3ly goes 6

Vanmorgen werd ik met 'n onbestemd gevoel in m'n darmen wakker. Zo'n middelbareschoolzenuwachtigvoorhetexamengevoel.... Wat had ik mezelf en Irene nu weer op de hals gehaald. Met m'n grote mond toegezegd dat we wel even mee zouden doen aan de Ronde van Nootdorp..

Ik was vanmorgen niet vooruit te branden, kon slecht m'n bed uit en dacht alleen maar, mijn hemel dat gaat nog wat worden vanavond. Eten, oja, ik moest eten... het gebruikelijke recept, havermout, want that's all wat er in huize 3Ly te vinden is. Met het idee dat ik dan eind van de middag nog wel even een stoommaaltijdje van Appie Happie erin zou proppen.
Wie 3Ly een beetje kent, weet dat dit ook weer niet ging lukken omdat ik altijd 26 dingen tegelijk wil doen, en in dat rijtje zat geen bezoek aan AH, dus maar weer havermout.
En ineens bedacht ik me dat die helm die ik heb wel echt heeeel erg suf is. En ja, een vrije meid is altijd op haar toekomst voorbereid. Zal je net zien dat vanavond de prins op de witte fiets op de koers is. Dus hup naar zo'n beetje de duurste winkel in Den Haag e.o. en nog snel 'n prachtige Giro Atmos gekocht. Belachelijke impulsaankoop, want WIE ziet er nu aantrekkelijk uit met 'n helm op z'n hoofd???Ireentje had 's middags al onze startnummers gehaald, dus we konden op ons gemak infietsen.

En om klokslag 7 uur stonden we aan de start. Eerst vertrokken de 45- mannen, toen de 45+ mannen en daarna de vrouwen, steeds met 'n minuut ertussen.
We moesten 15 rondjes van 1,5 km, waarvan 1 stuk over klinkers. Het eerste groepje waar ik in zat ging me niet hard genoeg en ik ging opzoek naar 'n snellere groep. Binnen afzienbare tijd werd ik gedubbeld door de snelle mannen en heb ik 'n poging gedaan om daarbij in het wiel te gaan zitten, mijn specialiteit, plakken :-)
Helaas die gingen veel te hard. Zo heb ik nog wat wisselende contacten gehad in m'n rondjes, zat m'n hartslag inmiddels al lange tijd rond de 190 en was ik de tel kwijt met m'n rondjes. My God, hoe lang nog, hoe ver nog ? En wie waren al die mensen langs de kant, ik hoorde over het hele parcours mijn naam, had ik zoveel fans ? Fantastisch. Een soort AD6 déjà-vu. Maar toen had ik een stuurbordje met m'n naam.


Bij de bel voor de laatste ronde zat ik al een rondje of 5 met een groepje van 7 mannen te plakken en 1 daarvan was Leon, die ik ken van de maandagavond rondjes. Ik schijn hem niet zo heel vriendelijk te hebben bevolen dat hij mij nu die laatste ronde naar de finish moest sleuren en zo geschiede. Hahhaha, sorry Leon, als ik het iets te bitchie zei, ik ben best lief hoor :-)
Op de finish kwam er nog net 1 vrouw voorbij en werd ik uiteindelijk 5e ( van de 12) in mijn eerste koers ever. Het heeft ook nog 7,= opgeleverd aan premie geld, hahaha, die stort ik maar naar de AD6 door. Ireentje werd 3e in haar eerste koers, ik ben zoooo trots op haar, met die kleine pootjes van d'r heeft ze 't toch maar geflikt !!


Richard uit m'n AD6 team is 2e geworden bij de 45- groep, ook waanzinnig goed. Maar 't meest trots waren wij allemaal op Ton. Al bijna een jaar heeft hij zich ingezet voor ons team en nu werd hij bij de 45+ vet eerste!! Gewonnen van Hans Post, de crack hier uit de buurt ( en voor de oplettende lezer van mijn blog, ja ook de meneer die mij op z'n slippertjes in spijkerbroek de laatste beklimming van de AD6 naar boven heeft geduwd)
Ton heeft de eerste prijs en de wisselbeker, zoooo ontzettend gaaf voor hem. Eindelijk heeft hij kunnen laten zien dat hij inderdaad superbenen heeft.
Uiteraard heeft hij dit niveau kunnen bereiken door mij al maanden op sleeptouw te hebben moeten nemen. Op kop, in de wind met mij in z'n wiel, kijk daar is hij toch sterk van geworden.
Hahahah, nee hoor Ton, it's all yours.


Al met al ben ik super trots op al m'n teamleden die mee hebben gedaan en toch ook wel 'n beetje op mezelf. Ik bedenk me steeds dat ik eigenlijk pas vanaf maart op 'n racefiets zit. Sinds de AmstelGoldRace wel op 'n hele mooie (bedankt mams en Theo), dat dan weer wel.
Het smaakt naar meer.

Daarna tijdens het gezellige after-koersen een paar kerels overgehaald om volgend jaar weer de AD6 te gaan rijden. We hebben het beklonken, maar zij waren beschonken..., dus maar even afwachten wat daarvan overblijft :-)