3ly goes 6

Ineens heb ik de luxe dat ik 5 dagen over heb. Omdat ik niet naar de Alpe ben gegaan maar bij m'n woef ben gebleven. 5 dagen zonder afspraken, zonder jachthondentrainingen. Een rijk gevoel. Elke dag bekijk ik waar ik zin in heb, lekker thuis rommelen, of iets afspreken met vriendinnen.

Gisteravond of nou ja eigenlijk vanmorgen vroeg ging ik rond 2 uur naar bed en dacht mezelf te trakteren op eens lekker uitslapen. Daar hoor ik in mijn omgeving altijd zulke mooie verhalen over, tijd dat 3Ly dat ook eens gaat doen! De wake-up light uitgezet, geen zonsopkomst met vogeltjes voor mij deze ochtend, gewoon wakker worden wanneer je er zin in hebt. Dat moet toch fantastisch zijn? Om 8.30 uur werd ik wreed wakker gemaakt door een dansende Iphone op m'n nachtkastje met 'n smsje van Ton vanuit Alpe d' Huez. Ik had 'm gevraagd mij op de hoogte te houden van het wel en wee in France nu ik er niet bij was, maar dit was wat overdreven... Hij was alleen maar trots dat hij de primeur had meegemaakt door mij wakker te sms-en :-)
Slapen wilde daarna niet echt meer lukken. Sterker nog ik kreeg er barstende hoofdpijn, nekkramp en pijn in m'n rug van. Echt helemaal niks voor mij zo lang in je bed liggen.
Crady lag naast mij nog steeds in 'n coma. Sinds die aan de stuf zit slaapt ze ongeveer 22 uur per dag, misschien moet ik ook eens zo'n pilletje nemen...

Vanmorgen is totaal verregend en heb ik m'n huishoudelijke kant weer 'n bijgeschaafd met wat opruimwerkzaamheden. Rond uurtje of 2 met Irene een stukkie gaan fietsen. Ik had er totaal geen zin in. Maar eenmaal op de fiets ging 't super. We hebben er toch nog 'n rondje van 75km uitgeperst, het weer was prachtig, alleen die wind hè. Dat vinden de dames niet fijn..., een man, om achter weg te kruipen, werd dan ook node gemist op deze trip. We hebben nog wel aangehaakt bij een totaal vreemde meneer, na kmtje of 3 keek hij geïrriteerd achterom en hebben we 'm laten gaan. Ik heb dan wel 'n Iphone met kompas, maar ik had beter aan m'n moeder kunnen vragen of ze die had kunnen implanteren bij m'n geboorte. Volgens mij zijn we 3x over 't zelfde fietspad heen en weer gekomen, hebben we minstens 6x 'n rondje om de kerk in Maasland gedaan en hadden we toch zeker 70 van de 75km tegenwind. Dan is er ergens iets fout gegaan..., we zijn er nu nog over aan het sms-en waar dat was....

Het was weer 'n mooie dag, nog 2 te gaan van m'n blessure tijd. Veel fietsen gok ik :-)

Vanmorgen in Wageningen geweest met Crady voor onderzoek bij DE kankerspecialist. Het zal wel aan mijn aard liggen van niet lullen maar poetsen, weinig tot geen geduld etc, maar ik ben dus niet veel verder gekomen. Had gehoopt nu meer te weten.
Dhr Rutteman is een bijzonder kundig mens, maar erg lang van stof..., om een heel lang verhaal kort te maken;

Er is bloed afgenomen voor onderzoek en gebeld met het lab waar vorige week het biopt onderzocht is, om nog 'n ander onderzoek te laten uitvoeren ( iets met eiwitten en inkleuringen) Hieruit zou men vast moeten kunnen stellen welke vorm kanker het is en aan de hand van die uitslag een plan de campagne maken.

Het is me nog steeds niet duidelijk of ze nu zo kreupel loopt n.a.v. revalidatie v.d. schouderoperatie of pijn i.v.m. kanker. Weer een dosis Tramadol mee gekregen voor pijnstilling en dus geduld hebben. Eind volgende week hopen ze de uitslag van bloed en biopt te hebben.

Geduld dus...., dit zal mijn les dan wel zijn voor deze situatie. Ik hoop dat Cree 't nog een beetje volhoudt tot volgende week, veel rust en vertroetelen.., moet lukken !!

Ik hou jullie op de hoogte. Onwijs bedankt voor alle lieve mail/sms/etc, doet me heel goed.

Dr Rutteman (Dé specialist op het gebied van kanker bij honden) heeft gebeld......... morgenochtend om 8 uur moet ik Wageningen zijn met m'n wijfie.. Het wordt erop of eronder wat mij betreft. Zoals ze nu is wil ik haar niet langer laten lijden. Ik wil definitief weten waarom ze nu zo moeilijk loopt, is het de doorgeknipte pees, de artrose, of toch de kanker. Amputeren is voor mij niet bespreekbaar. Ik begreep dat je met bestralen de zaak nog 'n paar maanden kan rekken, maar ook daar zal ze pijn van hebben.

Ik zie 't dan ook erg duister in. Of er moet nog 1 groot wonder gebeuren morgen....., ik blijf positief en hoop op dit wonder.

Iedereen graag positieve energie onze kant opsturen, kaarsjes aan, fingers crossed !

Het gaat nog steeds niet lekker met m'n woef. Vanmorgen stond ze ineens weer zo krom als 'n hoepeltje op uit haar mandje en wilde niet op die ene poot staan....
Contact gezocht met orthopeed die haar geopereerd heeft. Zijn dit de na-weeen of is het de kanker die zo fors opzet?? Het blijft koffiedik kijken, zeker op deze afstand.

Wat moet ik doen. Voor de nacht van dinsdag op woensdag stond er een reisje naar de Alpe d'Huez gepland met fietsvriendjes Ton & Dave. Voorverkennen zeg maar. Maar in deze staat kan je toch geen hond aan vrienden overdragen!
De kans dat er nog iets mis gaat in haar buikie of dat die poot nog erger wordt is groot. De onzekerheid hoe het zal verlopen met die klotenziekte is slopend.

Ik had me er zo op verheugd, om met m'n Cube de Alpe te gaan bedwingen. Alles in kaart te brengen voor m'n teamgenootjes. Uitzoeken waar ons super de luxe chalet staat, hoever is het van de start, waar kunnen we de camper parkeren, etc etc.
Maar er is ook een last van m'n schouders gevallen. Ik hoef m'n wijfie nu niet alleen te laten. Ze is het liefste wat ik bezit en ik moet er nu voor haar zijn.
Als ze straks in de week van 3 juni nog ziek is, gaat ze mee, hoe dan ook !!!

Op zo'n avond besef je dan ineens hoeveel mensen in onzekerheid zitten, elke dag weer. Over hun eigen gezondheid, zoals Theo, Bas Mulder, Hans van Hoolwerff. Of m'n mams over haar grote liefde Theo, en haar toekomst, hoe gaat die eruit zien met 'n zieke man. Kunnen ze samen nog lang genieten van hun prachtige huizen in Frankrijk? Of van ouders met zieke kinderen? Voor mij voelt Crady aan als m'n kind. Maar als 't je eigen vlees en bloed is, moet 't nog veel erger voelen.
Onzekerheid maakt je kapot, sloopt je.

Ik kan dan niet trainen op de Alpe zelf de komende dagen, maar uiteraard wel gewoon hier rundumhauze en dat ga ik ook doen! En die Alpe die ga ik straks 6x op, op karakter, misschien hier en daar een beetje met 'n duwtje van m'n teammaatjes, maar komen zal ik er, al moet ik 't op m'n tandvlees doen. Die rotziekte moet 'n koppie kleiner gemaakt worden!!

En elk nadeel heb z'n voordeel ik heb ineens 5 dagen over in m'n altijd te drukke leven :-)

Always Look on the Bright Side of Life.

Vanmorgen vroeg om 9 uur met de kliniek gebeld hoe laat ik Crady mocht ophalen. Als alles goed bleef gaan, eind van de middag. Nou ja, kijk dan zou ik natuurlijk m'n tuin eens op orde kunnen gaan maken, of eindelijk m'n btw aangifte gaan afhandelen, m'n auto wassen en uitzuigen, of 100.000 andere huishoudelijk klussen... maar ik was mezelf gisteren al te buiten gegaan aan ruim 3 uur strijken, dus ik had m'n portie wel weer gehad.

Dus, Alpenzusje Irene gebeld en geregeld dat we nog 'n groot stuk van de Van Vliet Toertocht mee konden fietsen. Irene moest vanavond nog naar Limburg, om de rest van het team te vergezellen voor de KBK van morgen en ik dus Cree ophalen. De gehele route meefietsen was daarom uitgesloten, maar met naar Wateringen fietsen en stuk van de toertocht toch nog 85km op de teller, mooi!

Onderweg nog 'n klapband gehad en het leek wel 'n echte tour de France versie. Voordat ik van m'n fiets af kon stappen en het halve peloton had geroepen : "De Van Vliet meisjes zijn lek!!!" stonden er 2 mannetjes van de service auto naast m'n fiets, werd m'n achterwiel eruit gerukt, ander achterwiel erin, en stond er 'n beer van 'n vent voor me die Irene en mij uit de wind hield en weer terug in het peloton bracht. Nou....., ik voelde me heuse VIP, ik denk dat Leontien zich zo gevoeld moet hebben in haar carrière. Fantastisch !!




Pitsstopmomentje :-)

Het werd een prachtige tocht, met 265 deelnemers x € 25,= voor de AD6, in totaal die vakkundig door motorrijders door de dorpjes werden geloodst. Alles echt super goed geregeld.


Eens kijken wie ik morgen kan strikken om samen te fietsen, nu m'n hele team in Limburg vertoeft...

Omdat ik dit weekend niet mee kan naar de KBK en m'n nagels weer bijgewerkt moesten worden, hebben we ze maar in de AD6 stijl gezet, om er toch 'n beetje bij te horen.....
Ik moet zeggen een geslaagd stukje priegelwerk van Marja, alias, Nails2Spirit. Dank je lieverd, nu heb ik een auto met AD6 logo's, straks de AD6 kleding, m'n hoofd loopt over van de AD6 en nu ook nog m'n nagels. Een tattoo is uitgesloten, ik waarschuw jullie alvast!!!

Vandaag is Crady geopereerd aan een geperforeerde darm. De komende 48u zijn cruciaal en dus heb ik besloten om dit weekend niet af te reizen naar Limburg. Ik had graag al die AD6ers en mijn teamgenootjes en Twittervrienden weer gezien, maar Cree is toch echt belangrijker voor me !

Op haar blog kun je lezen hoe het vandaag allemaal gegaan is.

Iedereen heel veel succes dit weekend met fietsen.

Het gaat niet goed met Crady, ze werd gisteren van het ene op het andere moment doodziek... Vanmiddag moeten we weer terug naar de internist in Amsterdam.
Zie voor details haar blog.

Ik ga dit weekend dus niet naar KBK, en ik moet nog bekijken of m'n midweekje trainen op de Alpe d'Huez met Ton en Dave door gaat voor mij...

Nu even alle aandacht voor m'n Allesie !!

Edwin, Aad, Arjan & Dylan (Ruud en Leon waren al naar huis)

En zojuist kreeg ik 'n smsje van m'n vriendin Monique. Ze heeft bij haar sportschool in Hellevoetsluis tijdens de spinningles de pet rond laten gaan en € 78,= opgehaald. Zelf verdubbeld ze dit nog, dus wederom een mooi bedrag in aantocht. Lieve Niek, ik ken je nu al bijna 40 jaar, friends for ever, je bent 'n kanjer!!

Exact om 8 uur belde ik aan bij het prachtige huis van Luus en Coen. Crady de trap opgedragen, want die was er natuurlijk ook bij. Even wat ahhhs en oohhhsss in hun prachtige huis, hal, woonkamer...., kijk en dit is het atelier... ( Lucia is architecte en Coen kunstenaar ). Staan daar ineens een hele groep mensen in het atelier. Ik keek volgens mij heel schaapachtig.., goh er is een receptie aan de gang in het atelier van Luus, zou ze dat niet vervelend vinden dat ik nu net vanavond kom eten... ? Ik wil bijna heel beleefd "goede avond" zeggen, kijk nog eens goed naar de aanwezigen en zie ineens steeds meer bekende gezichten... het is gewoon mijn hele C (niveau) trainingsgroep !!!! Ik herkende ze ook niet, nu ze tenue de ville aanhadden ipv jachtgroen, hahaha. Wat een verrassing zeg !! De hele groep had gewoon al weken lang achter mijn rug om contact gehad over deze avond. Wie ging wat maken, wie brengt wat mee.


Als ze dan tijdens de training weer eens stonden te beppen en ik vermanend een opmerking moest maken : "Ja Cees, wat was 't laatste woord ?"Dan hadden ze 't dus over het recept van de oesters...... Zooooo gaaffff, dat mensen dat voor je organiseren !! En ook wel lekker goedkoop, want ik had nu 10 man voor de prijs van 1 etentje, zijnde € 25,= hahaha.


Het diner was super. We begonnen met gegratineerde oesters en voor de minder stoere aanwezigen, meloen met ham. Ik heb ooit op 'n feestje 1 hapje verse oesters geprobeerd en kreeg een soort déjà-vu van mn bijna dood ervaring op een surfboard in de Noordzee, ieeeeee zoooo vies... Maar ik dacht..., ze hebben dit voor jou gedaan 3Ly, effe doorzetten. Groot glas Ice-tea ernaast en desnoods gewoon wegspoelen die beesten! Maar wonder boven wonder vond ik 't heerluckkkk.

Wie is toch die man die op maandag het vlees komt snijden??

Het hoofdgerecht was 'n zielig lief lente lammetje :-), (ja ja het zijn brute lui hoor die jagers) met couscous met 7 verschillende groentes, dat brengt geluk, zo werd mij verteld! De enige écht kok in ons midden, Tom, die had een grootmoeders Hangop gemaakt, jeetje wat was dat lekker zeg. Mijn grootmoeder maakte alleen hele gore kippensoep die naar afwaswater smaakte...

Topkok Tom met de Hangop.

En Dorientje had nog 'n heuse franse appeltaart gemaakt. Capu na en de avond was compleet!


Nou nog niet helemaal....., ze hadden ook nog 'n cadeautje voor me in petto. Uiteraard kunnen ze niet allemaal mee naar de Alpe op 3 juni. De hondjes moeten doortrainen en de baasjes dus ook. Wat hadden ze bedacht......... een heel mooi t'shirt met foto's van de hele groep.

Het zit er weer op, n weekend waar we lang naar uitgekeken hebben. En wéér heb ik door dat fietsen ontzettend leuke mensen ontmoet. Bij het verzamelen in de Viergang op vrijdagochtend om 8 uur ( voor de meesten, behalve voor Rob, die komt structureel te laat ...) bleek namelijk dat er buiten ons team ook nog wat Viergangers van het Kippenteam meegingen. Gezellig, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Helaas kon praatjesmaker Ruud niet mee. Die heeft onlangs bij een fietsaccidentje z'n sleutelbeen gebroken en heeft nu zoveel metaal in z'n schouder dat alle poortjes op Schiphol spontaan in de stress schieten. Afijn afscheid genomen en op naar Limburg.

Bij onze tussenstop in Weert blijkt al snel dat we de "dorpsgek" van Nootdorp bij ons hebben, Aadje van Leeuwen, alias de 20% kortings drogist. Binnen 10 minuten hadden we 't hele wegrestaurant weer op z'n kop, dat zou wat beloven voor het weekend....

Er stond en kort infiets rondje op het programma voor de vrijdag. Maar ik ken mijn pappenheimer Captain Jo inmiddels, ik had me al weer voorbereid op 'n monsterlijke tocht door het altijd vals platte Limburgse land. En ik kan je vertellen met Aad in je wiel wordt het alleen maar lastiger om al die heuveltjes op te komen. Het is niet na te vertellen, je had erbij moeten zijn ( zou ik zeker doen de volgende keer, ik kan het je aanraden!) maar Irene en ik bleven bijna in 'n lachstuip tijdens het fietsen.



Terug bij het hotel na 65km komt daar ineens onze Ruud met vriend Leon aanrijden. Schattig hè, ze misten ons nu al. Komen helemaal naar Limburg rijden om ons aan te moedigen, hartverwarmend.
De avond verliep verder bijzonder rumoerig en luidruchtig aan tafel. Je zal daar gezellig een weekendje in een beschaafd familiehotel geboekt hebben en zo'n zootje ongeregeld bij het diner kado krijgen.... Gelukkig zag ik de meneer op leeftijd van tafel 6 stiekem genieten van onze (ietwat/meer/minder/veel) dubbelzinnige gesprekken en wellicht hebben we 'm nog op 'n idee gebracht om z'n stoffige huwelijk wat op te krikken......
Na het eten moesten we met een paar man uiteraard nog even naar Valkenburg om de sfeer te proeven. Het was wellicht sportief gezien handiger geweest om vroeg naar bed te gaan, maar hey, je leeft maar 1 keer en die tour winnen dat kon ik wel op m'n buik schrijven, dus: GENIETEN.
Captain Jo plechtig beloofd dat de meisjes om klokslag 12 uur weer naar huis zouden komen.
Wat later bleek, het zou 'n weekend van wegopbrekingen worden, dus we waren ietssss later thuis.


Gelukkig was er niemand in ons team die de behoefte had om al om 7uur aan de start te staan, dus er kon rustig ontbeten worden. Die meneer van tafel 6 zag er bijzonder gelukkig uit, en zijn vrouw ook, hè fijn, zo'n stukje relatietherapie, Team de Viergang, je kan ze overal voor inschakelen!
Om half 10 stonden we geloof ik aan de start van de AGR en kon het feest beginnen. Gelukkig waren er al zo'n 12.000 fanatiekelingen gestart, zodat 't een ietsiepietsie rustiger was op ons parcours...., maar 't blijft een massaal gebeuren zo zou onze een beetje verlegen Aad herhaaldelijk mededelen. De klimmetjes waren zwaar, het gaat niet vanzelf met zo'n Cube. Het blijkt toch dat ik gewoon zelf moet trappen, net als bij m'n JJ. Maar ik vond 't gaaf, geweldig, super en ik had 't niet willen missen. De Keuterberg, door Ireen en mij omgedoopt in onvervalst Haagsch - De Klotenberg, was 1 berg te veel zeg maar. Daar hebben we alle 2 'n stukkie moeten lopen. Ik ging daar zoooo langzaam dat ik bang was dat de zwaartekracht me weldra naar het asfalt zou trekken, dus heb ik besloten om m'n voet uit het pedaal te trekken. Helaas werd daar ook net gefilmd. En da's dan weer jammer. Doe je inclusief van en naar 't hotel fietsen zo je best, en zetten ze DAT op de film :-) Maarrrr ik ben er trots op, ik heb 't toch maar gedaan, 185km fietsen.


En dan wacht er als beloning Un heuse gâhwe medailje. Blond detail... ik kwam er na een halve dag pas achter waar dat gat voor dient..., maar dat krijg je als non-alcoholica.




Op de terugrit naar 't hotel babbel je dan wat over de dag en krijg je vragen als : hoe gaat 't met de bips? Daar begrijp ik dan weer helemaal niets van... het hele weekend zijn de dubbelzinnige opmerkingen niet van de lucht en wordt al het vlees bij naam en toenaam benoemd. En dan hebben ze 't nu over m'n bips..... Bips, bips? Een dooie doos zul je bedoelen!! Mijn hemel ik wist niet dat 't bloed daar zo kan wegtrekken. Daar werkt geen uierzalf of ander wondermiddel uit Grootmoedershandboekvoordefietsendevrouw voor.




Na een lange terugreis, wederom door vele wegopbrekingen lig ik rond half 2 in m'n bedje. Het was de bedoeling om om 8 uur weer bij Tourclub Pijnacker te staan voor 100km uitfietsen..., maar Irene en ik kunnen 't niet opbrengen. M'n benen voelen aan als 'n pak zure yoghurt. We besluiten om 'n schattig lief klein rondje te fietsen. Gewoon voor de show, om even de benen te kietelen. Dat blijkt 'n wijs besluit. We hebben de mannen als 'n heuse ronde miss opgevangen bij de club en besluiten dit prachtige weekend met 'n brede glimlach op 't gezicht.
Ik heb al weer zin in 't volgende weekend, same place, same hotel en weer met 'n grote groep.

Mams bedankt voor alle aanmoedigingen vanuit La douce France en de excelsheet met m'n indrukwekkende opbeurende tussentijden, dat geeft burger 3Ly moed voor de AD6.
Johan, Rob, Hans, Ton, Richard, Edwin, Arjan, Aad, Dylan, Ruud, Leon, Ilona en Alpenzusje Ireentje, bedankt voor deze super gezellige dagen.

Annelies en Arno, onwijs bedankt voor 't opvangen van m'n wijfie, ik heb geen seconde zorgen gehad over haar welzijn, thxxxxx.

Afgelopen dagen even geen blogjes over fietsen. Het waren de zorgen om m'n Allessie. Na een zenuwslopende ochtend lijkt dit een goed einde te gaan hebben. Lees hiervoor haar blog :
http://flatcoat-crady.blogspot.com/2010/04/wachten-deel-2.html

Vanmiddag staat er weer 'n ritje op de Kubus op het programma en wellicht weer verhalen die tot bloggen uitnodigen....

Nu zijn hier de zenuwen weer 'n beetje onder controle en stijgen ze in Frankrijk naar ongekende hoogte... Theo én mams zitten te wachten op de oproep van het ziekenhuis in Toulouse. Theo moet dan zijn quarantaine weekje mega-heftig-enorme-loodzware chemo ondergaan en daarna 2 weken stamcellen terugplaatsen. Dus iedereen graag positieve energie naar France sturen, dat zou fijn zijn !!!

Groet van 'n opgeluchte Amber en een nog beetje Groggy Crady.

Ik heb er een heel verhaal voor in m'n hoofd, maar de zon schijnt en m'n nieuwe vriend Kubus is er nu, dus ik ga snel fietsen.
De foto's wil ik jullie niet onthouden. Kan je alvast meegenieten! En je kan op de foto's klikken, zie je 'm NOG groter, NOG mooier :-)

Vandaag stond mijn première bij de Tourclub Pijnacker op het programma, het zou 'n onvergetelijke worden..... Om 7.45 uur melden voor 'n tocht van ongeveer 90km. Ik had net m'n inschrijfgeld betaald of de horde fietsers stond al buiten, en voordat ik 't in de gaten had waren ze de straat al uit. Dat begon dus meteen met 'n sprintje. Naar later bleek, zo zou de hele tocht worden.....

M'n teammaatje en inmiddels tot zusje gebombardeerde Irene, had al zo vaak gezegd, "is zo leuk joh, moet je ook eens doen, op zondagochtend mee met de TCP". Ik denk dat ik haar vandaag nog te vondeling ga leggen, want ze heeft er nóóit maar dan ook nóóit bij verteld dat die gasten zooooo vreselijk hard rijden. Mijn hartslag is de hele tocht niet onder de 180 geweest, ik had geen tijd om mijn eet-capriolen op de fiets te demonstreren, laat staan iets te drinken of te praten.
De eerste 20km gingen zo rond de 38 km p/u. Ik was blij dat ik al op de fiets naar Pijnacker was gekomen en de spieren al ietsie warm waren anders waren ze spontaan afgebroken. Ik heb zelfs even overwogen om m'n Cube af te zeggen en postzegels te gaan verzamelen.

Wat iedereen niet wist, was dat ik door de minister van Sociale zaken benaderd was om eens te onderzoeken of die wielrenners een beetje sociaal zijn. Er waren wat klachten binnen gekomen van wielrenners die als aso's door alle rode lichten knallen, alle verkeersregels aan de fietsbroek lappen, de verpakking van alle reepjes en gelletjes overboord kieperen en soms zelfs kleine kinderen van de fiets reden.
Nou ik kan de minister geruststellen!! Als er iemand sociaal is, dan is 't de wielrenner wel.
We gingen van start met een man of 30 denk ik. En werkelijk ALLEMAAL hielden ze mij in de gaten, du moment dat ik er effe doorheen zat kreeg ik 'n duwtje of wat peptalk. Het leek wel een spelletje : raad eens wie nu zijn hand op je bibs heeft ?
Uiteraard was dit allemaal in scène gezet door 3ly, ik was immers met mijn onderzoek bezig. Mijn advies aan de minister is dan ook, zet al die hangjongeren, hooligans en randdebielen op 'n racefiets, stuur ze naar de TCP en ze zullen merken hoe geweldig het is om "fietsvrienden" te hebben die je door dik en dun steunen en vooral duwen.

Tijd om ze in 't zonnetje te zetten dus. Vanavond bij Knooppunt Kranenbarg kon je een plaatje aanvragen voor de AD6 en dat heb ik dan ook maar gedaan. " With a little help from my friends van Joe Cocker"

Maar het mooie van afzien is, dat je na 'n douche en een rondje met m'n allerliefste Crady door 't bos weer fit bent en alles weer vergeten bent. Ik heb eigenlijk wel zin om nog 'n rondje te doen, wie gaat er mee ?

ps: Ireentje ik ben reuze trots op je hoor, je had turbo pootjes vandaag!

Het was me 't weekje wel weer!

Inge, mijn fietsende violiste teammaatje had ons uitgenodigd om bij het NDT te komen kijken naar een uitvoering van moderne dans met "haar" orkest als begeleiding in de bak. Nu werk ik al een jaar of 20 in de theaterbranche maar naar modern Ballet was ik nimmer geweest. Jammer, zo heb ik van de week ontdekt, want ik heb werkelijk een fantastische avond gehad. Geen geneuzel van anorexia meisjes in dromerige tutu, of mannen in te strakke niets verhullende leggings.

Maar gewoon mooie gespierde lichamen met een waanzinnige spierbeheersing. En dan ook nog magnifiek begeleid door het Holland Symfonia, met "onze" Inge. In 1 woord Fantastisch!!

Vervolgens kom ik via de Twitter in aanraking met 'n super fotograaf @paulraats. Al zou je niet van fietsen houden, dat ga je door deze fotograaf wel doen. Op deze foto's lijkt het net of de coureur van de foto af fietst. Zo gaaf, dat iemand daar oog voor heeft en het kan maken, daar snap ik met mijn simpele klikklak camera niets van... Kunst met een grote K.
En speciaal voor AJ een foto van de Cervélo :-)




Vervolgens ga ik na bijna 10 jaar in Zoetermeer te wonen dan eindelijk eens een avondje naar de plaatselijke disco, Locomotion. Met vriendinnen Marja en Irene ging ik gisteravond naar de 70's/80's party. Ook wel de occasion show genoemd :-)
Eén ding is me duidelijk geworden. De openingszinnen voor het verkrijgen van contact waren ook nog steeds uit de jaren 80. "Heb ik je hier vorige maand ook niet gezien?", " Werk jij bij...?", "Ben jij een zusje van?". Het was is elk geval weer 'n avondje goed voor de dansspieren en belangrijker de lachspieren. Ik had als Bob beloofd de 2 andere dames op tijd thuis af te leveren..., ik had er alleen niet bij gezegd op welke dag, hahha, het werd iets later..... 4 uur.....
Meiden bedankt, het was super gezellig. Ik heb gemerkt dat ik na 4 uurtjes slapen gewoon weer zo fris als 'n hoentje les kan geven aan de hondjes. Ik zie het dus als een soort korteslaaptraining. Ook zeer handig voor de AD6 aangezien we daar om 05.00 uur 's morgens moeten beginnen...


Na de hondentraining begon het te regenen en volgens mij is het de hele dag blijven regenen. Maar Ireen en ik hadden gezien dat het 's avonds nog wel eens op kan knappen. Na veel telefonisch overleg rond 18 uur hebben we besloten dat wij 2 onwijs stoere wijfies zijn en gewoon gaan fietsen. Voor de zekerheid op de MTB ipv racefiets. Nou ja, en geluk dwing je af..., het werd droog, het werd mooi, vogels fluiten, ondergaande zon, 2 kwebbelende teammaatjes op de fiets, het werd gewoon nog een prachtig rondje van 1,5 uur wat ook nog 'n mooi plaatje opleverde, hoop dat bovengenoemde fotograaf een beetje trots is op mijn shoot met de Iphone :-)

Nog 5 nachtjes slapen en dan kan ik m'n Cube gaan halen. Kan ik nog mooi 'n weekie oefenen voordat we naar de AGR (AmstelGoldRace) gaan.
Morgenochtend met de tourclub Pijnacker mee, ritje van 85km, ben benieuwd hoe dit is met zo'n club meefietsen.