3ly goes 6

George Kooymans en Frank Carillo

Nog even een rondje over het veld gemaakt, maar al gauw bleek dat je daar zonder tatoo, 25kg overgewicht, en bijzonder slechte kledingsmaak niet bij hoorde.... Daarna met de bolide van John naar Culinair Zoetermeer en heerlijke hapjes gegeten onder het genot van alweer lekkere muziek.

En dit was mijn BOB

Al bijna 2 weken heb ik behoorlijk last van m'n rechterbeen. Ik ben nogal gauw van de " het is vanzelf gekomen, het gaat vanzelf weer weg." Maar dit lijkt dus niet weg te gaan, nee sterker nog het is elke dag meer en irritanter aanwezig.

Wat is het ?
Het houdt het midden tussen kramp, slapen en branden. En vooral bij zitten en liggen heb ik er last van. Gevolg : ik heb vandaag zo'n beetje staand achter m'n pc doorgebracht op kantoor en afgelopen nacht maar 'n beetje opgeruimd in m'n huis en dus wandelend doorgebracht.

Een afspraak maken met mijn huisarts zag ik niet zitten, daar kom ik niet graag. Toch maar even contact opgenomen met de fysio van ons AD6 team, Edwin. Die wist n.a.v. mijn relaas bijna zeker te weten dat ik 'n syndroom heb.... het Piriformis syndroom. Ik dacht eerst dat hij een oneerbaar voorstel deed, maar nadat ik even op google gezocht had was ik eigenlijk de koning te rijk. Yesss, dat klopt precies met mijn klachten! En ik heb er alle vertrouwen in dat Edwin er iets aan kan doen. Vrijdag a.s. gaan we eens kijken of hij gelijk heeft en of we m'n been weer in het gareel kunnen krijgen..... Nu kijken hoe ik de komende 2 nachten doorkom. Maar alvast wat strijkgoed klaarleggen als bezigheidstherapie.....

Het is tijd om Hans, onze trouwe fan van Team de Viergang even in het zonnetje te zetten !!

Hans was samen met zijn zoon Vincent ook van de partij tijdens de AD6 week. Elke ochtend voorzag hij het hele team van vers brood uit 1 van de 4 broodbakmachines. Stond er regelmatig een heerlijke appeltaart of ander lekkernij op tafel. Kortom je kan slechtere gasten in je huis hebben :-)

Op donderdag, dé dag heeft hij ook de AD6 1 x "beklommen" met zijn reuzenfiets. Een geweldige prestatie omdat hij nog volop in een traject met de nodige medicatie zit om de kanker die zijn lijf aan het aanvallen is de baas te worden. Hans heeft namelijk prostaatkanker, en inmiddels ook de nodige uitzaaiingen. In die week heb ik er niet zo bij stilgestaan. Simpelweg omdat ik te druk was met mijn eigen prestatie. Maar achteraf bedenk ik me steeds meer dat het waanzinnig is als je zo ziek bent dat je dan toch die rotberg op kan fietsen. Dan zie je maar weer dat een mens tot veel meer in staat is dan hij/zij soms denkt.

En Hans is een nog grotere kanjer. Want hij heeft bij zijn familie, vrienden en collega's maar liefst € 2700,- voor ons team weten op te halen. Hierdoor hebben we inmiddels de waanzinnige stand van € 75.745,= behaald. Echt ongelooflijk.
Juist voor mensen zoals Hans hebben we dit allemaal gedaan. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er voor hem nog mooie ontdekkingen gedaan worden waardoor hij nog lang, gezond en gelukkig kan leven.

Hans, bedankt !!!

Gisteravond weer 'n lekker rondje op de Kubus gezeten. Was goed voor m'n hoofd, even de zinnen verzetten. Op stap met 5 stoere mannen en m'n "zus" Irene. Er stond weer een behoorlijke wind, maar dat mocht de pret niet drukken.

De eerste 25km blijft een lastig moment voor 3Ly als dieseltje. Ik heb nu eenmaal een lang voorspel nodig. Maar goed, als ik dan op stoom ben, nou dan gaat ie ook lekker hoor. Op een gegeven moment gaf het klokje 51,6 km p/u aan !!!!Oké, oké ik moet er eerlijk bij vertellen dat ik op dat moment 1 man voor mij, 1 man links, 1 man rechts en 1 man achter mij had. Ik werd dus goed uit de wind gehouden, maar het ging hard, wauwwwww.


Op de terugweg naar huis door het Balijbos ook nog 'n handige ontdekking gedaan. Als je daar met je mond wagenwijd open naar huis fietst heb je meteen een volledig verantwoorde vleesmaaltijd binnen. Zo'n 17 miljoen kleine vliegjes, all over the place. Ik vond ze bij het uitkleden tot in m'n sportbh...

Ik had het plan om vanmiddag op de fiets te stappen maar het weer zat niet mee. Door alle fietsperikelen van de afgelopen 9 maanden rondom de AD6 was er wat achterstallig onderhoud in huize 3Ly. Mijn zolder was veranderd in een soort vuilnisbelt met 'n onplofte bom. Tijd dus om dat vanmiddag maar eens aan te pakken.


Ben ik me toch tot de ontdekking gekomen dat ik een verslaving heb, waarvan ik geen weet had.... Ik heb maar liefst 37 winterjassen gevonden in dozen, zakken, tassen etc. In de afgelopen jaren had ik de gewoonte om zo'n beetje om de 5 jaar te verhuizen en dan had ik het motto : heb ik 't al gebruikt in dit huis ? Nee ? Weg ermee!!
In dit huis woon ik nu ruim 8 jaar en dat was dus te merken. Wat een puinzooi kan een mens verzamelen zeg. Nu kan ik gelukkig ook heel goed weggooien en dat heb ik vandaag dan maar eens lekker gedaan.Mocht ik komende winter vermelden dat ik 'n jas ga kopen, stuur dan even een mailtje om me te waarschuwen.....


Komende week is het een beetje mis met m'n time-management. Ik geloof dat ik 7 dubbele afspraken heb. Dat wordt dus drukdrukdruk. Hopelijk heb ik maandagavond nog even tijd om met Ireentje en wellicht nog wat stoere mannen te gaan fietsen.

Het recept van 3 Tramadolletjes per dag en de nodige rust heeft z'n vruchten afgeworpen. Weer 'n redelijk beweeglijke woef en alle 2 een goede lange nachtrust. Wel zo bevorderlijk voor m'n looks ook.... van veel tranen en weinig slaap ga je er niet gezelliger uitzien zeg maar... We houden de moed erin, want..... opgeven is geen optie... nooit kunnen vermoeden dat die term zoveel betekenis voor me zou krijgen....

Cree en ik hebben een mega kut nacht achter de rug.......... Afgelopen woensdag heb ik haar weer mee laten doen met 'n jachttraining. D.w.z. ze heeft 3 dummy's mogen halen. Gevolg: mega kreupel. Gisteren middag werd ze al erg onrustig en vannacht kwam het tot 'n hoogtepunt.

Ze was aan het hijgen als een dolle hyena, ogen achterstevoren in haar koppie en als 'n bezetene likken aan haar schouder. Na een half uur liep het kwijl in straaltjes langs haar poot en dacht ik dat ze 'n beroerte zou krijgen van het hijgen. Ik ben op de grond gaan zitten bij haar en heb haar tussen m'n benen met haar rug naar mij toe tegen me aangedrukt met een koude compres op haar schouder. Na ruim een uur werd ze iets rustiger en hadden we weer contact. Nu werd haar koppie nat van mijn tranen, want wat moet ik nu met haar aan.... Het zachte gejank van de pijn, het onrustige niet weten waar ze het zoeken moet.... Hoe lang moet ik dit nog door laten gaan? Wanneer grijp je als mens in? Alleen door de Tramadol kan ik haar nog bij me houden, maar hoe lang nog?

Uiteindelijk is ze rond half 4 in m'n armen in slaap gevallen en ben ik ook weer in bed gedoken. Ik een hoofd vol watten vanmorgen en dikke ogen van het huilen. Zij weer vrolijk en blij alsof er niks aan de hand is! Soms zou ik willen dat mijn leven ook zo simpel is als een hondenleven, en hopen dat mijn baasje de juiste beslissing voor me zal nemen........

En iedereen blijft maar zoeken tussen alllll die foto's die 3 juni gemaakt zijn. En zie daar, nog 'n paar leuke foto's !!

Het is weer eens zover..., crisis in huize 3Ly. Wat is er aan de hand ?
Het was vandaag weer tijd voor het wekelijks verschonen van m'n bed. Wat is het probleem hoor ik jullie denken.... Awel.... normaal doet mijn superwoman Jolanda dat voor me. Maarrrrr Jolanda is ziek, darmproblemen en zelfs zo erg dat ze is opgenomen in het ziekenhuis...... Voor haar uiteraard het meest vervelend!

My God wat een K klus. Zo'n groot dekbed in je uppie. Ik zal jullie de standjes besparen maar ik heb mijn hond een zoekopdracht moeten geven om mij uit het dekbedhoes te bevrijden. Ik kon de onder- of bovenkant niet meer ontdekken. Nog net voordat ze 112 op mijn Iphone wilde intoetsen kwam ik weer tevoorschijn.

Vorige week had ik al ontdekt waarom Jolanda al ruim een jaar haar eigen stofzuiger meebracht als ze mijn huis kwam kuisen. Bij het schoonmaken van de camper ontdekte ik dat er meer zuigkracht in 'n rietje zat dan in die stofzuiger. Hij heeft z'n carrière dan ook beëindigd in de container die avond. Ik de volgende dag een prachtige nieuwe Siemens met 2400w zuigkracht gekocht voor mijn lieve Jolanda.... heeft ze er nog niks mee kunnen doen. De komende weken kan ik er zelf mee aan de slag.

Maar het positieve van het verhaal is dat je als "werkgever" ook af en toe de werkvloer op moet, dan merk je meteen eens hoe zwaar het is, waardeer je je "personeel" nog meer en kom je ook dingen tegen waarvan je denkt... dat kan beter/handiger. Ik zie het dus als 1 groot leerproces en ga er maar van genieten de komende weken.

Is er dan tussen al deze huisvlijt nog tijd om te fietsen? Jawohlll . Gisteren een rondje van 56km gedaan en vanavond met 5 stoere mannen op stap geweest en 62kmtjes op de teller staan. Beide avonden flinke bak wind. Dat is ook niet mijn favo, maar dan denk ik altijd aan de wijze woorden van Ton, wind is als een berg. En zo heb ik de afgelopen 2 dagen dus toch zeker weer 'n soort van Alpe d'huZes gereden, heerlijk !!
Het gaat ook lekker. Als de mannen écht aanzetten, lees sprinten voor de plaatsnaambordjes, kan ik ze uiteraard niet bijhouden. Maar volgens mij gaat 't verder heel behoorlijk. Het schiet dan altijd door m'n hoofd dat ik ergens in maart voor het eerst zo'n beetje buiten op de racefiets, toen nog JanJansen, ben gestapt en met moeite 20km lang zo'n 25km p/u kon volhouden. Nu rijden we gemiddeld zo'n 32 en hele stukken rond de 40. Ben daarom best trots op mezelf. En op Kubus natuurlijk, want die heeft er ook voor gezorgd dat het allemaal net iets makkelijker gaat.

En dan nu.......lekker slapen in een schoon fris bed. Welterusten!!!

ga er even voor zitten zou ik zeggen........... HET album.

2 vraagjes!

1:
Vandaag had ik een fietspoetsmiddagje. Ik was afgelopen dinsdag op Kubus weggeweest in de regen en had 'm zo in de gang geparkeerd. Daar moest ik vandaag even iets aan doen, ik zag dat er al roestvorming op z'n ketting kwam.
Nou heb ik ongelooflijk suf staan klooien in de tuin met Kubus tegen een tuinstoel aan. Een aantal keren kon ik 'm nog net redden van een valpartij. Dus mijn vraag aan de fietscracks, wat voor standaard kan ik 't beste aanschaffen om als 'n grote meid voortaan zelf m'n fiets te poetsen?

2:
Op het frame en velgen zitten allemaal vlekken en plekken van de olie van de ketting. Hoe krijg ik dat goed van het frame af?

Ben zo benieuwd wat ik allemaal als antwoord ga krijgen, zoveel meningen, zoveel merken vrees ik, maar dan maak ik daar wel weer heel democratisch en zelfstandig een keuze uit.
Uiteraard zal ik alle tips met mijn vaste mecanicien bespreken :-)

Ja en daar zit je dan terug van een prachtige ervaring waar je 9 maanden naartoe geleefd hebt. Bijna een bevalling zo'n AD6 week :-)

Ik was ontzettend bang voor het zwarte gat. Gelukkig is dat er in die eerste week nog niet van gekomen. Zoveel dingen die weer op m'n pad kwamen, ik kom eerlijk gezegd tijd tekort. Wel al weer 1x op de fiets gezeten en dat ging ineens super makkelijk, zonder die bergen!

Nog steeds heb ik 't druk met emails, telefoontjes en sms'jes beantwoorden over de AD6. Echt fantastisch hoeveel mensen er met me hebben meegeleefd.
En toch kwam ik er deze week achter dat een hele goeie vriendin na al mijn blogs nog steeds twijfelt aan het goede doel AD6, het anti strijkstokbeleid, het 105% rendement.... Hoeveel blogs moet ik daar nog over schrijven? Ik geef 't op. Of je gelooft erin of niet. Ik ben in elk geval trots dat ik tot de AD6-familie heb mogen horen dit jaar.

Maar nu......, wat ga ik doen met m'n blog. De titel klopt in elk geval al niet meer.... 3Ly goes 6. Ga ik door met bloggen ? Waarover dan ? Zitten jullie te wachten op mijn fiets verhalen en dagelijkse beslommeringen ? Wat wordt mijn volgende uitdaging ? Hoe ga ik mijn blog noemen? Allemaal vragen die al een hele week door m'n hoofd spelen. Voor 1 oktober heb ik in elk geval nog 'n paar DoncCradySter-etentjes in het verschiet. Beter ook, dat buiten de deur eten. Ik heb gisteren nl mijn uiterste best gedaan om eens voor iemand te koken en aan het einde van de avond kreeg ik de mededeling dat we elkaar maar niet meer moesten zien. Ik vraag me al een hele dag af wat er mis was met de biefstuk, gebakken aardappeltjes en overheerlijke sla :-).

Dus wellicht volgen er nog nieuwe verhalen van 3Ly, maar 't kan fff duren..... Binnenkort nog wel 'n link naar ons foto album van Team de Viergang.

Via de twitter ontving ik 't bericht dat er een topfotograaf op de berg was die een mooie aktie foto van me heeft gemaakt. Ik ben in contact met de fotograaf voor het origineel, maar hierbij alvast de preview.............

In 'n bocht even een slokje...

En hieronder nog wat sfeer impressies van de dag van dezelfde fotograaf Luc Lodder.

Langs de hele route stonden overal kaarsen met namen erop.

Vrijdag vertrokken m'n "zus" Irene, Art, Johan, Jolanda, Ries en Carla al richting NL. Zij hebben kids en kregen toch ineens, ondanks het prachtige weer, zin om naar huis te gaan. We bleven met 11 man over. Wel stil ineens in het chalet, maar wat 'n ruimte, wauwwww :-)

Het werd een dag van shoppen, wandelen, bloggen en 's avonds een heuse BBQ bij ons chalet. Er kwamen bubbels en wijn op tafel en al gauw werd het 1 melige bende. Het dessert was door onze enige echte Dootje gemaakt, tiramisu, mmmmmm. Om een uurtje of 1 ging de stekker eruit en viel iedereen afgeserveerd in z'n bedje. Er werden nog wat bed wissels gedaan, we konden nu immers wat ruimer slapen.

Vanmorgen hadden Rob, Petra, Ton en ik zin om nog 'n dag te blijven. Ik had alles wat me lief is bij me; Crady, en had geen noodzaak om naar NL te gaan. De rest zag de strak blauwe lucht en wilde er ook nog wel 'n nachtje aan vast plakken. Bij de receptie van Le Hors Piste vonden ze 't ook goed, we moesten een donatie aan de AD6 doen, prima geregeld !



Het werd een terrasjes dag, we hebben er 4 bezocht in verschillende plaatsen. Domenica en Hans zijn ook nog even meegegaan naar het eerste terras in AdHuez, nadat we 'n paar berg meren hadden bezocht.





Op de terugweg naar beneden hebben we onze zwarte polsbandjes van John the Hunter in bocht 10 opgehangen zodat hij toch nog 'n beetje op de berg is....







Do en Hans reden vervolgens door naar hun riante hotel op de helft van de route naar NL.








Wij gingen op naar 't volgende terras in Mizoën, daarna naar Bourges en vervolgens nog bij ons chalet op het hotel-wifi terras.



Op de menukaart van vanavond stonden restjes, Petra heeft er nog iets smakelijks van kunnen maken, knap hoor. Er was nog voor 'n heel weeshuis aan eten over en dat hebben we net verdeeld over de gasten van andere huisjes. Het voelde goed om ook eens voor voedselbank te spelen.

Vanavond wordt het echt dolle boel in chalet 27. We kunnen gaan slaapkamer-hoppen. Met 4 man in een huis voor 19, wat 'n luxe.

En dan morgen toch echt naar huis, op zoek naar 'n nieuwe uitdaging, nieuwe ronde, nieuwe kansen, ik heb er zin in !!

In ben ontzettend trots op mezelf, maar het is me niet gelukt om de 6 te halen. Je moest voor 18 uur aan je laatste beklimming beginnen. Maar ook fysiek had ik ’t niet meer gered. Wel de 5. En het was zwaar, mega zwaar. Ik heb gewoon 70 km geklommen!!! Maar ik moet zeggen dat ik de afdalingen 10x leuker vond. Ik krijg dan ’n soort waas voor m’n ogen, het kan me niet hard genoeg gaan. Was ook leuk om te horen dat er mannen waren die onderaan de berg tegen me zeiden, zooo zoooo dame, jij kan lekker afdalen.

In de laatste beklimming heb ik in bocht 3 om hulp naar boven gebeld, ik kon echt niet meer. Edwin, onze fysio was met Ilona en mij meegegaan in de laatste beklimming ( de 5e). Hij had al heel wat stukken een duwtje in de rug gegeven en ik was bang dat we ’s avonds een fysio nodig zouden hebben voor onze fysio. Eerst m’n zus, Irene gebeld, maar die nam niet op. Later bleek dat ze al in de kroeg bij Team Westland hing..... Dan maar Carla proberen. Die heeft om zich heen gezocht en is uiteindelijk bij de buren, Team Oostland terecht gekomen. Daar was Hans Post wel bereid om mij op te komen halen. Kijk, dat is pas ’n sponsor ( Arctic ) !! In z’n spijkerbroekie met gewone schoenen op z’n race fiets mij nog 2 tot 3 km naar boven duwen, chapeau !!


Hoe de dag verliep:
We zijn om 3 uur opgestaan, om 4 uur in de auto naar beneden de berg af. En onderaan bij het stuwmeer op de fiets gestapt. Een bijzondere belevenis om met z’n 8en in het donker te fietsen met kleine lampjes. Een paar km verderop hebben we Arend Jan nog opgepikt en die is meegefietst naar de start, zo’n 15km. Daar aangekomen was het een mega drukte, zoveeeel fietsers. We konden aansluiten in de rij. Er werden leuke opmerkingen over en weer gemaakt door nerveuze fietsers en liedjes gezongen, gave sfeer! Voor wie de omgeving kent, er stond een rij van onderaan de berg tot aan de rotonde. Rond half 6 gingen wij over de startmatten.
Verder heb ik de hele dag genoten van alle mensen die langs de weg stonden, in elke bocht was zo’n beetje muziek, toeterende supporters, het was gewoon 1 groot feest. Omdat je ’n stuurbordje had kon iedereen langs de kant je naam roepen. M’n “blonde” zus vroeg zich al af waarom er zoveel mensen waren die haar naam wisten......De eerste afdaling was erughhh koud, we kwamen flink onderkoeld beneden.

We hadden de luxe om zowel boven als beneden een verzorgingsteam te hebben. Onderaan de berg konden we alle warme kleding bij Petra en Jolanda weer uitdoen en werd het in ’n rugzak door Ton weer naar boven gefietst. Hij is immers de snelste van ons allemaal, echt super. Boven hadden we Carla en Edwin in de camper. Zodra je aankwam werden je bidons verwisseld en eten voor je klaargezet en kon je eventueel op de massage tafel. Wat ‘n luxe!!

Uiteindelijk is de stand geworden : Richard 7x, Johan 6x, Rob 6x, Hans 5x, Inge 5x, Ilona 5x en Irene 4x. Onze steun en toeverlaten Ton 6x, Art 2x en Hans Hoolwerff en Edwin 1x. Dat is ’n totaal van 53 beklimmingen.
Met z’n allen hebben we 1388 km gefietst, waarvan de helft naar boven.... en 56.533,32 hoogte meters. Dat is dus ruim 56km omhoog.
Richard heeft met z’n 7x de jongens van LEF € 2100 euro lichter gemaakt en de cheque werd boven op de berg uitgereikt door Jeroen en Bart, die na hun beklimming op woensdag op de MTB van Carla en mij wisten hoe zwaar het is. Zij hebben er 5,5 uur over gedaan.

Ik heb de beklimmingen gedaan in :
1 uur 38 / 1 uur 43 / 1 uur 51 / 1 uur 55 en 1 uur 59.

Op m’n “bagage drager” had ik meegenomen; Crady, Theo, Jackie, Dave en Erik.
De 1e was erg emotioneel, alle spanningen van de afgelopen maanden kwamen eruit. De 4e van Dave was gaaf omdat hij net voor de finish naast me kwam fietsen en we hand in hand over de finish konden. En de laatste voor Erik was het zwaarst. Maar ik heb de hele weg gedacht aan de chemo die hij vanaf maandag a.s. weer moet ondergaan.



Allemaal ontzettend bedankt voor jullie interesse, steun en bemoedigende woorden. Bij elke beklimming als ik boven kwam had ik weer zo'n 20 berichten, echt fantastisch om te merken dat er zoveel mensen met me meegeleefd hebben. Onmogelijk om jullie allemaal terug te smsen, ik had genoeg aan mezelf :-)
Een aantal zou het bedrag verdubbelen bij 6x, uiteraard heb ik er geen bezwaar tegen als je besluit dat die 5x ook 'n topprestatie was en toch nog wil doneren :-)

We hebben de avond afgesloten met pizza in het chalet nog even ’n napraatje en toen rolde iedereen stijf, stram maar tevreden het bed in.

Het was ook meteen wel de eerste nacht dat ik geen krakend huis heb gehoord....

Voorlopige bedrag Alpe d'HuZes is bekend

Het avondeten zit erin, het motto was stapelen. Ik heb 't idee dat ik na deze avond 5kg ben aangekomen. We hadden 2 soorten pasta's, gebak, cake, taart, bananen. Ik rol zo kotsmisselijk m'n bed in....
Het is erg hectisch in het huis, iedereen rent met z'n mandjes de vele trappen af, fietsen worden alvast naar beneden gedragen, bidons gevuld, de camper ingericht. Maar alles zit erin en de camper wordt nu naar de Alpe gereden.
De fysio Edwin en zoontje van Hans H blijven vannacht in de camper slapen. De eerste die boven komen kunnen dan meteen de massage tafel op, indien nodig.
Nog even een foto van de meisjes op het balkon van het chalet

en daarna een groepsfoto met wat bemoedigende woorden op een paar ballonnen voor mam en Theo.


Zo douchen, en in bed m'n Ipod nog even vullen met m'n verzoeknummerlijst. En dan proberen vroeg te slapen. Om 4 uur fietsen we dan naar de start. Eindelijk, laat maar komen die dag, ik heb er zin in.

Iedereen bedankt voor alle lieve sms-jes en emails. En nu vergeet ik 't bijna weer, de zus en zwager van Ton, onwijs bedankt voor het lenen van de camper. Het is een heerlijke voiture om mee te reizen en morgen komt ie super goed uit als onze thuis basis na elke klim.

Vanmorgen even met Art en Irene naar DE berg gegaan met de auto. Via een sluipweg kwamen we uit net boven bocht 7. Daar hebben we Nicoline van Arend-Jan en Ineke van Dave aan staan moedigen. Zij doen mee aan de Alpe d’ HuZus.
Ze zagen er nog best fris uit en kwamen als 1 van de eersten boven.

Terug in het chalet had Ton het hele huis aan kant gemaakt. Iedereen was wandelen, boodschappen doen en internetten. Hij had de ruimte. Het zag er spik en span uit. Op tafel stonden alle AH mandjes met een sticker met je naam erop. Deze moeten gevuld worden met je kleding en eten wat je mee wil nemen in de camper. Onze camper heeft ’n prachtige plek gekregen aan de finish. Het ziet er werkelijk profi uit allemaal.

We gaan om 04.00 uur morgen ochtend met de auto naar beneden en stappen onderaan de berg op de fiets. Dan is het nog zo’n 15km fietsen naar de start en zijn we een beetje warm. Om 04.30 uur moeten we aan de start staan en worden de groepen geformeerd. Om 05.10 uur is de start.
Het is dan nog donker. Er zullen langs de route 10.000 kaarsen komen te staan met namen van overleden mensen erop. Wat zal dat een indrukwekkend geheel worden zeg. Ik mag m’n zakdoekjes wel meenemen.

Soms lopen dingen in je leven anders dan de planning was. Ik vond het al zo stil vanuit het kamp van mam en Theo.

Wij waren met ’n groep “onze” berg afgedaald en een rondje stuwmeer gedaan. Daarna naar Bourg d’ Oissans op ’n terrasje, lekker 25km rustig getrapt. In het zonnetje op ’n terras besloot ik mams te bellen. Ze begon meteen te huilen en riep : Ik kan niet komen..... Het sloeg in als ’n bom. Ze heeft veel last van de ziekte van Meniere. Dat houdt in, een aantal dagen plat liggen in ’n donkere kamer. Ze is dan heel duizelig en kan niet eens alleen naar het toilet lopen.....

Mijn hele beeld van m’n eerste beklimming ligt in duigen. Ik wilde haar moe maar voldaan en blij in de armen vallen en even een traantje wegpinken om Theo en Crady. Het zal nu heel anders zijn.

En gisteravond waren we met de groep aan het brainstormen over DE dag en bleek dat Domenica niet met de honden naar het parcours kan komen. Crady is dus ook niet boven op de berg....... Het zou te egoïstisch zijn om alleen voor mijn gevoel Cree een hele dag boven op de berg te laten kamperen. Bij Do in het chalet en lekker buiten de hele dag rondom het huis dolen is veel leuker voor haar. Maar goed het is even slikken....

Het klinkt wat raar op deze leeftijd, maar ik fiets ook pas 1,5 jaar en een beklimming van de Alpe d’ Huez was er nog niet van gekomen.

Vandaag is het dan eindelijk gebeurd. En ik moet zeggen het viel mee, het enige waar ik last van had was m’n onderrug. Het hele team is overigens goed boven gekomen. Het was ’n prachtige tocht. Het begon al met de afdaling vanaf ons chalet met 14 man in Viergang shirtjes, echt gaaf.

De snelle mannen hebben het rustig aan gedaan in 1.05 uur en de rest van de groep kwam allemaal zo’n beetje rond de 1.30 uur boven, zo ook ikke.

De ochtend begon al met een fantastische foto sessie in de AD6 kleding. Richard was nog niet helemaal wakker, want die kwam de kamer binnen in zijn Viergang shirt...., iedereen lag in ’n deuk. De foto sessie kon beginnen. Na een sessie buiten gingen we binnen verder. Niemand had Ries gemist, zelfs Carla, de fotograaf niet. Totdat hij ineens in z’n spijkerbroek de kamer binnenkwam..... Z’n opmerking: Ooo sorry ik had ’t niet helemaal begrepen..... Er waren een paar teamleden die bijna in hun broek moesten plassen van het lachen.

Het was overigens wel een dagje met veel ongemakken. Het begon met een gebroken spaak van Ries z’n fiets, vervolgens bleek Hans remblokken voor keramische velgen te hebben. Ik wist overigens niet eens dat dat bestond, ik ken dit begrip alleen van ’n kookplaat...., maar ook daar doe ik niks mee.... Deze blokjes bleken zo hard te zijn dat z’n velgen ervan afgesleten waren. Geen handige actie van zijn fietsenmaker Balk uit Nieuw Vennep. Hij krijgt de rekening van nieuwe blokjes en velgen binnenkort gepresenteerd! Ofwel, de kouwe douche, de gouden kan hij weldra in ontvangst nemen.
Ed heeft een complete nieuwe versnellingsgroep op z’n fiets moeten laten zetten. Tegen de tijd dat wij allemaal weer afgedaald waren, kwam hij pas naar boven, €300,= lichter.... In zijn afdaling ging het weer mis, bij 50km p/u een klapband. Op 3 plekken was z’n buitenband kapot. Art is hem maar op gaan halen anders waren we onze fysio de rest van de week kwijt.

Bij thuiskomst in het schoongemaakt chalet door Dootje werden we verrast door 2 heerlijke appeltaarten, gemaakt door Vincent. Dat ging erin als zoete koek.
Het werd ’n latertje voor het avond eten. Vanavond hadden m’n zus Irene en ik corvee. Ik heb braaf alle ingrediënten staan snijden en zij heeft in de pannen staan roeren. We kregen overigens wel hulp van ’n heel snij team. Het blijft ’n superteam dat Viergang team