3ly goes 6

Het is al Duits wat hier de klok slaat dus ik denk, gooi er eens een Duitse term in :-) Maar het is dus nog waar ook. Ik weet nu eindelijk wat super benen zijn. Ik vond ze al super, ze zijn gezond en brengen me al jaren van A naar B. Maar vandaag wilde ze extra graag én snel dezelfde kant op als ik. En da's fijn kan ik u vertellen. Ik heb dan ook meteen een optie genomen op deze benen voor 3 juni a.s. Twee dagen niks doen, beetje bingo spelen, sauna en slap ouwehoeren werkt dus goed voor 3Ly!!!


In mijn hondenjachtclubje was ik al gewend om me louter met mannen te omringen en dan vooral veel mannen met de dezelfde naam. In dat wereldje heten ze allemaal Aad. Da's reuze handig, je roept 1x en ze kijken allemaal. Vandaag zat ik tussen de Rob's, Robben, Robbies.


We vertrokken met de hele groep voor een dagje klimmen. Na een km of 20 werden we weer in 2 groepen ingedeeld. Omdat ik toch nog 'n rookie ben besloot ik voor de ongeveer 80km te gaan. Met een aantal klimmetjes leek mij dit voldoende. Rob bleef bij mij. Die heeft immers nog 'n week om te vlammen en Johan en Ton gingen weer met de snelle jongens mee.
Het klimmetje bij Oriënt ging me onwijs makkelijk af, met soepele tret ging ik naar boven. Na een lekkere afdaling werd de plaatselijke kroeg bezocht voor de broodnodige cafeïne. Net nadat ik een half uurtje met de handenföhn bezig was geweest om wat onderdelen te ontdooien, kwam de snelle groep eraan. Nog even wat stoere verhalen uitgewisseld en hup weer de fiets op.


Het was koud vandaag, bere koud, we reden langs besneeuwde velden en bergtoppen. Niet direct wat ik in m'n hoofd had toen ik deze reis ging boeken.... Maar goed ik klaag niet. Ik heb 'n ijsberen gezellige week gehad met "mijn" mannen, iedereen is heel gebleven én, we zijn gezond!



Wel heb ik vandaag vaak aan Theo en mams moeten denken. Gisteravond laat kreeg ik nog 'n mail van ze. In de afgelopen dagen hebben ze zo'n 6 miljoen stamcellen bij Theo weggehaald en die moeten zich in de komende weken als 'n stel dolle konijntjes gaan vermeerderen. Over 'n week of 3 start dan de voorbereiding om ze weer terug te plaatsen. Eerst zal Theo dan 'n hele zware chemo moeten ondergaan, waarbij alles wat nog enigszins leeft in zijn lijf kapot wordt gemaakt. Ik hoef niet uit te leggen dat hij dan bijzonder kwetsbaar zal zijn....
Tijdens de kou van vandaag heb ik daar dus vaak aan moeten denken. Ik heb inmiddels in een lekker warm bad gelegen en ben weer zo fit als 'n hoentje. Theo moet nog maar afwachten wanneer hij zich weer zo fit als 'n hoentje gaat voelen....
En laten we Pam, m'n mams niet vergeten. Die heeft de afgelopen maanden als 'n trouwe waakhond naast Theo gezeten en gehangen. Vol goede moed, terwijl dat af en toe zeker niet zo gevoeld zal hebben... Jullie zijn alle 2 toppers! Hou vol, want opgeven is geen optie.

Morgen de laatste dag fietsen hier. Tot 'n uurtje of 2 en dan naar 't vliegveld en aan de terugreis beginnen. Heerlijk om zaterdag Crady weer te zien en m'n vriendinnetjes, ook dat is weer leuk. Zo leef ik eigenlijk van leuk moment, naar leuk moment en besef ik me dat ik een bofbips ben :-)