3ly goes 6

En binnenkort gaan we samenwonen. Mam is 't deze keer ook eens met m'n keuze, dus ik zeg; DOEN!

Zoals beloofd een blogridersfotoshoot mét namen en blog linkjes voor 'n andere invalshoek :-) en nog veel meer foto's van deze fantastische dag.

• dat je na het meedoen aan 'n super mooie gave spinningmarathon (team Westland) in een soort sauna, zonder cooling down en een douche na afloop met ijsklontjes 's morgens niet echt fit uit je bed stapt..
  
• dat ik onderweg naar Veenendaal voor 'n Blogride in m'n prachtige bolide toch wel weer een beetje mens kan worden en heel veel zin heb in deze tocht van 115km.
  
• dat 'n Woopie een uitvinding is van 'n bakker uit Veenendaal en dat dit "broodje" als 'n baksteen naar beneden pleurt in je maag en me tot de kerst geen hongerklop meer zal bezorgen. Maar dat je op zo'n Woopie dus ook 'n hele dag onwijs goed kan fietsen en ik contact ga zoeken met die bakker welk stimulerend middel erin zat, handig voor m'n AD6 dag :-)
• dat ik onwijs slecht ben ik het onthouden van namen en ik na 5 minuten al niet meer wist met welke 12 bloggers ik nu aan het fietsen was...
  
• dat ik de blogs van de anderen veel te weinig lees, want zij wisten aanzienlijk meer over mij dan andersom....
  
• dat ik de namen/gezichten van de andere bloggers dus écht slecht heb onthouden, want ik heb 6km tegen een wild vreemde passerende fietser zitten lullen, die toen maar besloot om zo'n 80km met ons mee te fietsen en aan te haken bij de Blogride...
• dat mijn teammaatje en vriend Hans gehalveerd is qua postuur en gewicht door al dat fietsen, maar dan onze vriendschap gelukkig nog 100% vet is :-)
• dat de 3,5 korte broeken mannen van vandaag duidelijk nog niet in de zomertijdstand stonden v.w.b. de beharing van de benen...
• dat ik gisteravond nog wel even alles in de zomertijdstand heb gebracht qua beharing en dat de Brazilian look een leuk model is, maar dat het niet handig is om dit voor 'n rit van 115km te doen....
• dat het Pijnackerse fietsjargon : VOOR, TEGEN, PAALTJE e.d. , zeer nationaal blijkt te zijn en ook heel goed werkt in Veenendaal e.o.
  
• dat Veenendaal helemaal niet zo corrupt is, want mijn auto heeft de hele dag onafgesloten en met m'n magneetplaten er nog op voor de deur van @colnagocolly gestaan.
• dat ik de paddo's in m'n keel vandaag heb verruild voor vliegenzwammen, ik heb 3 vliegen ingeslikt...
• dat m'n neus snuiten in 'n groep nog wat oefening behoeft. Naar beneden richten zonder dat het bij je achterligger in z'n ogen waait is nog 'n hele kunst...
• dat ik vandaag weer 'n aantal mooie fietsen heb gezien en de keuze steeds lastiger wordt...
• dat het fietsen op vlakke stukken met al die kerels en 1 superwoman, Marieke, me heel goed afgaat, maar de "heuveltjes" toch nog lastig(er) zijn...
• dat ik stiekem dat fietsen heel leuk begin te vinden, en da's toch heel handig als 't je nieuwe hobby aan het worden is...
• dat ik beloofd heb op de groepsfoto alle namen en linkjes naar de blogs te zullen vermelden, en dat dit een uitdagende toezegging is geweest..., gelukkig kan ik nog even wachten op de foto's van Ton......
• dat die bandjes tussen m'n vingers van m'n nieuwe handschoentjes er niet voor zijn om m'n vingers te behoeden voor 'n spagaat, maar dat je daar aan kan trekken om ze eenvoudig uit te doen, zó handig joh :-).....
  
• dat al die weermannen/vrouwen van het KNMI etc beter vrijwilligerswerk voor de AD6 kunnen gaan doen, want weersvoorspellingen doen is niet hun sterkste kant. Gelukkig maar want we hebben een prachtige zonnige dag gehad met wel behoorlijk windje af en toe, maar dat mocht de pret niet drukken...
• dat ik erg blij was met de pannenkoeken van Ton die nog in m'n koelkast lagen bij thuiskomst, zodat ik toch nog 'n diner in huis had.....
  
• en dat ik de alller aller liefste mams heb, want die wist mij op de terugweg naar huis te melden dat ik m'n nieuwe fiets van haar en Theo cadeau ga krijgen, en dat zelfs 3Ly daar even stil van werd....., ik ben ook trots op jou, Pammetje & Theo, hang on there in France !!!
  

Iedereen bedankt voor deze gave dag, ik ben benieuwd naar jullie blogs!!
Foto's volgen dus nog......

Wat heeft dit nu weer met fietsen te maken hoor ik je denken...... Niks! En ook weer alles!

Ik heb al veel geluk gehad in mijn leven op allerlei gebied, m'n gezondheid is toppie in orde, m'n paps en mams zijn nog in leven, ik heb veel lieve en dierbare vrienden en vriendinnen, financieel gaat 't me prima, ben in het bezit van 'n mooi huis, heb de allerliefste hond van de wereld, ben altijd van de ene in de andere baan gerold, het lijkt soms alsof alles me komt aanwaaien.... Ok in de liefde ben ik wat minder succesvol, ik heb een gave om voor de verkeerde mannen te vallen. Hierdoor betrapte ik mezelf af en toe op het gevoel dat mannen klootzakken zijn. Maar inmiddels weet ik dat er ook heus wel lieve mannen zijn....

Vandaag heb ik toch zeker 3 mannen bezig gehouden met het zoeken naar 'n geschikte race fiets voor 3Ly. Zo schattig om te zien, op de Twitter, hoe ze berichten met elkaar uitwisselen over wat nu het meest geschikt is om te kopen, wordt het een triple, een Compact met 11-28 achter. Of de discussie : " Het is wel zo dat je met een triple maar 1 kleinere versnelling hebt met 21-24-28 achter nl alleen de 30x28. Lastige keuze!" Ik begrijp er werkelijk geen ene moer van en morgen ga ik maar eens kijken welke kleur ik 't leukste vind, want dát houdt mij dan weer bezig :-)
Maar ontroerd ben ik wel als ik thuisgekomen een hele excelsheet in m'n inbox vind met vele modellen en mogelijkheden. Geweldig dat Ton dit allemaal voor me heeft uitgezocht.

Terwijl de heren zich druk hebben gemaakt over het merk en type fiets, zat ik vandaag op een benefiet seminar van AD6 goeroe Coen. De opbrengst van deze dag gaat weer naar de AD6 en ondertussen leer ik iets over Grensverleggend Leiderschap. Nou 2 vliegen in 1 klap dacht ik, da's altijd winst!

Ik kan uit mijn levenservaring op het gebied van mislukte relaties en het hoe en waarom hiervan heel goed advies geven aan anderen hoe je je hart moet volgen, keuzes moet maken, etc etc.
Maar als je dan de opdracht krijgt om uit te zoeken wat jouw ultieme droom is, wordt het toch wat stiller in mijn bovenkamer. Ik vond 't dan ook een lastige, vermoeiende, maar ook uiterst boeiende dag. Mijn werk houdt in februari 2012 op te bestaan om de dood eenvoudige reden dat mijn baas de deur dan dichttrekt en in de USA gaan wonen / rentenieren. Hierdoor is mijn werkomgeving weinig inspirerend meer, we zijn immers aan het afbouwen.
Omdat ik Coen al een paar keer heb horen spreken en daarvan onder de indruk was had ik besloten dat een dagje inspiratie goed voor me zou zijn. In de hoop dat het me rust zou geven...Nou bedankt Coen !! Ik ben nu nóg onrustiger.

Ontroerd was ik wel over de verhalen die ik vandaag allemaal heb gehoord, de beweegredenen van iedereen om mee te doen aan deze dag. Jaloers op de vrouw van de man die vertelde dat zijn trouwdag de mooiste dag in zijn herinnering was. Mijn mooiste dag ? De laatste wedstrijddag met mijn (jacht)hond. De dag waarop alles klopte, waarop we een 2-eenheid waren. En ja, als Coen de dag dan afsluit met de muziek die ik in gedachten had toen ik te horen kreeg dan mijn lieve hond botkanker had...., wat inmiddels gelukkig herzien is en artrose blijkt te zijn, ja dan krijg je 3Ly in tranen. En dan voel ik me ook wel 'n beetje een muts.... :-)


Er waren wel 3 uitkomsten vandaag;

1. Ik ga niet langer lijdzaam toezien hoe mijn baan in febr 2012 stopt, ik ga aktief bedenken wat ik wil en voor die tijd al stappen ondernemen. Aktie dus!
   
2. Ik ga niet proberen om 6 x die Alpe d' Huez op te fietsen, ik GA HET DOEN!
3. Ik heb ze (weer) gezien vandaag. Ze bestaan; lieve, attente, gevoelige mannen!

Er staat weer 'n mooi weekend voor de deur. Morgen eerst weer bazen en hondjes bijbrengen hoe ze 'n goede combinatie worden in de jacht. Daarna kwijlen bij Bike2Build en me laten voorlichten over 'n nieuwe race fiets. En zondag een Twitter/Blog ride met allemaal nieuwe mensen, voornamelijk mannen denk ik, but hey, it's a man's world dat fietsen, and I'm lovin it !!!

Ja dat ook, ik had gisteren voor 't eerst weer 'n rokje aan !!!

Maar helemaal super vond ik de wielrenbroek met blote benen en shirts met blote armen, bruin worden én fietsen, kan 't mooier? Van 16.45 tot 18.30 uur heerlijk buiten kunnen fietsen. Er stond wel 'n pittig windje maar achter de billen van Frits deze keer, ging het prima. Ik heb inmiddels wel ontdekt dat ik 'n échte diesel ben. Het duurt wel 'n km of 25 eer ik op stoom ben. In het begin hijg ik als een oud paard en praten én fietsen is dan niet de ideale combi, zeg maar.
Oja, en ik zag er flitsend uit in m'n nieuwe Van Vliet pakkie, het zit als gegoten, alsof 't voor mij gemaakt is. MvB, onwijs bedankt !! Binnenkort foto's van deze outfit.

Eind 2007 heb ik mijn JJ gekocht met recht stuur, omdat ik nog wat last had van 'n whiplash. Inmiddels gaat dit prima en voel ik me een beetje een schoolmeisje tussen als die kerels met woest aantrekkelijke fietsen. Net even met m'n hofleverancier Tom Schouten gebeld en ombouwen met een race stuur gaat zodanig in de papieren lopen, dat het me beter lijkt om 'n andere fiets te kopen....... Heel vervelend nieuws natuurlijk :-) hahahaa, ik weet nu al een paar mannen die wel met me mee willen, fietsie uitzoeken voor 3Ly.

Suggesties, aanbevelingen, tips, ze zijn van harte welkom !

Kijk dat noem ik nog 'ns de tip van de dag, daar wordt 3Ly nóg vrolijker van !!!

Alles draait hier in huize 3Ly om de AD6 op het moment. Noem het verslaving. Ik voorzie ook ernstige afkickverschijnselen voor na 3 juni. Postnatale AD6 depressie...., ik voel 'm al aankomen!!!

In mijn omgeving zijn meer mensen die daar bang voor zijn, en die houden zich bezig met het zoeken van 'n partner voor 3Ly ?? Ze denken zeker dat dat helpt voor na 3 juni ?
Zo langzamerhand begint echt iedereen zich ermee te bemoeien. Vandaag kwam zelfs de buurvrouw van kantoor naar me toe met de mededeling dat haar zoon weer vrijgezel was en of ze misschien eens een date moest organiseren..... Ik voel me vereerd dat ze me kennelijk in de family wil hebben, maar waarschijnlijk is ze niet op de hoogte van mijn ietwat ego inslag die ik de afgelopen maanden ontwikkeld heb. Om mij heen zie ik dat het vele trainen, de tochten, de weekendjes, het sponsors zoeken, de vele akties organiseren, uitvoeren, bijwonen etc etc best lastig zijn in combi met een gezin/partner. Ik heb alleen de zorg over Crady en da's af en toe best lastig om weer 'n opvangadres / uitlaat buurvrouw/vriendin te vinden als ik weer 'ns de hort op ben.

Vandaag keek mijn baas me aan alsof hij water zag branden toen ik zei dat ik bij mooi, lees droog weer, wat vaker om 4 uur naar huis zal gaan om te trainen. Als aanvulling heb ik toen maar in de groep gegooid dat ik dan 's morgens wat vroeger zal beginnen en/of vakantie-uren in zal leveren. Dat bluste de zaak weer wat :-)

Dat fietsen van vandaag ging dan ook prima. In Scheveningen hing de hele dag al zo'n zee mist en het was eigenlijk best fris. Toen ik om 4 uur in m'n auto stapte was het maar 9 graden. Gelukkig werd het dichter bij huis steeds aangenamer, tot de 17 graden aan toe. Ik had met twitterfriend AJ afgesproken en inmiddels m'n teammaatje Ireen ook enthousiast weten te maken. Die had de buurman weer meegenomen en zo hebben we met z'n 4tjes toch lekker zo'n 50km weggetrapt. AJ iets meer, want die moest op en neer van Scheveningen komen.

Helga van Leur van Team Kranenbarg heeft voor morgen weer mooi weer voor ons in petto, dus dat wordt weer om 4 uur naar huis en rondje trappen.
Ga ik nu maar 'ns naar m'n mandje want die paddo's in m'n keel willen maar niet weg, ben dus nog steeds niet echt fit. Het voelt aan alsof ik 'n glasbak in m'n keel heb. Een keertje voor 01.00 uur slapen kan wellicht geen kwaad.....

Van het blog van Rob :

Gisteren hebben wij afscheid moeten nemen van onze vriend en fietsmaat Marc Bierman. Op een fietstocht op Mallorca, in de afdaling naar Port de Valdemossa, reed hij over een kei, verloor de macht over het stuur en raakte van de weg. Door de aard van de val was hij op slag dood, waardoor onze verwoede reanimatiepogingen geen effect meer hadden. Marc was een van de strijders die vorig jaar met zijn vrienden/collega's meedeed aan editie 2009 van Alpe d'Huzes (AD6). Met dit team is hij vanuit Pijnacker naar het evenement toegefietst en heeft veel geld opgehaald voor onderzoek naar de bestrijding van kanker. Vandaag droeg Marc het AD6 tenue, dat zijn inzet voor het goede doel symboliseert. Voor mij is hij hiermee als een held en in het harnas gestorven. Marc, jouw vrolijke aard en warme vriendschap zullen zwaar gemist worden. Pijnacker, Delfgauw e.o. zullen de komende weken aangeslagen zijn en massaal uitlopen om jou de laatste eer te bewijzen. Onze gedachten en zorg gaan nu uit naar zijn familie en vriendin, die later vanavond op Mallorca zullen aankomen. Marc, rust in vrede en waak daarboven over al je dierbaren. Ons team zal op het AD6 evenement 3 juni proberen zo vaak mogelijk naar jou omhoog te rijden en de gedachte aan jou zal ons extra kracht geven!


Rob Sanders


Hoe oneerlijk kan het leven dan toch zijn, zo'n jonge vent in de bloei van zijn leven.


Onbegrijpelijk.... Nadat ik met wat teamgenoten heb gebeld en ook Rob even heb gesproken gaat de telefoon. Mijn vriendin Domenica, ze zit met een hoog zwangere hond ( Flatcoated Retriever - Zelda ) en zegt dat het waarschijnlijk vannacht gaat gebeuren. Regelmatig heb ik jullie laten delen in mijn waardeloze capaciteiten als huisvrouw. Ik heb echter ook m'n goede kanten. Vroedvrouw!! Ik heb al zeker 100 biggetjes op de wereld gezet, puppies, veulentjes, kalfjes, lammetjes, you name it. Alleen de pauwen hebben zelf hun ei uitgebroed. Dit alles was in mijn vorige leven, toen we in Limburg op 'n boerderij woonden... Maar verleren doe je 't nooit.


Ik ga nog even bij een vriendin langs en als ik om half 11 thuis kom wil ik net naar bed gaan en belt Do, It giet oan !! Als ik 'n half uurtje later in Hoofddorp ben zijn er al 4 pups geboren.

Eind van het liedje een trotse moeder Zelda met 13 gezonde pups.

Hier liggen 12 puppies op een kluitje :-)

En dan besef je weer hoe nietig we allemaal zijn, er sterft een prachtig mens, een strijder van de Alpe d'HuZes, die zich ingezet heeft voor het welzijn van anderen en er is weer nieuw leven, hondenleven....................



Familie, vrienden, dierbaren, fietsmaatjes van Marc, heel veel sterkte met dit verlies.

Vandaag kreeg ik deze 2 magneetplaten binnen..., dus als u mij binnenkort rond ziet rijden...
toeteren!!

Eindelijk eens happy news, mag ook wel 'n keer !

Vandaag moest ik terug naar de dierenarts in Eersel met Crady. We gingen weer 'n röntgenfoto maken van haar schouder. Het ging de laatste paar weken ineens heel goed met Cree. Ze liep niet meer kreupel, we hebben de medicijnen afgebouwd tot zelfs de afgelopen 2 weken niks meer, alleen wat homeopatische middeltjes... Dus ik had goede hoop.

Maarten (dierenarts) heeft m'n relaas aangehoord en we besloten snel foto's te maken. En wat denk je.... het bot ziet er ineens mooier, gladder, strakker uit. Bijna geen witte/zwarte vlekken meer. We stonden voor 'n raadsel. De oude foto's ernaast en ja hoor, i.p.v. een verslechtering zag het er allemaal beter en rustiger uit. Maarten kan dit alleen verklaren dat het toch de artrose is geweest die we gezien hebben. En artrose heeft ze, dat hebben we gezien toen ze open lag voor haar schouderoperatie!
Waarschijnlijk is ze door de ontstekingsremmer beter en meer gaan bewegen en daardoor is de botstructuur beter geworden. Mooi nieuws dus, GEEN BOTKANKER !!
Mijn dag kan niet meer stuk. Alpe d'huZes minded dacht ik wel meteen, dat gaat je geld kosten meneer de dierenarts, hahaha. Maar Maarten kwam zelf al met het idee om mij te gaan sponsoren in de strijd tegen kanker (bij mensen voor het KWF). Dus zo werd het 'n nóg mooiere dag. Crady gezond en een donatie erbij voor de AD6. Super !!!


Uiteraard is het nu meteen afgelopen met het luxe verwen leventje van Crady. Vanavond verhuisd ze weer naar de schuur, gewoon aan de ketting op water en brood. Niks meer op de bank of lekker in haar mandje naast mijn bed :-)

Zondag a.s. organiseren we bij de Viergang een spinningmarathon, zie onze AD6 site. We hebben ook een loterij met prachtige prijzen, er komen er dagelijks meer bij. Nog even en we hebben meer prijzen dan deelnemers.... dus.... we kunnen nog wel wat spinners gebruiken. Probleem is een beetje dat we veel AD6 teams in de buurt hebben. Oostland 6 teams, Westland 4 teams, we zitten dus een beetje in elkaars vaarwater.... Maar bij ons is 't natuurlijk 't leukste, gezelligste. Dus kom zondag allemaal naar Pijnacker en maak kennis met 't leukste AD6 team, deze wonder hond Crady en de mooiste sportlocatie van Zuid Holland !!!

Zo rij je nog op de boulevard van Playa de Palma en binnen 24 uur op de boulevard van Bergen aan Zee....


Vrijdagochtend was er zowaar 'n flauw zonnetje op Mallorca en heb ik met mijn 3 mannen nog even zo'n 75 km weggetrapt. Leuke constatering was dat de heuvels waar ik op mijn eerste dag nog onwijs veel moeite mee had, me nu bijna simpel afgingen. Trainen lijkt dus te helpen :-)



(geluid zacht zetten i.v.m. rij-wind)

Eind van de middag werden we weer opgehaald door het busje en naar het vliegveld gebracht. 's Avonds rond 'n uurtje of 10 stonden we weer in de huiskamer van de familie Sosef in Pijnacker.
Al m'n doelen zijn bereikt de afgelopen week, veel km's gemaakt, leren eten/drinken op de fiets, veel gelachen en vooral genoten. Die zon heb ik er maar bijgedacht. Het was zonnig in m'n hart en da's toch 't belangrijkste! Guys bedankt en ik vond 't zeker voor herhaling vatbaar.

Op de terugweg naar huis las ik op de Twitter een paar desperate oproepen van Dave die zin had om zaterdag te fietsen, en dit graag in het gezelschap van andere AD6ers wilde doen. Na wat overleg met Ton hebben wij ons " opgeofferd" :-) We werden daarvoor wel getrakteerd op heerlijke pannenkoeken vooraf en 'n uiensoepje na afloop.

Stuur mij 1 rondje om de kerk en ik rij 6x lek. Ditmaal ben ik achter Dave aangescheurd over hobbelpaden, klinkers, kinderkopjes, schelpenpaden, golfbrekers en grindpaden in de duinen van Schoorl en niet 1x lek gereden. Ik snap er niks van. Ik ben nog niet echt een geoefend (race)fietser en al helemaal geen groepsfietserervaringdeskundige. Inmiddels heb ik dit fenomeen een paar keer mee mogen maken met gruppeleiter Johan.
Johan heeft waarschijnlijk een lichte vorm van beginnende doofheid, of hij hoort zichzelf gewoon erg graag, want met mega veel decibels maakt hij je duidelijk welke kant we opgaan of wanneer er gevaar op de route is : RECHTS !!! LINKS !!!! TEGEN !!! PAALTJE!!! HOBBELS!!!!
Zo niet mijn gruppeleiter van gisteren, Dave. Het was goed opletten en voortdurend een verrassing waar hij links, rechts danwel rechtdoor ging. Je blijft er wel lekker wakker van, dat dan weer wel. En het moet gezegd worden, hij heeft ons (Ton en mij) prachtige stukken van Noord Holland laten zien.
Eén ding is me zeker bijgebleven. Op zijn AD6 jack stond reclame op zijn rug. Midden op zijn rug stond VITAAL. En dat is 1 ding wat zeker is. Dave kan dan al 3x behandeld zijn voor Non-Hodgkin. Hij reed gisteren de sterren van de hemel en al wat ik zag was 'n mega goede sportman, waarvoor mijn bewondering. En de gedachte die door mijn hoofd ging was.... Theo, er is hoop, zet 'm op !!!

Zaterdagavond heb ik Crady weer opgehaald van haar logeeradres, alwaar zij zich keurig heeft gedragen. Heerlijk om zo enthousiast begroet te worden. Ik heb haar gemist en zo te zien zij mij ook!!! Het gaat heel goed met haar. Ze loopt niet kreupel, zit niet meer aan de pillen. Dus ik heb goede hoop dat we morgen op de controlebeurt te horen krijgen dat het óf niet zo hard gaat met de kanker, óf dat er een wonder is geschied....... Morgen zullen we 't horen.
Theo gaat morgen ook voor 'n algehele check up naar 't ziekenhuis. Een belangrijke dag dus in de familie!

Ik heb nog 'n minder leuke souvenir meegenomen van Mallorca.... een flink ontstoken keel met witte paddo's en een kop vol snot. Op tijd naar m'n bedje dus vanavond.

Trustehhh.

Het is al Duits wat hier de klok slaat dus ik denk, gooi er eens een Duitse term in :-) Maar het is dus nog waar ook. Ik weet nu eindelijk wat super benen zijn. Ik vond ze al super, ze zijn gezond en brengen me al jaren van A naar B. Maar vandaag wilde ze extra graag én snel dezelfde kant op als ik. En da's fijn kan ik u vertellen. Ik heb dan ook meteen een optie genomen op deze benen voor 3 juni a.s. Twee dagen niks doen, beetje bingo spelen, sauna en slap ouwehoeren werkt dus goed voor 3Ly!!!


In mijn hondenjachtclubje was ik al gewend om me louter met mannen te omringen en dan vooral veel mannen met de dezelfde naam. In dat wereldje heten ze allemaal Aad. Da's reuze handig, je roept 1x en ze kijken allemaal. Vandaag zat ik tussen de Rob's, Robben, Robbies.


We vertrokken met de hele groep voor een dagje klimmen. Na een km of 20 werden we weer in 2 groepen ingedeeld. Omdat ik toch nog 'n rookie ben besloot ik voor de ongeveer 80km te gaan. Met een aantal klimmetjes leek mij dit voldoende. Rob bleef bij mij. Die heeft immers nog 'n week om te vlammen en Johan en Ton gingen weer met de snelle jongens mee.
Het klimmetje bij Oriënt ging me onwijs makkelijk af, met soepele tret ging ik naar boven. Na een lekkere afdaling werd de plaatselijke kroeg bezocht voor de broodnodige cafeïne. Net nadat ik een half uurtje met de handenföhn bezig was geweest om wat onderdelen te ontdooien, kwam de snelle groep eraan. Nog even wat stoere verhalen uitgewisseld en hup weer de fiets op.


Het was koud vandaag, bere koud, we reden langs besneeuwde velden en bergtoppen. Niet direct wat ik in m'n hoofd had toen ik deze reis ging boeken.... Maar goed ik klaag niet. Ik heb 'n ijsberen gezellige week gehad met "mijn" mannen, iedereen is heel gebleven én, we zijn gezond!



Wel heb ik vandaag vaak aan Theo en mams moeten denken. Gisteravond laat kreeg ik nog 'n mail van ze. In de afgelopen dagen hebben ze zo'n 6 miljoen stamcellen bij Theo weggehaald en die moeten zich in de komende weken als 'n stel dolle konijntjes gaan vermeerderen. Over 'n week of 3 start dan de voorbereiding om ze weer terug te plaatsen. Eerst zal Theo dan 'n hele zware chemo moeten ondergaan, waarbij alles wat nog enigszins leeft in zijn lijf kapot wordt gemaakt. Ik hoef niet uit te leggen dat hij dan bijzonder kwetsbaar zal zijn....
Tijdens de kou van vandaag heb ik daar dus vaak aan moeten denken. Ik heb inmiddels in een lekker warm bad gelegen en ben weer zo fit als 'n hoentje. Theo moet nog maar afwachten wanneer hij zich weer zo fit als 'n hoentje gaat voelen....
En laten we Pam, m'n mams niet vergeten. Die heeft de afgelopen maanden als 'n trouwe waakhond naast Theo gezeten en gehangen. Vol goede moed, terwijl dat af en toe zeker niet zo gevoeld zal hebben... Jullie zijn alle 2 toppers! Hou vol, want opgeven is geen optie.

Morgen de laatste dag fietsen hier. Tot 'n uurtje of 2 en dan naar 't vliegveld en aan de terugreis beginnen. Heerlijk om zaterdag Crady weer te zien en m'n vriendinnetjes, ook dat is weer leuk. Zo leef ik eigenlijk van leuk moment, naar leuk moment en besef ik me dat ik een bofbips ben :-)

Ik weet niet hoeveel rust goed is voor 'n mens, maar vandaag hadden we gedwongen weer 'n dag rust. We stonden vanmorgen op en ik kon 't bijna niet geloven.....SNEEUW! Dat waar we in NL voor gevlucht waren was nu hier op Mallorca...
En ja wat ga je dan doen in zo'n bejaardensoos. Alle bankjes in de lobby waren bezet, en hing een penetrante urine lucht van zoveel bejaarden bij elkaar. Dus bleef er niks anders over dan naar de boulevard te vluchten.
De ondernemersgeest van de Spanjaarden was echter ver te zoeken, alle tenten gesloten... Er was er 1 open en daar was 't zo godsgruwelijk koud dat we spontaan het idee kregen om naar de sauna te gaan. Maarrrr eerst wilde onze klikobak, Rob, nog wat eten. Bij de 12 appostelen werd er weer 'n pizza naar binnen gewerkt. Johan en Ton moesten alle zeilen bijzetten om zo'n ding naar binnen te krijgen, maar onze Robbie had er totaal geen moeite mee :-)






Ik heb 't bescheiden gehouden bij 'n glaasje o zo gezonde jus d' orange en scrambled eggs. De zon kwam er zowaar weer door en we hadden heel even de hoop dat we toch nog de fiets op konden.
Helaas, 10 minuten later werd het weer donker en kwam 't weer met bakken uit de hemel.
Dus op naar de sauna. Dames Sosef en Sanders, niet schrikken, het was met badkleding, de heren hebben zich keurig gedragen :-) Er waren overigens wel 'n paar mannen, natuurlijk, die het wel nodig vonden om daar met hun slapdoela rond te lopen, maar ook die zaten niet in mijn doelgroep.



Op de terugweg via Frankie, de finish van Terreno Adriatico gekeken en toen weer naar het hotel. De kok had zowaar de gevoelige smaak-snaar van ons gevonden na 5 dagen, het eten was lekker!
In de lobby van het hotel weer onze blogjes zitten schrijven en wat zitten babbelen met 4 Braboos van WV Tourmalet.

Nu maar eens echt op tijd naar m'n bedje want als ik 't goed begrijp gaan we morgen klimmen en zo'n 100km fietsen.

Vandaag had ik een research dagje... Ik stond op en dacht, getver, ik heb even geen zin om te fietsen. Dit kwam ook omdat er donkere wolken dreigend boven ons hotel hingen. Bang om overtraind te raken vond ik het een goed idee om eens dagje wat anders te doen

Ik ben begonnen met de kwaliteit van het schoonmaken in het hotel te checken. Stiekem een propje ergens op de badkamer laten slingeren en kijken of het weg was na de ronde van het kamermeisje. Opdracht geslaagd, keurig nette badkamer.


Toen heb ik mijn terrein verlegd naar de lobby. Eens kijken of die ouwe bejaarde Duitse gasten een beetje te vertrouwen zijn. Je laptop en Iphone op de tafel laten liggen en ondertussen even het toilet bezoeken. Hoe fout kan het lopen, ik ben tenslotte, ook op mijn rustdag, nog altijd sneller dan die rollator types. En ook die proef is goed verlopen. Alles lag er nog. Ik durfde dit grapje niet te herhalen met m'n fiets....


Hierna was ik getuige van 'n ruzie tussen 2 kaartende bejaarden. Ik kon 't niet helemaal volgen maar ze waren het duidelijk niet met elkaar eens.

De zon begon te schijnen en ik kreeg even het idee om toch nog op m'n fiets te stappen..., snel naar m'n kamer gevlucht en me teruggetrokken in een hoekje, tot deze woeste aanval over was.
Niet gauw daarna kwam Rob al terug van z'n fietstocht en heb ik samen met hem en André een gezellig etablissement opgezocht.


Via de phone nog contact gehad met mams in Toulouse al waar ze zo'n 6 miljoen stamcellen proberen te ontfutselen aan Theo z'n lijf. Hetgeen niet helemaal gelukt is in de afgelopen 2 dagen, dus als beloning mogen ze morgen nog 'n dagje in het ziekenhuis vertoeven.

Rond een uurtje of 4 weer in het hotel en op de Twitter vernam ik dat de presentatie van Coen en Peter van de AD6 te zien was op de website voor de afvallige deelnemersbijeenkomst-deelnemers.... Op bed naar hun inspirerende woorden geluisterd en me voorgenomen dat ik morgen weer braaf op m'n fiets zal stappen. Pijn is fijn, bloed moet en opgeven is geen optie...., ik ga er weer voor!

ps: Carbonfire, Nadal nog niet tegengekomen.... wel z'n opa :-)

Gisteren kwam 't even niet van bloggen... redenen: Johan heeft het bloggen uitgevonden, begint langzaam verslaafd te raken en heeft, als enige, geen laptop bij zich... gevolg, hij zit voortdurend op mijn MacBook... En Rob probeert ook aan zijn verslaving vast te houden... hyves... is elke dag mega veel foto's aan het uploaden naar onze hyves pagina, waarbij hij het complete wifi netwerk van het hotel platlegt :-).


Ik had vanmorgen toch al zo'n slordige 240km in de benen en die begon ik ook behoorlijk te voelen. We vertrokken nu met een grote groep van de JDR organisatie met 16 mannen en joepie ook nog 'n vrouw erbij ! Maar deze dame bleek ook mega goede benen te hebben... Omdat ik nog 4 dagen met deze groep mee moet heb ik voor de shortcut van 75km gekozen. Er stond onwijs veel wind vandaag en ik dacht kom, laat ik er eens een beroepskeuze dag van maken en rond 2 uur in het hotel gaan kijken of ik misschien later als ik groot ben, iets met bejaarden wil gaan doen :-)
Maar zoals zoveel in 3Ly d'r leven, liep niet alles volgens planning, ben ik in de kroeg van Frankie en Carmen blijven hangen en hebben we met z'n allen naar Parijs-Nice zitten kijken, nou ok, ik meer liggen. Ook gezellig !







En verder.... heeft 3Ly het zwaar met al die mannen hier op Mallorca. Kijk ik wil 'n stoer wijfie zijn en meefietsen met de mannen, maar dat is zwaarder dan ik had gedacht. Spinnen is toch heel iets anders dan de "bergjes" op Mallorca opknallen. Gelukkig kan ik straks die Alpe d' Huez op mijn eigen tempo doen, maar tot die tijd is het veel trainen met de boys. Maar je hoort mij niet klagen hoor. Ze zijn onwijs lief voor me. Af en toe 'n duwtje de berg op, altijd op me wachten, een complimentje hier en daar, ik kom de week wel door :-)
Al heb ik wel 't gevoel dat ik er straks uit ga zien als Schwartsenneckert, met mega gespierde benen!!

Het eten in het hotel is niet super, alles smaakt eigenlijk een beetje hetzelfde. Het geeft me een dejá-vu van m'n tijd op kostschool, stoommaaltijden... Word ik regelmatig wakker gehouden door rumoerige bejaarden in het hotel, is de wifi bijna net zo traag als de hotelgasten, is het geen strand of terrasjes weer, heb ik nog geen leuke Spanjaard gezien, wel sjans met 'n Spaanse bar-dame, mis ik m'n hondje en m'n vriendinnetjes, en heb ik vandaag voor 't eerst zweetdruppels aan m'n neus gehad van de inspanning. Maar verder....... heb ik 't onwijs naar m'n zin en mag 't nog wel weken duren dat trainen hier. En het mooie is, terwijl ik hier fiets, komen de donaties toch gewoon binnen, nou als dat niet gaaf is.
Over 'n half uurtje moeten we de (vr)eetschuur weer in, dus ik ga me maar eens beneden in de lobby laten zien. Kijken of Johan al een blog in z'n hoofd heeft voor na het eten.

Adios amigo's tot morgen.

ps: Teun, zonder jouw sportdrank van de Vitamine Store was ik al 3x afgehaakt hoor, onwijs lekker drankje en ik voel me daarna als het meisje van Danoontje - Powerrrrrrr

ps2: voor een andere invalshoek van onze fietsbelevenissen check : Ton, Johan, Rob's blog.

Vandaag was onze 1e fietsdag. Voor 'n uitgebreid verslag van onze reisdag en deze eerste dag kunt u naar het blog van Johan.

Omdat ik niet zo van kleine lettertjes, reisbrieven lezen en voorbereiding hou, ging het bijna mis bij het inchecken in Weeze. De mannen hadden me al weken gek gemaakt met het aantal kg's wat ik mee mocht nemen naar Mallorca, slapeloze nachten had ik hiervan. Het was me uiteindelijk gelukt om het in 1 grote tas te proppen. Apetrost was ik! Kom ik bij Johan hoor ik dat ik 2 tassen van elk 15kg had moeten inpakken en niet 1 grote.... Op het vliegveld kreeg ik 't daarom weer voor elkaar dat zo'n 100 man wortel stond te schieten omdat de hele boardinglist omgeboekt moest worden. Er ging immers 1 koffer minder mee naar Mallorca. Ik zat wel net boven de 15kg, maar met mijn vriendelijke glimlach is 't me gelukt dat dit door de vingers werd gezien.
Johan mocht ook door de douane, ondanks dat hij een vreselijke homo koffer bij zich had (sorry Iloon, voor jou is hij prachtig hoor!)

De reis kon beginnen.

(Amber zit nu even een bak koffie te drinken met koe erbij , kopje loopt over dus ik heb maar even haar honneurs waar genomen om toch even mijn complimenten te maken dat ze zich vandaag als een vent verweerd heeft ,ik hoop dat ze morgen nog wat over heeft voor dag 2 , zie blog Johan.)

Op de luchthaven ging 't mis met de transfer. We moesten wachten op nog 2 passagiers voor het busje dat ons naar het hotel ging brengen. Ruim een uur hebben we staan wachten. Achteraf bleek dat dit Dhr Moppentrommel was. Een iri man die in het vliegtuig voor ons zat en, waarschijnlijk van de zenuwen, de hele weg moppen zat te vertellen....

De eerste avond in het hotel was erg bijzonder. Volgens mij hebben ze 6 bussen bewoners van Mechropa (bejaardenhuis uit Scheveningen) hier afgeleverd. Inclusief een bingo avond met Jan Lenferink was het niveau. Reden om snel naar een kroeg te vluchten.

De eerste nacht was niet helemaal comme il faut. Ik heb 't onwijs koud gehad, alle dekens die ik kon vinden in de kast heb ik gedurende de nacht op mijn bed gegooid. Net toen ik in slaap begon te vallen waren er buiten een paar Duitsers vreselijk luidruchtig. Niet echt een ideale voorbereiding voor 'n mega fietstocht van vandaag.
Maar 'n goed ontbijt en de aanwezigheid van mijn charmante mannen maakte alles weer goed.

Van het eiland heb ik vandaag niet echt veel gezien, ondanks dat we toch zo'n 110 km hebben gereden. Ik heb vele wielertermen voorbij laten komen. Aan het elastiek gehangen, snot voor m'n ogen gereden ( van Johan die niet kon mikken ), alleen maar het achterwiel van Johan/Rob gezien, m'n stuur opgevreten, ik ging vierkant door de bochten, de laatste km's had ik pap in m'n benen. Maar verder ging 't wel goed :-)



Gelukkig hebben we er halverwege nog wat notengebak in kunnen gooien, want anders was ik vet in het rood gekomen met m'n callorietjes. Op de teller stonden 3960 kcal, gemm 27,5km p/u, max 53km p/u, 4 uur gefietst, waarvan 60% met windkracht 4 tegen!!! Een puike prestatie zeg ik.

Op naar de 2e dag.

ps:
Marja; kan ik je laten invliegen, want er is 1 nagel afgebroken.
Marc van Buijtene; ik wil graag net zo'n mooi shirt als Johan, kunt u dat voor me regelen :-)
Irene: kan ik jou laten invliegen, het is zo saai alleen op mijn kamer.

Meer foto's op: onze hyves pagina

Zou dat bestaan, een inpakdeskundige ? Ik moet over ruim een jaar van baan veranderen, mijn huidige baas gaat emigreren naar de USA. En ik dacht vanavond, je hebt opleidingen voor vliegangst, slipcursus voor auto's en een caravanmanouvreercursus. Maar ik heb inpakangst.... Zou ik me hier ook in kunnen bekwamen ?

Niet dat ik me 'n deskundige kan noemen v.w.b. het inpakken van 'n koffer. Verre van dat eigenlijk. Nee, ik schiet er spontaan van in de vlekken, al een hele week zie ik er tegenop. Stel 't ook altijd tot het allerlaatste moment uit. Het wordt ook heftig nachtwerk, net zoals vannacht. Op het laatste moment draaien de wasmachine en droger overuren, want ja, net dat ene kledingsstuk moet ook nog mee...

Ik weet ineens weer waarom ik zo van Frankrijk hou. Daar kan ik gewoon met de auto naar toe. De auto tot aan de nok afgeladen. Ja ik heb er zelfs een skibox van 650L voor gekocht. 3Ly neemt alles mee, want je zult er maar om verlegen zitten..


Nee dan nu, m'n weekje Mallorca. Eerst werd mij verteld dat ik maar 15kg mee mocht nemen. Nou als je helm, zadel, pedalen, en fietsschoenen in de koffer zitten, zit je al bijna aan dat gewicht. Gekkenwerk, dat kon niet waar zijn. de jongens zaten me te dollen!
Speciaal voor mij hebben ze extra gewicht ingekocht bij de vliegmaatschappij, zo zijn ze dan ook wel weer!

En dan komt het moment van inpakken. Om gek van te worden. Ik ben er van 19 tot 01.30 uur mee bezig geweest en ik vrees dat ik vannacht nog 3x gillend wakker zal schrikken. Ojee... toch niks vergeten... Neem het onderdeel schoenen... Fietsschoenen, sportschoenen, slippers, laarzen met hakken, laarzen zonder hakken, en wat als 't nu mooi weer is, pumps met hakken, pumps zonder hakken... Ik kom er niet uit....
Lang geleden ben ik met mijn moeder met 'n 6 persoons camper op vakantie gegaan naar Zuid Frankrijk. Ook deze camper hadden we hutje mutje vol gestouwd. We zijn in 1 ruk naar Antibes gereden. Zagen daar op de camping een prachtige stacaravan met heeeeel veel kastruimte en hebben die er toen 3 weken bijgehuurd. Zo konden we al onze spullen kwijt.

Afijn, ik ga dus denk ik maar 'n opleiding inpakken starten voor al die vrouwen die ook zo hopeloos tot midden in de nacht bezig zijn met hun koffertje.
Zou Ryan Air een aanhangwagentje achter het vliegtuig kunnen hangen voor mij ? Of zo'n handige dakkoffer..... Straks toch nog maar eens met de jongens overleggen, misschien hebben zij nog wat ruimte, kan ik toch nog die paarse pumps meenemen, want die staan zo leuk bij dat roze topje :-)