donderdag 1 juli 2010
Twijfel
21:27 |
Vandaag ging 't absoluut niet goed met Cree. Allerlei kleine dingetjes die te lang zijn om op te schrijven, maar 't gevoel komt steeds dichterbij dat ik afscheid van haar moet nemen. Om 5 uur nog even langs de dierenarts geweest om te kijken wat die ervan denkt.
Niet veel wijzer van geworden...., IK moet de beslissing nemen.... en het is zo'n mega zware beslissing. Ik zie dat ze achteruit gaat, hard achteruit gaat, m'n verstand zegt; laat haar gaan voordat ze echt veel pijn krijgt, en m'n hart wil haar niet kwijt, m'n allesie....
De hele dag heeft ze meer dood dan levend op kantoor met haar ziel onder d'r poot gelegen, wilde niet wandelen, en ik dacht, dit is het teken van haar.
Ben ik na het bezoek aan de dierenarts nog even naar het water gegaan in de Balij en dan is ze weer zo blij als 'n klein kind..... Fuck fuck ik weet 't niet.....
We zijn net weer thuis van het water feestje en nu ligt ze weer als 'n dood vogeltje heel zielig te kijken, te steunen, te kreunen....
Het voelt alsof ik een moord ga plegen, m'n hoofd barst uit elkaar, ik wil haar niet kwijt !!! Voel me radeloos, voor het eerst in die ruim 8 jaar begrijpen we elkaar niet, ik kon altijd met haar lezen en schrijven, we hadden geen eens woorden nodig om te communiceren, en nu kijkt ze me met zo'n blik aan waarvan ik niet weet wat ze bedoeld.... ik voel me schuldig.....
Wat moet ik doen lieve Cree ?
Niet veel wijzer van geworden...., IK moet de beslissing nemen.... en het is zo'n mega zware beslissing. Ik zie dat ze achteruit gaat, hard achteruit gaat, m'n verstand zegt; laat haar gaan voordat ze echt veel pijn krijgt, en m'n hart wil haar niet kwijt, m'n allesie....
De hele dag heeft ze meer dood dan levend op kantoor met haar ziel onder d'r poot gelegen, wilde niet wandelen, en ik dacht, dit is het teken van haar.
Ben ik na het bezoek aan de dierenarts nog even naar het water gegaan in de Balij en dan is ze weer zo blij als 'n klein kind..... Fuck fuck ik weet 't niet.....
We zijn net weer thuis van het water feestje en nu ligt ze weer als 'n dood vogeltje heel zielig te kijken, te steunen, te kreunen....
Het voelt alsof ik een moord ga plegen, m'n hoofd barst uit elkaar, ik wil haar niet kwijt !!! Voel me radeloos, voor het eerst in die ruim 8 jaar begrijpen we elkaar niet, ik kon altijd met haar lezen en schrijven, we hadden geen eens woorden nodig om te communiceren, en nu kijkt ze me met zo'n blik aan waarvan ik niet weet wat ze bedoeld.... ik voel me schuldig.....
Wat moet ik doen lieve Cree ?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Word mijn sponsor!
klik op de afbeelding
About Me
- 3Ly
- De belevenissen van Marc den Hoed en Amber van Driel met de camper en de 3 honden; Henkie, Casey en Janne door Europa.
0 reacties:
Een reactie posten