3ly goes 6

Zojuist het laatste afsluitende verhaal op Crady d'r blog geschreven....., heftig moment..... nu is 't echt helemaal klaar.... Rare tegenstellingen deze week in huize 3Ly.

Telefoontje dat de as van Cree binnen is en je ondertussen druk bezig houden met de pup van vrienden die te logeren is. Zo zichtbaar dat jong leven en dood dicht bij elkaar zijn.

Voor het laatste verhaal zie mijn blog.

Het was het jaar van afscheid nemen soms abrupt, soms lang van te voren aangekondigd. Vandaag 't laatste afscheid afgesloten....., loslaten in liefde schijnt dat te heten, wetende dat het voor de ander beter is, maar zo voelt de leegte nog niet. M'n afscheidstranen nog 1x de vrije loop gelaten.

Gisteren een mooi waardevol gesprek gehad met m'n moeder op het bruggetje bij Crady over leven, dood, liefde en verlies, dat was erg mooi. Zo vaak spreken we elkaar niet live. Zo is ook het uitstrooien van Cree weer ergens goed voor geweest! Fijn dat je erbij was mams, bedankt!

Ook weer veel mooie mensen leren kennen 't afgelopen jaar. Het zal er wel bijhoren, het komen én gaan van mooie, waardevolle, liefdevolle contacten. Volgende week word ik weer 'n jaartje ouder en ik hoop dat er veel moois op me te wachten staat.

Want; Je bent die enige die verantwoordelijk is voor hoe je je voelt. Dus tover ik m'n smile maar weer tevoorschijn........

Ja joh, hij was vies, bandjes begonnen te verslijten na kleine 2500km, ketting smerig, versnellingen afstellen. nou ja dan ruil ik 'm maar in ........ Nee hoor. Ton is ook na de AD6 doorgegaan met het mecanicien zijn van 3Ly en wilde met veel plezier mijn Kubus ffff onder handen nemen, terwijl ik in Moermansk was, en nu lijkt het wel alsof ik 'n nieuwe fiets heb! Helemaal super, hij schakelt weer als 'n zonnetje.
Oja, ik heb na 't vele commentaar ook het originele zadel er weer op laten zetten. Mijn billen en het zadel moeten nog wat beter vriendjes worden.... maar dat gaat wel lukken denk ik.... kwestie van veulll fietsen :-)

Gisteren heb ik wel weer een goede poging gedaan om 'm lekker vies te maken. Samen met Ton een rondje van 63 km gedaan over natte fietspaden van 'n eerder buitje en de laatste km kregen we ook nog even 'n bui over ons heen. Omdat ik snode plannen heb om met de ronde van Nootdorp mee te gaan doen was mijn verzoek aan Ton om eens te kijken hoe lang ik het vol kon houden om op 'n flink tempo door te kachelen. Zo gezegd zo gedaan. Maar ik kan je vertellen, dat valt niet mee als je voortdurend in de slip stream zit en water in je gezicht gespat krijgt. Het duurde dan ook niet lang of ik zag eruit als 'n Dalmatiër.... Maarrrr het kachelen achter de brede rug van Ton ging prima. Voor het verslag van mijn "coach" zie zijn site.

Bij thuiskomst had Ton nog een verrassing in petto.......... Hij had alle ingrediënten meegenomen om een paar heerlijke tomaten-brie-gerookte kip-sandwiches te maken, hmmmm. Toch handig als je vrienden je een beetje gaan kennen en weten waar mijn zwakte punten liggen. Voornamelijk bij die lege koelkast...... Verder niets dan pluspunten uiteraard :-)

Zaterdagmiddag had ik aan 1 smsje naar Rob & Petra ook al genoeg. Met mijn vraag of ik al een demo kon krijgen van Rob's nieuwe Ipad, kwam meteen het antwoord, ja hoor kom vanavond maar, dan kan je mee eten.
Marja, Monique, Marion en Irene weten altijd op 't juiste moment een sms of belletje te sturen hoe het gaat in m'n upppie, telepathie of gewoon schatten van vriendinnnen? Mams is fff weekje in het land, ook altijd fijn. En zondagmiddag had ik 'n afspraak bij Dorine en Mark en die bedachten dat een bbq ook wel fijn zou zijn voor 3Ly. Zo ben ik dus al fietsend en etend het weekend goed doorgekomen door m'n lieve vriendjes en vriendinnetjes. 3Ly gaat 't wel redden. Vanavond maar eens kijken of ik die Kubus weer lekker vies kan maken.

Vanmiddag moest ik heel even bij m'n moeder en Theo langskomen (ze zijn even in NL) om een cadeautje in ontvangst te nemen voor m'n a.s. verjaardag. Ik sputterde nog tegen dat ik al een fantastische Cube had gekregen en het echt niet gekker moest worden. Ja, dat wisten ze wel, maar dit hoorde er ook nog bij.....

Nieuwsgierig als ik ben ging ik vlug even bij ze langs en was totaal flabbergasted over het cadeau...
Ze hebben m'n hele blog over de AD6 avonturen in boekvorm laten drukken. Zoooo mooi en waardevol om te bewaren. Met een prachtig voorwoord van mams. We hebben lekker even samen zitten janken op de bank. Wat is houden van toch mooi.......

Lieve mam en Theo, bedankt, het is een prachtig cadeau. Ik hou ook van jullie !!!

Vandaag kwam het beloofde stuk in de plaatselijke krant de Telstar. Vorige week tijdens de bbq met ons hele team was de journalist ook uitgenodigd en ik moet zeggen hij heeft er een leuk stukkie van gemaakt. Hier in Zoetermeer krijg ik die krant niet, maar ik heb al wel een link naar de site. Pagina 29. Binnenkort zal ik het originele bericht scannen en plaatsen.
Sjaak Oudshoorn, bedankt !!

Mont Saint-Baudille

• Col de l'Espinouse


• Pic de Tantajo


• Mont Saint-Baudille


• Pic de Nore
  
  

Het was de week van de eerste keer...

Eerste keer naar m'n werk zonder Crady. Eerste keer lesgeven aan jachthonden en baasjes zonder Crady. Eerste keer weer fietsen met m'n fietsmaatjes zonder Crady. Het valt allemaal niet mee, maar with a little help from my friends heb ik de week goed doorstaan.

Er werd ook weer gefietst. Maandag met de boys van de Kippen. En het ging weer hard, maar erg goed en lekker. Dinsdag hadden Ireentje en ik geen zin, voetbal kijken was wat de klok sloeg.
Vrijdag heb ik nog 'n rondje met Ton Capelle/Gouda/Vlist/Capelle gedaan. Een werkelijk prachtige omgeving, waar ik helaas niet echt van kon genieten omdat ik weer eens slecht voor mezelf gezorgd had de afgelopen week. Presteren op 'n bakkie yoghurt schijnt niet te lukken. Maar gelukkig had Ton een energie reep bij zich en daarna kon ik toch nog 25km in zijn wiel plakken en met een gangetje van 30km p/u net voor het donker in Capelle aankomen.

Gisteren heb ik besloten dat ik begin augustus aan de ronde van Nootdorp mee wil doen. Dat is dan ook de eerste keer dat ik mee ga doen aan 'n "wedstrijd". In september is er ook nog 'n tijdrit van de Kippen en ook daar wil ik aan mee gaan doen. Mooi streven om weer voor te trainen!
Verder ga ik in augustus, als ik bij m'n moeder & Theo in Zuid Frankrijk ben, meedoen met 'n Cyclo tour in Mazamet. De Jalabert Cyclo, 121 km met 2424 hoogte meters. Hij is namelijk geboren in de plaats waar mijn moeder & Theo hun verhuurhuis hebben. Soort van thuiswedstrijd. Ook leuk !! Kan mams ook eens zien hoe dat eruit ziet, dochter lief op de racefiets :-)


En komende week dus naar Rusland, Moermansk of all places, ook voor het eerst. Dus ja, je kan wel zeggen, de periode van de eerste keer is aangebroken. Ben benieuwd wat er nog meer op m'n pad gaat komen.....

Op het moment dat Crady haar laatste adem uitblies was NL aan het voetballen in de kwart finale. Buiten was het feest, hier in huize 3Ly groot verdriet.

Vanavond moest NL voetballen in de halve finale en werd ik vlak daarvoor gebeld door het crematorium. Ze hadden haar opgehaald in Utrecht en wilden weten wat mijn wensen zijn. Ik heb besloten voor 'n crematie zonder andere huisdieren, zodat ik haar as terug kan krijgen en hier achter mijn huis in het bos kan uitstrooien. Op een plek waar we vaak samen gingen zitten, op 'n bruggetje. Ik moest er dan ook even inkomen toen ik daarna bij mijn vriendin Irene in een vol huis kwam om naar het voetballen te kijken. De tegenstellingen zijn groot.
En hoe komt 3Ly de tijd nu door ? Voornamelijk met fietsen en veel uithuizig zijn bij vriendinnen. Het voelt als vluchten, maar het is een vorm van overleven, en voor nu helpt het....

Volgende week naar Moermansk met de leukste Haagsche band; Percossa, heb er onwijs veel zin in. Daarna nog 'n weekendje met vriendin ergens in een hotelletje en in augustus nog 2 weken naar Frankrijk...., fietsen uiteraard, in de Midi Pyreneeën. En dan....., dan zien we wel weer verder.

M'n eerste dag zonder m'n wijfie zit erop....

Goed geslapen omdat ik dood en dood moe was. Toen ik m'n ogen opendeed hoopte ik wakker te zijn geworden uit 'n boze droom... Niets bleek minder waar. De mand stond niet meer naast m'n bed, geen lik in m'n gezicht, dan maar naar beneden. Met een heftig bonkend hart ging ik naar beneden in de hoop dat ik haar hoorde trippelen op het parket.... Kut, wat is dit mega moeilijk.
Alles herinnert me nog aan haar, d'r voerbakken in de gang, de riem over de trapleuning, haar haren in het tapijt, de knuffels her en der in de kamer...., ik kan ze nog niet opruimen, dat komt nog wel, nu nog niet.

Gisteravond heb ik haar samen met mijn moeder, die na een drama reis met het vliegtuig uit Frankrijk was overgekomen om mij te steunen, de schat!, naar Utrecht naar de Universiteit gereden. Daar heb ik Crady aangeboden voor wetenschappelijk onderzoek naar kanker en DCM (hartziekte). Zelf heb ik een donor codicil, ben ik stamceldonor en bloeddonor en ik vond dat ook zij niet voor niets zo jong mag sterven en het ergens goed voor moet zijn.
De oncoloog wist mij te vertellen dat in zijn jarenlange onderzoek naar kanker bij o.a. de Flatcoats en de samenwerking met knappe koppen uit de USA uiteindelijk de resultaten ook gebruikt worden in de humane wereld.

En toen wist ik het... de cirkel is rond.... Ik heb me ingezet voor de AD6, samen met mijn team op een paar euro na 77.777,= opgehaald en Crady werkt nu op haar manier mee aan het onderzoek naar kanker bij mens en dier..... Bijna een jaar geleden had ik niet kunnen vermoeden dat die rotziekte, kanker, zo'n grote rol in mijn leven zou gaan spelen. Het heeft me veel nieuwe prachtige warme vriendschappen opgeleverd maar helaas ook het allermooiste wat me ooit is overkomen van me afgenomen. Ooit hoop ik te begrijpen waarom dit allemaal op mijn pad moest komen......

Daar zit ze
Met haar natte neus
Haar mooie vacht
Zo serieus
Ze kent je als geen ander
Ze kent je door en door
Ze kent al je stemmingen
Daar heb je een vriend voor
Bij verdriet met tranen
Likt ze die af
De enige echte vriend
Die moedig is, niet laf
Die voor je wil vechten
Waar je maar gaat
Die je trouw is
En bent waar jij staat
Kijk in d'r ogen
Dan weet je wat ik bedoel
Dan weet je heel zeker
Een vriend met gevoel
Zij is jouw alles
je wil haar nooit kwijt
Maar je moet eraan geloven
Eens komt die tijd
Dan in mijn gedachten
En in mijn hart
Zal ze altijd leven
En tot die tijd
Zal ik haar alle liefde geven

Vandaag ging 't absoluut niet goed met Cree. Allerlei kleine dingetjes die te lang zijn om op te schrijven, maar 't gevoel komt steeds dichterbij dat ik afscheid van haar moet nemen. Om 5 uur nog even langs de dierenarts geweest om te kijken wat die ervan denkt.
Niet veel wijzer van geworden...., IK moet de beslissing nemen.... en het is zo'n mega zware beslissing. Ik zie dat ze achteruit gaat, hard achteruit gaat, m'n verstand zegt; laat haar gaan voordat ze echt veel pijn krijgt, en m'n hart wil haar niet kwijt, m'n allesie....

De hele dag heeft ze meer dood dan levend op kantoor met haar ziel onder d'r poot gelegen, wilde niet wandelen, en ik dacht, dit is het teken van haar.
Ben ik na het bezoek aan de dierenarts nog even naar het water gegaan in de Balij en dan is ze weer zo blij als 'n klein kind..... Fuck fuck ik weet 't niet.....
We zijn net weer thuis van het water feestje en nu ligt ze weer als 'n dood vogeltje heel zielig te kijken, te steunen, te kreunen....

Het voelt alsof ik een moord ga plegen, m'n hoofd barst uit elkaar, ik wil haar niet kwijt !!! Voel me radeloos, voor het eerst in die ruim 8 jaar begrijpen we elkaar niet, ik kon altijd met haar lezen en schrijven, we hadden geen eens woorden nodig om te communiceren, en nu kijkt ze me met zo'n blik aan waarvan ik niet weet wat ze bedoeld.... ik voel me schuldig.....
Wat moet ik doen lieve Cree ?