3ly goes 6

Drie dagen geleden kregen we als deelnemers van de Alpe d'HuZes een mailtje in onze box met een column van Peter Kapitein. Ik was zo ontroerd door deze mail. Dan besef je weer dat het niet alleen de patient met kanker is die vecht met alles wat hij/zij in zich heeft. Maar dat het ook de mensen om zo'n patient heen allemaal raakt. De partners, vaders, moeders, kinderen, broers, zussen, vrienden. Je hebt nooit alleen kanker. Da's aan de ene kant een enorme steun. Zo voel ik deze hele missie ook. Het is ontzettend dankbaar om mijn naasten en relaties attent te maken op deze geweldige aktie. En natuurlijk, er zijn zoveeeel akties voor ook hele goede doelen. Maar kanker raakt ons bijna allemaal, 1 op de 3 mensen krijgt ermee te maken. Morgen kan jij het zijn. Hoe belangrijk is het daarom dat we daar zoveel mogelijk onderzoek naar laten doen.

Zo was ik vanmorgen even met m'n andere hobby bezig (jachthondensport)en vond ik bij thuiskomst mailbevestigen van maar liefst 5 donaties. Ik kan bijna niet overbrengen hoe blij ik daarvan word. Dan maakt zo'n hele ochtend in rot weer, drijfnat en kou ineens niks meer uit. M'n moeder heeft een emailing de deur uit gedaan en spontaan gaan, voor mij soms vreemden, doneren. Da's toch super! Het geeft een saamhorigheidsgevoel, geweldig. En staar je ajb niet blind op de bedragen. Voor de één kan € 10,= net zoveel zijn als voor de ander € 100,=. Feit is dat we met z'n allen achter deze aktie staan, dáár gaat het om!!
En terwijl ik dit blog schrijf zie ik in m'n ooghoeken weer 'n mail binnenkomen voor 'n donatie...... :-)))))

Ik doe aan deze aktie mee omdat ik m'n sportiviteit wilde koppelen aan een goed doel, aan een drive om voor te trainen. Nou ik had geen beter doel uit kunnen kiezen, het raakt me tot in m'n diepste vezels.
Uiteraard lees je ook veel in- en in trieste verhalen op zo'n site. En word je met je neus op de harde feiten gedrukt dat er ook erg veel verdriet en pijn is. Maar wat mij boven dit alles vooral opvalt is de onwijze positiviteit en vechtlust van de mensen met kanker. Een geweldig voorbeeld hiervan vind ik ook Bas Mulder. Lees zijn blog, niet om zieltjes te winnen met trieste verhalen, maar juist om zijn kracht te proeven in zijn hele blog. Ik heb daar zoveel bewondering voor. Hij geeft mij de kracht, als ik aan het miepen ben op m'n fiets dat het ffff niet lukt, om door te gaan. Ik denk dan aan Lance Armstrong's woorden: Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd.

Dus mijn conclusie op deze regenachtige zondag is: We zijn met z'n allen goed bezig, ga zo door en spoor jouw vrienden en familie ook aan om te doneren !!

Liefs,
Amber

ps: Mam bedankt, je bent een kanjer en onwijs gaaf dat je zo met mij/ons team meeleeft!!!