3ly goes 6

Rob

Ton, die ging zo hard, dat ie uit beeld fietste :-)

Me, myself and I

Toen ik in augustus van dit jaar terugkwam van mijn TransAlp tour en Johan zo gek wist te krijgen samen met mij een Alpe d'HuZes team te formeren was een van de eerste dingen die hij zei, " oooo en dan gaan we 2e kerstdag met 't hele team naar de kerst MTB tour in Schaijk, da's zo gaaf". Johan heeft niet de genen van Meneer Pelleboer meegekregen en had toen niet kunnen bedenken dat we een wit landschap zouden hebben. Afgelopen dagen werd er dan ook driftig heen en weer gemaild/smst/gewhapt. Gaan we wel, gaan we niet.
Ik had al meteen zoiets van : Why not? Ik zie 't probleem niet. Maar 't kan mij dan ook nooit gek genoeg zijn. Afijn om een heel lang verhaal kort te maken, er vielen er 'n paar af, die 't te vroeg, te koud, te glad vonden of andere goede redenen hadden om niet mee te gaan. Maar uiteindelijk gingen we vanmorgen met 7 man/vrouw op weg. Waarvan er toch 5 van ons Ad6 team waren.



Vanmorgen om 6 uur vond ik 't eerlijk gezegd ook wel wat erg vroeg, maar hup, 's avonds een stoer wijf, dan 's morgens ook.
Klokslag 9 uur reden we afgestempeld en met deelnemers lintje aan de fiets het dorp uit op weg naar de glibber routes. Fijn dat ze nog even een bordje hadden opgehangen in de inschrijf-kroeg dat het glad kon zijn in het bos :-))

We hadden nog wat geld willen ophalen voor de Ad6 door de nieuwe handschoenen van Rob te showen. Maar we waren bang dat iedereen dan met 'n natte broek van het lachen zou vertrekken en dat kan je toch niemand aandoen met deze kou....



De route was prachtig, er kwam ook nog 'n lief zonnetje voorzichtig kijken. Hier en daar klonken wat kreten van fietsers die onderuit schoven in 'n bochtje. Maar de sfeer was goed en er waren dit keer geen kamikazepiloten die je bijna van je singletrack reden.
Helaas viel Rob al in 1 van de eerste bochten en heeft wel heel stoer de rest van de tocht met 'n flinke scheut in z'n rug afgemaakt.
We zijn volgens mij allemaal wel een keer onderuit geglibberd, maar alles is heel gebleven. Rob dacht nog wel 'n keer dat hij onderweg van fiets gewisseld was met iemand, want z'n stuur was ineens zo heeeel anders.... bleek dat z'n stuur 180graden gedraaid was na 'n val :-))



Maarrrrr de aller stoerste van vandaag was toch wel onze Irene. Voor de aller eerste x op 'n MTB fiets, en dan meteen in het diepe gegooid worden op glibberige sneeuw paden. Echt chapeau hoor wijfie, het viel verdraaid niet mee vandaag!!



Overigens hebben we Johan, Sjors en Art alleen bij de start gezien en daarna pas weer bij de bus. Geeft niks hoor mannen, ben blij dat jullie fff lekker hebben kunnen rauschen. Had me schuldig gevoeld als je op ons had moeten wachten.

Onderweg kreeg ik even 1 moment een paniekgevoel. Ik mag niet in het ziekenhuis belanden na 'n val, dat kan ik m'n moeder niet aandoen, pendelen tussen 2 ziekenhuizen... Maar gelukkig waren er meteen wat teamgenoten bereid om die taak van mams dan over te nemen en me in het ziekhuis zouden komen opzoeken. Gerustgesteld ging 't meteen weer 'n stuk beter.
Al blijft het frustrerend als ik onwijs m'n best doe en vind dat ik best hard en gedurfd ga en dan komt Ton even super technisch op 1 wiel met 2 vingers in z'n neus ondertussen ook nog 'n videootje makend langs zeilen... Grrrrr ^&$#$&*



Nog even de kroeg in om daar nog wat plaatsgenoten en zelfs Viergangers te treffen en toen op naar huis, ook aan alle leuke dingen komt 'n eind...

Op de terugweg mega veel files, maar dat mocht de pret niet drukken, gezellig kwebbelend kwamen we weer in Pijnacker aan en kregen in huize Sosef nog 'n heerlijk bakkie koffie met kerstbrood.

Rob, nog 'n tip: fff lekker in een warm bad, daarna lekker laten masseren en je bent morgen weer 5 jaar jonger, komt goed!



Tijdens 't fietsen zijn er weer 3 sponsors bijgekomen, weer € 200,= erbij. Da's nog 'ns makkelijk verdienen!

Het was 'n superdag en Johan had dus geen woord teveel gezegd, Schaijk is top, prachtige routes, weinig asfalt, lekker sfeertje. Ik zeg, volgend jaar weer!

Kerst, ja wat is dat eigenlijk? Ik ben niet gelovig, heb dan ook niets met het kerstverhaal. En eigenlijk heb ik gewoon ook niks met kerst...

Nu ik single ben zijn er de afgelopen weken veel vrienden die vragen, "je gaat toch niet alleen zitten met de kerst?". Ja! So what? Voor mij is het gewoon een vrije vrijdag en zaterdag. Niks bijzonders, lekker opstaan wanneer ik er zin in heb, met m'n hondje fikse boswandeling maken, fff poosje op de tacx trappen, achter m'n pc-tje zitten, rommelen in huis. En dat alles in willekeurige volgorde, maakt niks uit, niemand die er iets van zegt. Het is alleen handig als ik dat opstaan dan als 1ste plan :-)
Eigenlijk heb ik wel medelijden met die meneer die ik vanmorgen in de supermarkt met het zweet op z'n voorhoofd door de winkel zag rennen. Met aan z'n ene oor z'n vrouw schreeuwend in de telefoon en in z'n andere hand 'n briefje, waarschijnlijk ook opgesteld door de schreeuwende vrouw..., en jengelende kinderen in z'n kielzog.
En dan hebben we 't nog niet over de discussie, gaan we 1e of 2e kerstdag naar jouw ouders of de mijne ?

Ik was vanmorgen voor € 30,= klaar in de AH. Lekkere afbak broodjes, eitje, ouwe kaas, sinaasappeltjes voor de jus, nog wat vers fruit. En zo nog even een kerstbrood bij de bakker en ik ben klaar. In de diepvries heb ik nog maaltijden die door anderen met liefde voor mij gemaakt zijn. Dus ehhhh laat mij maar insneeuwen!

Nee, kerst is voor mij;

- De onwijs lieve mailtjes die ik van mensen krijg over m'n missie voor de Alpe d'Huzes.
- De warme en lieve bedankjes van de familie en vrienden van Theo, omdat ik ze alleen heel simpel, via de mail 1 à 2 x per dag op de hoogte hou over het wel en wee van Theo in het ziekenhuis in Toulouse. Kleine moeite, veel waardering!
- Een vriendin die fff in een dipje zit, af en toe iets liefs in haar oor fluisteren tijdens de body pump les en er voor haar zijn als ze me nodig heeft.
- In de trouwe ogen kijken van m'n toppertje Crady als ik 's morgens wakker word.
- Al m'n vrienden en vriendinnen die er voor me waren om m'n tranen te drogen en er voor me zijn om weer lol te maken.
- Er zijn, al is het nu even op afstand, voor m'n moeder die haar hele toekomst in duigen ziet vallen.
- Mensen die na mijn oproep massaal een kaartje hebben gestuurd naar Theo, die op dit moment vecht voor z'n leven.
- M'n pappie die altijd voor me klaarstaat als ik weer 'ns klusjes in en om het huis heb. Dat hij daar bijna 2 uur voor moet rijden is nooit 'n probleem.
- M'n superbaas Kees, die er ook altijd voor me is, in goede én slechte tijden en het al 10 jaar met me uithoudt.
- De contacten die ontstaan zijn met mede Ad6-ers, vaak alleen maar via de email/twitter, maar toch warm en hartelijk.
- Ad6-er Bas Mulder die op dit moment ook vecht voor z'n leven en de prachtige woorden die hij op z'n blog schrijft voor en over z'n broer.
- Het superteam De Viergang waarmee ik al veel lol beleefd heb en nog veel mooie momenten ga hebben.

Kortom, dat is voor mij de kerstgedachte. En het mooie is dat dit 't hele jaar duurt en niet zomaar 2 dagen aan het einde van het jaar!

Joyeux Noël, bisou Amber

Achter de schermen van ons team zijn ook nog 2 mannen heel aktief bezig voor ons. Tijd om ze eens in de picture te zetten!

Ton Cabaret, onze mecanicien, soigneur, motivator, mijn vraagbaak, en zelf begenadigd fietser. Eigenlijk zou hij in ons team moeten zitten, want hij fietst 600x beter dan ik. Maar op deze manier kan hij zich toch ook goed inzetten voor het goede doel en we zijn heel blij met hem. Al heb ik 't vermoeden dat ik hem af en toe tot wanhoop drijf met m'n slechte gewoontes, zoals veel te laat naar bed gaan, slecht eten, 1001 vragen over m'n fiets, onderhoud, kleding, training, etc etc. Maar ik zie nog geen stoom uit z'n oren komen, dus ik denk dat hij 't nog wel aankan...
Ton heeft zelf ook een blog, kijk hier voor nog meer ins en outs over hem.



Edwin Welling, onze fysiotherapeut. Wat een luxe om zo'n man bij je te hebben. We kunnen in de Viergang bij het Sport Medisch Centrum bij hem terecht en straks gaat hij die week mee naar de Alpe d'HuZes. Alle kleine pijntjes kunnen dan ter plekke verholpen worden.
En er zijn 3 mannen (Johan, Edwin en Ton) die kunnen masseren, er zullen er wel meer zijn in het huis, maar deze 3 hebben er voor gestudeerd zeg maar :-). Ik verwacht dat de dames zich elke avond zullen melden voor een heerlijke massage!

Ja ja, team de Viergang gaat met z'n tijd mee, we hebben nu dankzij de inspanningen van Rob een heuse HYVES pagina. Kom kijken, word lid en spread the news!!

Gisteren heeft m'n (stief)broer León met vriendin Nicolette het bedrag rondgemaakt op m'n eerste streefbedrag
€ 3.750,=, waarvoor uiteraard heel veel dank!
Maar toen stond ik dus op 100% en kreeg ik meteen alarmberichten via de Twitter van Ad6 vriendje Dave, dat ik dan uit alle overzichten op de site weg was. En dát kunnen we uiteraard niet hebben, ik sta graag in de picture, en zeker voor deze aktie.



Vervolgens heb ik mijn bedrag verhoogd naar € 5.000,=. En toen bedacht ik me dat, bij gebrek aan de faktuurmodule, m'n toezeggingen bij "cash ontvangen" kan opvoeren. Daarom staat m'n bedrag nu op het prachtige bedrag van
€ 5.835,=.
Overigens zijn er ook nog mensen die het ingelegde geld gaan verdubbelen als ik de
6x haal. En dan kom ik al op € 7.150,=.
Nou toen was de stap naar 't streefbedrag van € 10.000,= niet zo moeilijk. Je moet 'n uitdaging hebben in 't leven dus ik ga hiervoor, moet lukken!

Hoe triest de titel ook klinkt, ik voel me een rijk mens!!

Sinds mijn besluit deze zomer om met de Ad6 mee te gaan doen heb ik er veel nieuwe vrienden bij gekregen. Uit mijn team kende ik vooraf eigenlijk alleen Hans (al jaaaaaaren) en Johan sinds een half jaar of zo. Inmiddels zijn daar 8 kanjers bijgekomen (incl Ton en Edwin, onze mecanicien en fysio).
En via de Ad6 site en Twitter zijn daar nog weer veel leuke contacten bijgekomen. Achter vele van deze contacten zit helaas ook veel verdriet en ellende. Dat hoort dan ook wel een beetje bij de Ad6...

Dat de ellende ook mijn kant op zou komen had ik niet gepland. Het is ook niet te plannen, het komt op je pad en je moet ermee dealen.
De plotselinge ziekte van de man van m'n moeder sloeg in als een bom. Ineens heb ik iemand op m'n bagagedrager zitten. Maar ook Theo's ziekte brengt weer mooie dingen met zich mee. Ineens heb ik veel contact met zijn familie, lieve warme contacten, heeft m'n (stief)broer, (hahhaa, wat klinkt dat toch altijd naar, maar 't is een schat hoor), m'n streefbedrag van € 3.750,= aangevuld, zodat ik nu op 100% sta.

Van wildvreemde mensen krijg ik grote en kleine bedragen, heeft m'n baas me omgedoopt tot "fietshoer" en hij mag dat! Dit omdat ik iedereen, maar dan ook iedereen die op mijn pad kom benader voor sponsoring. Ik krijg ineens een brainwave...... Misschien moet ik morgen gewoon eens met de trein/tram naar m'n werk gaan, kijken of ik die forenzen nog wat geld uit de zak kan kloppen, hahhaa.

Het jaar 2009 was voor mij niet direct een topjaar, het was een jaar van afscheid nemen van m'n grote liefde, soms moet je op de kruising besluiten om elk een andere kant op te gaan. Maar op die ingeslagen weg ben ik weer veel onwijs lieve mensen tegengekomen en ik heb dan ook mega veel zin in 2010, kom maar op, op naar de 200%!!

Gisteravond ben ik weer teruggekomen in ons witte glibberige kikkerlandje. Ik vind dat persoonlijk wel leuk, die glibberige wegen. Even een beetje expres slippen, altijd leuk, als 't maar gecontroleerd gaat :-)

En dan kom je thuis in 'n koud en donker huis. Hondje nog uit logeren en dan is het tijd om de emoties van de afgelopen dagen even de ruimte te geven.

Het leek 'n soort van rollercoaster waarin we terecht zijn gekomen. Het ene moment heeft iedereen z'n leventje, het volgende moment staat dat van m'n moeder en Theo op z'n kop, je vliegt van verdriet over de diagnose, naar vreugde als Theo weer 'n dagje goed is doorgekomen, naar stilte als hij vermoeid en zwak een hele dag ligt te slapen en verzorgd moet worden als een kind, naar ontzag voor het verplegend personeel in zo'n mega ziekenhuis, naar kleine momentjes van geluk als ik even 't ziekenhuis ontglip met mams naar de heerlijke omgeving van Chateau Mauran van onze vrienden, familie Baan,



naar lol in het ziekenhuis met de Nintendo DS, wie doet 't het beste op de braintrainer, naar diep geraakt worden door het verdriet van Theo en mams...., naar moeilijke gesprekken over dood, begraven, cremeren, kwaliteit van leven, om daar vervolgens weer grapjes over te maken.
De 4 dagen ben ik goed doorgekomen, maar thuis gekomen merk je dat het je niet loslaat en energie vreet!

Als zoiets dan in je directe omgeving gebeurd, begrijp je de doelstellingen van de Alpe d'Huzes nog beter. Dat ze zich ook inzetten voor een leven na kanker en de omgeving van de kankerpatient...

Dit meegemaakt hebbende kan ik me dan ook totaal niet druk maken over het feit dat mijn koffer de afgelopen dagen hot was...
Op de heenweg mocht mijn toch best wel kleine koffertje (ik had m'n uiterste best gedaan om niet 8 outfits voor 4 dagen mee te nemen :-) niet in de handbagage. In Toulouse aangekomen zou hij de transportband opgaan. Al wat er kwam, niet mijn koffertje.. Wat bleek hij lag op een band voor doorvoer naar bestemmingen buiten EU... Gelukkig had ik 'm nog net op tijd. M'n laptop zat er ook in en wat zou ik zijn zonder deze zwarte kleine vriend...


"geen raar koffertje toch?! "

Op de terugweg mocht m'n koffertje ineens wél in de handbagage van meneer KLM. Maarrrr eerst wilde deze franse douanier wel even graag de hele inhoud van de koffer bekijken. Al snuffelend tussen m'n lingerie, boeken en overige kleding mocht ik dan, nadat ik me zelf ook half uit heb moeten kleden eindelijk door de douane.
In het vliegtuig (soort sardientje in blik formaat) met m'n puppy power het koffertje in luggage luik geduwd. Bij aankomst in A'dam zag ik al dat we met een transferbus naar het vliegveld gereden zouden worden. Vervolgens keek ik naar het luik boven mijn stoel en moest constateren dat m'n koffertje weg was... Don't panic, iedereen zit in die bus, dus de dief kan nooit ver weg zijn. Ik bleef uiterst koel, al zeg ik 't zelf, liep op de piloot en stewardes af die ons uit stonden te zwaaien bij de deur en vertelde m'n verhaal. Toen ik net klaar was met m'n story kwam er een meneer ( het hele vliegtuig zat overigens vol met meneren in 3delig pak... ) met rode wangen aanlopen... de dader van de koffer switch.
Gelukkig eind goed al goed.

Ik hoop dat we dat over een tijdje ook over Theo kunnen zeggen. Hij heeft beloofd om in Toulouse te vechten voor wat hij waard is en ik ga me weer voor de volle 100% inzetten om nog meer sponsors te krijgen.
Vanavond kan ik daar al weer mee beginnen. Ons kantoor is de producent van het Wereld KerstCircus in Carré. Vanavond hebben we première en het moet toch gek gaan als ik met m'n sexy outfit en Mona Lisa glimlach geen bobo zover kan krijgen om m'n sponsor te worden..... To be continued !!

Al zit ik dan in Frankrijk, op ziekenbezoek. Tussendoor probeer ik toch nog om 'n beetje fit te blijven...
In Frankrijk begin je uiteraard met een goed ontbijt :



Vervolgens even op 'n prehistorische home trainer :



En dan hup weer naar 't ziekenhuis in Toulouse, wat een megacomplex is dat zeg, 'n stad op zich. Als je hier van de parkeerplaats naar de kamer van Theo loopt heb je er al een soort van marathon opzitten :



Het gaat gelukkig weer wat beter met Theo, alles lijkt aan te slaan. Hij is stukken opgeknapt na de plasmaferese en de 2 chemo's. Nog niet misselijk. Wat zeg ik, hij heeft honger als een beer. Mag alleen geen zout en suiker en da's fff wennen. Maar verder is hij vrolijk en voelt zich stukken beter. Morgen gaan we even praten met de dokter of hij dit jaar nog naar huis (Le Bousquet d'Orb) mag.

Morgen om 17.30 uur vlieg ik weer naar NL. Als het een beetje wil, sta ik dan 's avonds weer in de Viergang bij een spin of bodypump les. En dan ga ik volgende week weer aktief verder met sponsors zoeken. Want hier in Frankrijk staan ze me steeds heeeel raar aan te kijken als ik 't over de Alpe d'HuZes heb. Ze denken allemaal dat ik een spraakgebrek heb. Je ziet ze meewarig kijken van "och gut dat lieve Hollandaise meisje weet niet hoe je 't uit moet spreken". Dus dat schiet niet op.

Om 6 uur vanmorgen ging m'n wekker. Een ietwat té vroeg na de hectische dag van gisteren, maar er stond iets leuks op het program dus 3Ly was toch redelijk snel uit d'r bedje.
Crady is alvast bij vrienden aan het logeren (omdat ik morgen naar Toulouse vertrek voor 'n paar dagen), dus hondje uitlaten zat fff niet in m'n drukke schema vanmorgen, dat scheelt weer! Bord havermouth naar binnen gewerkt, fietsendrager op de auto gemonteerd, fietsje erop - ojee, de modder van Limburg zat er nog op, als Ton, onze mecanien nu maar niet in de vlekken schiet als hij dat ziet... - voorruit krabben, pfff, en om 7.25 was ik als EERSTE in Pijnacker!

Niet veel later kwamen de andere mannen en konden we op weg naar Heeswijk voor 'n koude maar prachtige zonnige MTB tocht. Jammer dat mijn driver, Rob, besloten had om in de winterslaap modus te gaan zitten, hierdoor kregen we een ietwat toeristisch route....., geeft niks hoor Rob, we zijn maar 2x verkeerd gereden. En dat met 3 tomtom's best knap !! :-)



Vandaag ging Jaap met ons mee. Vorige week 'n mtb fiets gekocht, aangestoken door onze verhalen, en hup heel stoer meteen mee op 'n tocht. En het moet gezegd worden, hij zag er stoer uit in z'n nieuwe outfit en hij heeft toch maar mooi de 35km volbracht.
De rest van het team heeft de 45km route gedaan. Het waren mooie single tracks, tussendoor afgewisseld met ietsie teveel asfalt, maar dat mocht de pret niet drukken. Volgens mij is iedereen wel 'n keer op z'n plaat gegaan, behalve Ries, chapeau! En Ton heeft ook 'n primeur, hij is voor 't eerst van z'n leven als allerlaatste op 'n MTB tocht binnengekomen. We waren dus wat later begonnen, door onze omzwervingen, en konden nog net ons laatste bakkie thee bij de pauze plek krijgen, werden nog net niet de tent uitgeveegd door de schoonmaakploeg, de laatste pijltjes waren waarschijnlijk ook al opgeruimd, de spuitplek was ook al naar huis, maar dat maakte ons allemaal niks uit. Het was heerlijk rustig op die tracks, hahaha.

Op de terugweg ben ik geswitched van co-driver naar driver, na 50m had ik al bijna 1 lantaarnpaal te pakken, hahaha, dat doe ik anders nooit, echt niet hoor Rob!! Het kwam waarschijnlijk door m'n bevroren voeten en vingers.... Maar uiteindelijk zijn we toch allemaal veilig thuisgekomen en hebben we met 'n paar man nog even onze teamcaptain, onder het genot van een bakkie en 'n broodje in de Viergang, op de hoogte gebracht. Eind goed al goed.

Tweede kerstdag gaan we naar Schaik, ik heb er nu al zin in.

Oja, er zijn nog wat wazige foto's gemaakt die kun je bekijken in ons Picassa foto album.

Gisteren met Johan op de kerstmarkt € 1365,= opgehaald. En het gerucht gaat dat de Rabobank dit gaat verdubbelen. Binnenkort zullen we 't zien als 't op onze bankrekening wordt bijgeschreven..... Alle medewerkers onwijs bedankt voor dit geweldige bedrag, we hebben nu in elk geval onze startlicentie bij elkaar :-))



En ondertussen heeft de rest van ons team braaf zitten vergaderen over andere akties, plannen, trainingsschema's- en vakanties, sponsoring, heerlijk zitten eten (met dank aan Carla), en er stonden verdacht veel lege bierflesjes op tafel toen Johan en ik rond 22u de buit kwamen brengen...




Dames, niet alles geloven wat Hans zegt hoor!



En de prachtige banner, geschonken door Telstar Uitgeverij Pijnacker stond waanzinnig mooi in onze kraam. Uiteraard moesten we 'm ook even showen aan de rest van het team. Vanaf morgen verhuisd ie naar ons thuishonk, de Viergang, met een grote donatie emmer ernaast. En dan maar hopen dat de sporters een gulle hand hebben...

En weer een prachtige sponsoring erbij. Het World Forum Theater in Den Haag heeft voor onze Rabobank kerstmarkt van vanavond 12 kaarten beschikbaar gesteld. Echt waanzinnig, Ruud je bent een schat!



Vanavond komen de Rabobank medewerkers hun eigen kerstpakket samenstellen op een kerstmarkt. Voor elke munt van € 5,= die ze aan de Alpe d'HuZes schenken ontvangen ze 1 lot waarmee ze dus niet alleen een geweldig doel steunen, maar ook nog eens kans maken op 2 kaarten voor de Musical Mamma Mia van zondagmiddag a.s. in Den Haag.
En als iemand alle 10 z'n munten, met een waarde van € 50,= aan ons schenkt krijgt hij/zij 20 loten. Nou als dat geen superdeal is, dan weet ik 't niet meer.

Ik heb er in elk geval zin in en ben van plan om heeeeel veel muntjes uit de zakken van de Rabo medewerkers te schudden :-)
Aansluitend gaan Johan en ik met een rotvaart terug naar Nootdorp, want ons team is vanavond voor 't eerst helemaal, voltallig bij elkaar.

Een mooie avond dus!

Via een site van een ander Ad6 team zag ik, voor mij althans de primeur van het shirt waar we dit jaar in mogen fietsen....
Ik vind 'm prachtig en wil 'm elke dag wel aan :-)))
Hier moeten toch shirt sponsors voor te vinden zijn !!!



ps: overigens geen idee wie deze charmante meneer is :-)

Het is definitief foute boel bij Theo!!

Afgelopen nacht is er ieder uur bloed geprikt. Bodyscan gemaakt. Cardiogram gemaakt. Röntgen van nek,pols,heup en knie. Beenmerg punctie in zijn borst. En vanmorgen was de uitslag; ziekte van kahler..... Zo heb je niks, zo heb je kanker....

Morgen om 9 uur een plasmaferese en aansluitend een knie-operatie.
Knie spoelen en met een machientje proberen de knie schoon (bacterievrij) te schrapen.
Vrijdag kijken of de bacterie weg is en eventueel nog een keer plasmaferese. Als dan de bacterie weg is en het bloed goed dan starten ze direct vrijdag nog met de chemotherapie.

Hartverwarmend zijn wel de vele reacties, zelfs van Ad6-ers die ik alleen nog maar van bloggen of twitter ken, om stil van te worden. En iedereen heeft dezelfde gedachte... OPGEVEN IS GEEN OPTIE, dus die kreet moeten we maar boven Theo z'n bed gaan hangen.

M'n moeder en Theo hadden net een nieuw huis gekocht in France, waar ze lekker van elkaar en de vrijheid wilden gaan genieten. Dat moet gewoon nog vele jaren doorgaan!!


Hier moeten ze samen nog jaren van elkaar en 't prachtige uitzicht genieten!!

Theo gaat vechten en ik ga samen met m'n team en vele andere Alpe d'HuZessers trainen tot we erbij neervallen en straks minimaal 6x die berg op, zeker weten.

En wat doe jij ??? Sponsor onze akties, zodat er nog meer onderzoek kan komen naar kanker. Je ziet hoe het zomaar ineens kan gebeuren, morgen ben jij 't misschien wel....

Ineens komt de ziekte kanker weer heel dichtbij... Was ik deze sportieve uitdaging begonnen voor mensen in het algemeen, voor vriendinnen die gelukkig weer beter zijn, voor vriendin ter nagedachtenis die overleden is aan borstkanker, maar dus niet specifiek voor iemand die op dit moment kanker heeft.....

En plots ligt Theo, de man van mijn moeder in het ziekenhuis in Toulouse met de diagnose Ziekte van Kahler, beenmergkanker...

Hij had de laatste tijd wat last van z'n onderrug en andere gewrichten, liep bij een fysio en chiropractor. Kreeg voor het weekend ineens hoge koorts en kon niet meer lopen. Dokter aan huis, bloed en urine afname en gisteravond om half 10 kwam de huisarts bij m'n moeder en Theo thuis om te vertellen dat de waardes van bloed en urine niet goed zijn. Gedacht wordt aan de ziekte van Kahler... Dat slaat in als een bom als je nog gekscherend denkt dat hij een Mexicaanse griep heeft of zo..
Vanmorgen is hij met een ambulance naar het ziekenhuis in Toulouse gebracht (ze wonen in Frankrijk) en daar zijn ze al de hele dag met hem bezig om alle puzzelstukje bij elkaar te krijgen wat er aan de hand is. Ik ontving net nog een sms van m'n moeder dat alle symptomen echter steeds meer wijzen in die richting....
En dan besef je ineens weer...., wat is het lichaam een ongelooflijk stukje hightech, als er ergens 1 bitje omvalt kan het zomaar ineens ook helemaal mis zijn.
Laten we nog even positief blijven, wellicht valt het nog mee. Maar feit is dat het een kutziekte is, excusez le mot...

Ik werk in de theaterbranche, dus wat is dan makkelijker om daar je contacten in te zetten voor sponsoring. Met ons team gaan we bij diverse nog uit te zetten akties loten verkopen waarbij men dan theaterkaarten kan winnen. Deze theaterkaarten worden dan weer beschikbaar gesteld door de artiest of het theater.
De 1ste is binnen, JOCHEM MYJER !!!

Gaaf hoor, voor de voorstelling van woensdag 9 juni 2010 in het Nieuwe Luxor te Rotterdam hebben we 2 kaarten. Binnenkort meer over de akties waarbij we deze loterij gaan inzetten. En hopelijk volgen er nog meer mooie voorstellingen....

En wie vergeet ik dan met m'n drukke warhoofd? De belangrijkste vrouw in mijn leven op dit moment, Jolanda, de buurvrouw!

Zoals de meesten al weten ben ik niet geslaagd voor de cursus ideale huisvrouw, gaat ook niet meer lukken ook, ik heb 't opgegeven. Mijn huis wordt dan ook vakkundig schoongehouden door Jolanda. Elke week zwiept ze met stofzuiger, zwabber en 1000dingen doekje door m'n huis, verschoond m'n bed, lapt de ramen en als klap op de vuurpijl zet ze ook nog regelmatig een heerlijke maaltijd op m'n aanrecht. Wat zou ik zonder deze wonderwoman zijn.... Dus Jolan, bedankt, je bent 'n toppertje !!!

Het wordt tijd om even een paar mensen in het zonnetje te zetten, in willekeurige volgorde...

Hans van Thiel, m'n teamgenoot, die de afgelopen week onwijs druk is geweest met het maken van een flyer voor onze Kerstmarkt aktie van vrijdag a.s. bij de Rabobank. En een banner voor in de Viergang. Vele uurtjes is hij bezig geweest om het helemaal naar ons zin te krijgen. Echt helemaal super, je bent nu al een kanjer!!

Allard Koopsen van de Drukwerkfabriek te Oosterhout, die als sponsoring 1000 flyers voor ons gaat drukken. Ook om uit te delen op diezelfde kerstmarkt en later nog voor andere akties.



Telstar Uitgeverij te Pijnacker, die een prachtige banner voor in de Viergang van 80cm / 200 cm gaan maken.




M'n teamleden die allemaal onwijs hun best doen om zoveel mogelijk mensen over te halen om deze geweldige aktie te sponsoren. En ondertussen veel, erg veel vrije tijd in de voorbereidingen van dé dag stoppen.

M'n moeder die vanuit Frankrijk haar hele emailbestand aan het stalken is met emails. En daar zijn al heel wat sponsors uit voortgekomen, super!

De familie en vrienden van ons hele team, die het even een paar maanden met wat minder aandacht van ons moeten doen, en áls we er dan zijn, het ons niet kwalijk nemen dat we alleen nog maar over de Alpe d'HuZes praten :-)

Iedereen dus onwijs bedankt namens het hele Viergang team !!!

Drie dagen geleden kregen we als deelnemers van de Alpe d'HuZes een mailtje in onze box met een column van Peter Kapitein. Ik was zo ontroerd door deze mail. Dan besef je weer dat het niet alleen de patient met kanker is die vecht met alles wat hij/zij in zich heeft. Maar dat het ook de mensen om zo'n patient heen allemaal raakt. De partners, vaders, moeders, kinderen, broers, zussen, vrienden. Je hebt nooit alleen kanker. Da's aan de ene kant een enorme steun. Zo voel ik deze hele missie ook. Het is ontzettend dankbaar om mijn naasten en relaties attent te maken op deze geweldige aktie. En natuurlijk, er zijn zoveeeel akties voor ook hele goede doelen. Maar kanker raakt ons bijna allemaal, 1 op de 3 mensen krijgt ermee te maken. Morgen kan jij het zijn. Hoe belangrijk is het daarom dat we daar zoveel mogelijk onderzoek naar laten doen.

Zo was ik vanmorgen even met m'n andere hobby bezig (jachthondensport)en vond ik bij thuiskomst mailbevestigen van maar liefst 5 donaties. Ik kan bijna niet overbrengen hoe blij ik daarvan word. Dan maakt zo'n hele ochtend in rot weer, drijfnat en kou ineens niks meer uit. M'n moeder heeft een emailing de deur uit gedaan en spontaan gaan, voor mij soms vreemden, doneren. Da's toch super! Het geeft een saamhorigheidsgevoel, geweldig. En staar je ajb niet blind op de bedragen. Voor de één kan € 10,= net zoveel zijn als voor de ander € 100,=. Feit is dat we met z'n allen achter deze aktie staan, dáár gaat het om!!
En terwijl ik dit blog schrijf zie ik in m'n ooghoeken weer 'n mail binnenkomen voor 'n donatie...... :-)))))

Ik doe aan deze aktie mee omdat ik m'n sportiviteit wilde koppelen aan een goed doel, aan een drive om voor te trainen. Nou ik had geen beter doel uit kunnen kiezen, het raakt me tot in m'n diepste vezels.
Uiteraard lees je ook veel in- en in trieste verhalen op zo'n site. En word je met je neus op de harde feiten gedrukt dat er ook erg veel verdriet en pijn is. Maar wat mij boven dit alles vooral opvalt is de onwijze positiviteit en vechtlust van de mensen met kanker. Een geweldig voorbeeld hiervan vind ik ook Bas Mulder. Lees zijn blog, niet om zieltjes te winnen met trieste verhalen, maar juist om zijn kracht te proeven in zijn hele blog. Ik heb daar zoveel bewondering voor. Hij geeft mij de kracht, als ik aan het miepen ben op m'n fiets dat het ffff niet lukt, om door te gaan. Ik denk dan aan Lance Armstrong's woorden: Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd.

Dus mijn conclusie op deze regenachtige zondag is: We zijn met z'n allen goed bezig, ga zo door en spoor jouw vrienden en familie ook aan om te doneren !!

Liefs,
Amber

ps: Mam bedankt, je bent een kanjer en onwijs gaaf dat je zo met mij/ons team meeleeft!!!

Zojuist het geweldige bericht gekregen dat Ton (cab2wheels) met de pet is rondgegaan op zijn werk, Kolpa VVS Beheer BV te Rotterdam, en dat hij daar € 800,= euro heeft opgehaald !!!! Superrrrr. Echt hartverwarmend al die reacties en acties.

Er komen binnenkort nog een aantal grotere bedragen op mijn site, ik zit nog even te wachten op de faktuur mogelijkheid.
In het verschiet zijn ook nog :
- Regenboog Video Produkties/Rob von Römer - 150,= (verdubbeling bij behalen 6x)
- RheBes Management Support BV - 250,= (verdubbeling bij behalen 6x)
- Youp van 't Hek - 500,=

Ik ben er even stil van.........( en dat komt niet vaak voor, hahha )

Ik zal maar met de deur in huis vallen...., ik ben zwanger !!!

Zwanger van de Ad6. De hele dag gaat het door m'n hoofd, wie kan ik nog mailen, bellen, aanspreken, hoe kan ik nog sponsors binnenhalen, welke akties kunnen we met het team doen.... De akties die we in petto hebben, hoe kunnen we die zo succesvol laten verlopen. Hoe vaak ga ik deze week naar de Viergang, hoe vaak ga ik op de tacx zitten, kan ik dit weekend ook nog 'n stukje buiten fietsen, lukt het 3Ly dan, na haar cursus band verwisslen om de tacx band weer te wisselen voor 'n buitenband, wat ga ik eten, wanneer ga ik eten, wie gaat er deze week allemaal voor me koken :-) ??

Het gaat gestaag maar goed met de sponsoring. Bijna elke dag komt er wel 'n bedrag bij. Als ik dat zo vol kan houden tot juni, zou dat mooi zijn. Ik ben nog lang niet uitgeput in mijn contacten, ik blijf doorgaan, want ook hiervoor geldt, OPGEVEN IS GEEN OPTIE.

Nou goed een beetje misselijk ben ik wel..., na 200gram witte chocolade... Er is maar 1 remedie, hup de fiets op, dus dat ga ik nu maar eens doen. Om straks fris gewassen nog wat mailtjes de deur uit te doen.