3ly goes 6

Voor wie 'm niet via de mail hebben gehad...........

En toen was het na 'n mooie week in Noorwegen, een heftige reis naar Frankrijk ( meteen door van Schiphol via huis, zonder slapen), een paar dagen wennen, ineens zover, DE ALPE d"HUZES 2011....

M'n trainingsuren en motivatie waren door de liefde stukken lager dan vorig jaar. Op dinsdag even mogen proeven aan de Alpe in 1.25 uur. Dat viel me helemaal niet tegen. Maar 6x op 1 dag is dan toch wat anders. En ik was ook niet helemaal tot de finish gereden maar direct naar ons prachtige chalet.



Toch had ik goede hoop.
Op aanraden van Marc ben ik niet al om 3.15 uur naar beneden gereden voor de grote start. Je had namelijk kans dat je pas in 'n later blok mocht starten en dan stond je onnodig beneden kou te kleumen. En een paar uurtjes extra nachtrust waren ook fijn. Dus om 5 uur gingen we met Team Telstar aan onze eerste afdaling beginnen. Klaar voor 'n lange dag.



Het was wederom erg koud die eerste afdalingen, maar toch beter te doen dan vorig jaar. M'n eerste 2 beklimmingen gingen prima. Boven elke keer even lang ons huis, droge kleren aan, natje & droogje en hup weer verder.

De eerste beklimming deed ik speciaal voor Theo en mams, het was dan ook een emotioneel weerzien met ze na de finish. Gelukkig gaat het naar omstandigheden goed met Theo, laten we hopen dat dit nog lang zo blijft.  



De tweede beklimming was speciaal voor Lenk, een oud trainingsmaatje vanuit de jachthonden wereld. Zij heeft onlangs te horen gekregen dat ze borstkanker heeft en zit momenteel middenin het proces van chemo en bestralen. Het is een vechtertje, ik heb goede hoop dat ze dit gaat winnen!



De derde beklimming was ter nagedachtenis aan m'n lieve hond Crady. Ik had in bocht 3 speciaal voor haar een kaars laten zetten. Samen met Marc heb ik deze beklimming gedaan en hebben we zelf in bocht 3 nog 'n klein kaarsje erbij gezet. Het gemis blijft groot.....



De vierde beklimming was voor Hans Hoolwerff, een spinningvriendje uit de Viergang. Hans zit midden in allerlei behandelingen voor prostaatkanker en uitzaaiingen in z'n botten. Vorig jaar was Hans er nog bij om ons aan te moedigen en zelf 1x de berg te beklimmen. Ik heb allemaal goede vibes naar hem toegestuurd !



De vijfde beklimming was voor Erik Kramer, vorig jaar nog deelnemer aan de AD6. Helaas is Erik onlangs overleden. De strijd tegen Kahler verloren... 

Gelukkig had ik geen zesde persoon in m'n gedachten, want toen was de koek op. Kon ik de eerste 2 beklimmingen nog af en toe getallen als 11 en 10 km p/u op m'n teller voorbij zien komen. In de laatste beklimming was ik blij dat ik niet omviel. Met moeite hield ik het tempo rond de 5,5 km p/u. Tussen bocht 4 en 3 waar de campers stonden, was een meisje op haar 3wieler aan het spelen en ze fietste me moeiteloos voorbij..... Toen wist ik dat het klaar was :-)

Samen met Chris en Marc, die mij af en toe nog 'n duwtje in de rug gaf en een extra lange duw van Lars Roos in bocht 0 kwamen Chris en ik hand in hand over de finish. Een prachtig evenement en uitdaging weer afgelopen, top gevoel !!



De mannen uit mijn team hebben 't ook fantastisch gedaan; Chris 3 x, Arjan, Arthur, Ruud en Ton allemaal 6x. Ik ben trots op ze.

Op zaterdag zijn Marc en ik via een gezellig hotel in Lyon en een dagje banjeren door de stad en terrasjes weer richting huis gegaan alwaar we zondag avond weer aankwamen. Even 4 weken over tot de orde van de dag en dan lekker met de camper terug naar Frankrijk. Ook terug naar de Alpe d'Huez voor de Tour. Of ik 'm nog eens ga fietsen weet ik nog niet....., maar tegen die tijd zal ik er wel weer zin hebben :-)



De totale aktie van alle fietsers staat al op ruim 20 miljoen. Echt ongelooflijk. De cheque uitreiking is pas in oktober en nu al is het streefbedrag binnen. Het zal mij benieuwen waar we op uit gaan komen.
Zelf sta ik nu op € 14.857,11 wellicht ga ik de 15.000 nog volmaken :-)
Ons team staat nu op € 66.048,08 met als grote sponsorkoning; Ruud.

Alle sponsors, vrienden, familie, buren, collega's, kennissen, twitter-, blog- en facebookvrienden die mij hebben aangemoedigd, gesteund en berichtjes hebben gestuurd ; ONWIJS BEDANKT !!

Binnenkort maak ik nog 'n nieuwsbrief en in oktober het verslag van de cheque uitreiking en dan zal ik dit blog sluiten.

Vrijdagochtend vroeg zijn we vertrokken naar Denemarken (Hirtshals) Een lange reis met mega veel files. Rond 21.00 kwamen we aan in onze schattige stuga. Mijn volgers weten dat ik geen keukenprinses ben. Ik heb dan ook met een brede glimlach in het mini keukentje gestaan toen ik een poging deed om voor 10 man spaghetti te maken. Arme jongens :-)



De volgende ochtend heeft de ploeg nog even een uurtje de omgeving verkend. Auto's weer inpakken en op naar de boot naar Kristiansand (N).




Rond 19u kwamen we aan in ons hotel in Stavanger. Snel naar de ploegleidersvergadering, alwaar we de eerste (nummer 7) NL volgauto wisten te loten. Ver voor de Rabobank en De Rijke.

Zondag was het koud, nat en een fikse wind. De jongens hadden het zwaar in de koers. Eentje lag er na zo'n 30km al af met onderkoelingsverschijnselen. Het was 'n koers van 196,5 km met een paar klimmetjes. Van de 6 wisten 3 'm uit te rijden, waarbij we op de eindstreep 'n 18e, 25e en 35e plaats hadden. En zelfs 'n 7e plek in het ploegenklassement van 20 ploegen.  Niet slecht voor 'n clubploeg!!

Maandag was wederom een reisdag. Het was goed 450 km rijden naar Tonsberg. Maar door alle bergen en meren doe je er toch ruim 6,5 uur over zonder pauzes. Het was 'n mooie zonnige dag. Wel 'n beetje jammer om dan in de auto te zitten, maar het was niet anders. Noorwegen is wel 'n prachtig land. En al die mooie gekleurde houten huisjes, ik word er wel romantisch van :-)

Erik en Olav de 2 clows uit de groep

Marc met Bas (verzorger)

De leukste man van het Restore team....

Eind van de middag waren we in het wederom luxe mooie hotel met zwembad en sauna op het dak. En ben ik met de 6 smurfen mee gefietst door het Noorse landschap. Zij gingen uit-fietsen en dat was voor mij goed bij te houden :-))

Vanmorgen aan het ontbijt zat ik achter Michael Rasmussen en Angelo Furlan. Die Rasmussen heeft het meest weg van 'n wandelende zak botten. Jeetje was 'n klein ielig mager mannetje. Maar hij schijnt hard te kunnen fietsen....
Vandaag hebben we een rustdag en zal er door de groep wederom een uurtje of anderhalf los gefietst worden.  Ik ga met Marc samen een iets langere ronde doen. Ondertussen ben ik druk met wasjes draaien voor de ploeg, lunch halen en verzorgen, website bijhouden. Ik kom de dag wel door. Het schijnt ook beter weer te worden de komende dagen dus het wordt alleen maar nóg mooier en leuker.

Jeetje wat is het lang geleden dat ik 'n blog heb geschreven. Ik heb dan ook een bijzonder drukke periode achter de rug. Maar wel allemaal leuke dingen, dat scheelt :-)
Een paar leuke klussen met Karin Bloemen, een fantastisch feest i.v.m. 10 jaar Luxor Theater Rotterdam waarbij ik in de organisatie zat, een vrijgezellenfeestje met paaldansen met m'n vriendinnetje Marja, en veel vergaderen voor de spinningmarathon op 21 mei.



En tussendoor dan nog fietsen, aandacht geven aan m'n liefste en vriendinnen. Het valt verdraaid niet mee af en toe. En dan heb ik 't geluk dat ik in-between 2 jobs zit, want werken daar kom ik al helemaal niet aan toe.

Oja, en dan vergeet ik gemakshalve nog even de verbouwing van de badkamer bij Marc. Jeetje, dat duurde fff, veel douchen op de Viergang en bij vrienden, kennissen en buren, maar inmiddels kan dit ook weer gewoon thuis, wat 'n luxe!! M'n moeder begon al te vrezen dat ze me op moest geven voor het programma "Help mijn man is klusser".

Op 7 mei reed ik nog even mee met de toertocht van Van Vliet Contrans voor de AD6. 90 km's met m'n fietsvriendjes. En zoveel mooie Team Telstar tenue's, dat was helemaal 'n feest.



En dan afgelopen zaterdag DE SPINNINGMARATHON.



Op een prachtig plein in Delft, de Beestenmarkt. Al op vrijdag begonnen de mannen uit mijn team en Team Hardleers om de fietsen op te halen op 4 adressen. Op zaterdagochend om 8 uur werd het hele plein verbouwd om er ruim 150 fietsen neer te kunnen zetten. Een prachtig podium werd opgebouwd door vriendje Gerard Teske en zijn zoons van Maqutos. 4 vrachtwagens van QualityFloor, Rustfood, Bode-Scholten en John 't Hoen brachten alle fietsen op het plein. Er moest fruit komen en de lokale marktkoopmannen Fred de Bruin en de gebroeders Hekking doneerden spontaan een paar kisten sinaasappels en mandarijnen, toppie!
Verf voor het Informatie bord kregen we gratis bij een lokale verfwinkel. Water om de bidons te vullen mochten we aftappen bij Rob Bulk van Seven Days More Living. Robin Verhage kwam het geluid installeren. De lijst zou te lang worden om iedereen te bedanken, het was gewoon overweldigend !!

De fietsen staan er klaar voor.

En zelf had ik ook goed m'n best gedaan. Ik sta bekend om m'n weer-dansjes. Op verzoek kan je een mooie zonnige dag bij mij indienen en tot nu toe is het me altijd gelukt om het voor elkaar te krijgen. Zo ook afgelopen zaterdag. De dagen ervoor viel er nog af en toe een bui, was het wat frisser en zondag werd ik bijna van m'n fiets geblazen en kreeg ik nog 'n fikse bui over me heen. Maar de zaterdag....... nee die was perfect zonnig !!

Rond 2 uur kwamen de eerste sportievelingen aan op het plein en kon het feest beginnen. En een feest werd het. Op 1 jongen na die uit z'n trapper is gegleden en daar een fikse beenwond aan over hield is er niks fout gegaan. Sterker nog we kunnen allemaal niet meer zitten van de veren die we in onze h*l gestoken hebben gekregen.
Alphons de Wit de speaker van de dag heeft het perfect aan elkaar gepraat, de sfeer wat super, de spinninguren magnifiek, de mensen allemaal tevreden en dan uiteindelijk af kunnen sluiten met het geweldige bedrag van € 24.212.03 is helemaal geweldig. Daar hebben we 't dan allemaal voor gedaan !!!

Een vol plein, wat 'n feest.

munten tellen met z'n allen.

Lieve mensen, het was een onvergetelijke dag, iedereen die op wat voor manier dan ook maar mee heeft geholpen, onwijs bedankt !!!

Meer foto's van de Spinningmarathon te Delft zie je hier.

Ok, ok, weliswaar op de lokale tv en ook nog eens alleen via internet, maar toch.....
Afgelopen week werden Ruud en ik door 'n camera ploeg van Telstar Online gefilmd over onze super gave Spinningmarathon.  Zie hier het resultaat, bij 12 minuten ( laatste item ).
Het schijnt dat ik wat overdreven heb over de aanvangstijd van de Alpe d' huzes, maar voor mijn gevoel zijn we vorig jaar toch echt om 4 uur begonnen....



Maar goed de strekking van het verhaal is dus dat jullie op 21 mei allemaal naar de Beestenmarkt in Delft moeten komen. Voor 10,= kun je al 3 uur spinnen en uiteraard verwachten wij van iedereen dat jullie je ook weer laten sponsoren door familie, buren, vrienden, collega's en kennissen.
Of je komt gewoon gezellig even kijken en doneert dan in 1 van de boxen. Ook prima :-)

Afgelopen weekend stond de AmstelGoldRace op het programma. Al lang geleden had ik met het hele team en nog wat aanhang een huisje gereserveerd op 'n Landal park. De minst luxe van de 2. Iedereen ging in etappe's naar het Limburgse land. Ik vertrok in de middag met Irene. Heb ik in het verleden vaak gescholden op Navigon, het navigatie programma op m'n Iphone. Sinds ik 'n Iphone 4 heb doet ie 't perfect. We reden dan ook in 1 ruk naar het huisje.



Iets anders verliep het bij mijn teamgenoten Ruud en Arthur. Ik weet niet wat voor systeem zij in de auto hebben maar mijn Iphone liep erop leeg qua bel minuten. Ruud bleef me maar bellen dat ze het niet konden vinden. Eerst nog lacherig, maar al gauw werden de gesprekken steeds meer chago van Ruud z'n kant. Toen ze voor de 27e keer door 't zelfde straatje kwamen en die mevrouw van huisnummer 4 voor de 2e keer die middag haar hond ging uitlaten waren ze het echt zat.  3Ly moest in aktie komen! Op m'n Cube met gewone kleren en 'n paar slippers scheurde ik het dorp in en ben ze tegemoet gereden om vervolgens voor de auto uit de weg te wijzen..... Zeg nu nooit meer dat vrouwen de weg niet kunnen vinden !!!

Toen de hele club compleet was zijn we in Valkenburg een terras gaan zoeken om te eten. Dit viel nog niet mee. Er was nergens plek voor zo'n grote groep (10) of het was te duur. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Sundayss en daar hebben we werkelijk heerlijk gegeten. Een goede bodem voor de volgende dag was gelegd.

Voor de start nog fris & fruitig

Zaterdag vroeg op en aan het ontbijt. Aadje 20% en Leon waren ook aangekomen en aten een bammetje mee. Het zou een warme dag worden, dus het was zaak om op deze toch nog frisse ochtend niet al te vroeg te starten...., dan hoefden we zo weinig mogelijk kleding aan / mee te nemen. Rond 10 uur stonden we aan de start.
Heel even bleven we bij elkaar maar al gauw ging de hele groep z'n eigen tempo.  Vlak of semi vlak kon ik de mannen wel bijhouden maar bij de eerste heuveltjes moest ik lossen om me niet op te blazen en de 150km zonder kleerscheuren door te komen. Samen met Irene heb ik de dag prima volbracht.
Van te voren was ik bang voor de AGR. Al weken was ik aan het kwakkelen met vage klachten en kinderziektes. De verbazing was dan ook groot dat het me relatief gemakkelijk af ging. Moest ik vorig jaar af en toe nog 'n duwtje krijgen van Johan of Ton. Dit jaar heb ik alles zelf gedaan, zonder af te stappen op de Ijzerenbosweg of Keutenberg.
1930 hoogte meters, 3982kcal, 6.15 uur effectieve rij tijd en ruim 7,5 uur onderweg geweest. Het was 'n mooie dag.

Dé Keutenberg

Het overwinnings goud

Het hele team heeft de 150 km volbracht en het meest trots zijn we op debutant Chris, die we helaas bij de eerste klim al kwijt zijn geraakt omdat hij z'n TomTom niet aan had staan en even van het parcours af was, waardoor hij achter ons kwam te zitten........ Nooit meer gezien die dag..... helemaal solo, alleen, in z'n uppie, moederziel alleen heeft hij de dag volbracht. Wel stoer, dat dan weer wel !!

Die avond hebben we met z'n allen de plaatselijke camping van Schoonbron onveilig gemaakt. Lekker met de hele groep gegeten en met verhitte hoofden namen Irene en ik afscheid van de groep om naar ons hotel in Maastricht te gaan. Hét Rabobank team hotel. Deze prijs had ik gewonnen bij de WitteKruisClassic. Het 3 gangen diner hebben we overgeslagen om bij de groep te zijn. Rond middernacht vielen we in ons bed. Tegen de tijd dat we uit dromenland waren voor het ontbijt waren de heren van de Rabobank ploeg al vertrokken naar de start. Geen fietser gezien dus :-)
We besloten om niet naar de start te gaan, maar gewoon lekker naar huis en daar ieder met ons mannetje op de bank naar de AGR te kijken, wel zo gezellig. 

Het luxe hotel bed lag heerlijk na 150km fietsen!

Het was 'n heerlijk weekend en de benen waren goed, dat geeft weer wat moed voor de AD6 die nu wel heeeeel dichtbij gaat komen.

Mijn teammaatje Ruud is druk doende met z'n donatie boxen bij de diverse AH vestigingen in de regio. Zo heeft hij in totaal al € 2.754,20 opgehaald de afgelopen weken. Echt helemaal top !!

Ons team staat nu op € 46.493,23 en de totale aktie van alle AD6-ers op € 7.219.833,29. Een prachtig bedrag maar nog lang niet de € 20.000.000,= die de organisatie voor ogen heeft. Er is dus nog wat werk aan de winkel de komende maanden.....

Ja ik weet het, het is (te) lang geleden dat ik weer eens een blogje heb geschreven. Maar 3Ly heeft druk. Druk met 2 freelance banen naast m'n gewone werk, druk met fietsen, druk met voorbereidingen van onze Spinningmarathon, druk met de liefde, kortom, het schrijven schiet er 'n beetje bij in.

Maar ondertussen train ik dus nog wel, al is het beduidend minder dan vorig jaar. Het "moeten" zit me af en toe een beetje dwars. Als ik dan denk aan de vele mensen in mijn omgeving die bloed moeten prikken in het ziekenhuis voor hun controle van het proces in hun ziekte dan kan ik mezelf wel voor m'n hoofd slaan. Maar toch... het zit tussen m'n oren. Gelukkig trekken m'n "zusje" Irene en vriendje Marc me regelmatig over deze drempel en beland ik toch voor de nodige km's op m'n Cube.
Aanstaand weekend gaan we met het hele team + nog wat vrienden de 150 km van de AmstelGoldRace fietsen.
Van zaterdag op zondag slaap ik dan met Irene in het Van der Valk hotel te Maastricht. Dit is de eerste prijs die ik gewonnen heb bij de Witte Kruis Classic. We laten ons eens lekker verwennen met een 3-gangen diner en luxe ontbijtbuffet op de zondagochtend, dat komt vast goed!

Ondertussen gaat het gevecht bij Theo, Hans en Lenk gewoon door. Met ups en downs slaan ze zich dapper door hun ziekte heen. Hans heeft afgelopen dinsdag nog een stukkie met ons meegefietst, en daar is maar 1 woord voor : STOER !

Regelmatig zitten we met ons hele team en leden van Team Hardleers bij elkaar voor de grote Spinningmarathon die we gaan organiseren op 21 mei op de Beestenmarkt te Delft van 15.00 tot 18.00 uur.
Voor slechts € 10,= kun je al een fiets "kopen". Wij vragen je dan wel om in je directe omgeving nog wat sponsors te werven die jouw prestatie weer sponsoren. Dit bedrag kun je op de dag zelf in onze donatie boxen deponeren. Voor die € 10,= mag je 1, 2 of 3 uur mee spinnen. Net wat jij wil. Ga naar onze website en meld je aan !!! Of pak 1 van de inschrijfformulieren die binnenkort bij de diverse sportscholen  in regio Pijnacker / Delft liggen.

Zie ik jou ook op 21 mei ? We hebben mooi weer besteld :-)

Het was me 't weekendje wel weer, oefff.

Ik had de prachtige Westland Spinningmarathon in m'n agenda staan, maar omdat impulsieve 3Ly besloot haar huis in de verkoop te gooien kon ik er niet aan meedoen. De hele dag heb ik voor joker thuis zitten wachten op mensen die naar de NVM Open Huis dag zouden komen. Nu stond mijn huis ook pas sinds vrijdag op Funda, dus 't was wat krap, ik geef 't toe. Maar niet geschoten.....

Tussendoor nog 2 dagen hondentraining gegeven. Maar vanmiddag was er dan toch weer tijd om een stukje te gaan fietsen. Samen met m'n liefie 'n rondje van 94km gedaan. Pijnacker-Reeuwijkse plassen-Gouda-Rotterdam-Pijnacker. Beetje les gehad in sprintjes trekken, laag in de beugel zitten, wisselen van zithouding en stukken staan. De benen deden het prima. En uiteraard heb ik 94km in het wiel gezeten, hahaha, ja 3Ly doet nog steeds geen kopwerk. Bovendien is het uitzicht prima, die lichtblauwe billen en gespierde benen van Restore :-)
Nog wel wat aan m'n mentale gesteldheid te doen, want na ruim 3 uur ben ik het fietsen gewoon zat. En straks op die berg zit je toch wel zo'n 11 tot 12 uur op je fiets.... da's nog fff een dingetje zeg maar....

Aankomende week weer niet alle dagen tijd om te trainen. Morgenavond ga ik samen met Nathan van Team Hardleers naar DE man achter de Westland Spinningmarathon om te kijken wat we nog allemaal van hem kunnen leren voor onze marathon. Dinsdagavond moet ik werken met Karin Bloemen en pas woensdag is er weer tijd voor 'n gezamenlijke spinningavond met Team Telstar en Team Hardleers. Donderdag een avondje theater met m'n vriendinnetjes die ik op dit moment ook veel te weinig zie en dan is 't al weer vrijdag....

Time flies when you're having fun, en dat heb ik !!

Afgelopen week moest Theo weer voor z'n 2 wekelijkse bloedprik beurt naar het lab in Bedarieux. De laatste paar keer gingen de waardes van zijn bloed steeds weer 'n beetje achteruit. Zo ook afgelopen week. Ik ontving daarop een lange mail van mijn moeder dat ze hun plannen voor deze zomer rigoureus gingen omgooien.

Wat wil het geval; Al lange tijd hebben ze het plan om samen nog eens een lange vakantie naar Schotland te plannen. Deze stond voor het najaar in de agenda. Voor die tijd zou er een nieuwe keuken in hun huis in Frankrijk geïnstalleerd worden. Maar omdat de sluipmoordenaar in Theo z'n bloed bezig blijft, ook na de stamceltransplantatie hebben ze besloten dat dit allemaal niet zo belangrijk is en ze eerst hun reis naar Schotland gaan maken.

Op zich een goede beslissing maar ik merk dat ik dan even uit het veld geslagen ben door zulke berichten. In mijn leven lijkt op dit moment namelijk alles alleen maar heel goed te gaan. Ik ben über gelukkig zeg maar. En omdat ze toch op ruim 1100 km afstand zitten betrap ik mezelf er af en toe op dat ik niet altijd even goed stilsta bij wat hun bezig moeten houden daar in het mooie Frankrijk. Beslissingen nemen dat je nog 1 x samen op vakantie wil gaan, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn bijvoorbeeld. Zulke gedachtes vliegen me dan ineens ontzettend aan. Ik voel me verlamd en vreselijk verdrietig. Voel me tekort schieten in mijn drukke leven hier, en te weinig aandacht voor hun problemen en verdriet. Mijn reactie is dan dat ik me in m'n schulp terugtrek, even alle sociale contacten en verplichtingen afzeg. Uithuilen, goed slapen, wakker gekust worden door je grote liefde, een ochtend wandeling maken in de zon met Henkie de hond, en dan zie je alles weer wat zonniger in.



Het maakt je ook weer even wakker en de woorden van Alpe d'Huzesser Basje komen dan weer extra binnen. " Doe wat je graag wil doen vandaag, morgen kan te laat zijn".

Carpe diem dus !

Afgelopen weekend deden een paar van mijn stoere mannen uit TeamTelstar mee aan de Joop Zoetemelk Classic. Uiteraard deden ze dit in ons prachtige tenue. Want uiteraard moeten we voor onze gulle sponsors een beetje in de picture rijden. Ton en Ruud bedachten zich geen moment en trokken Dé Joop Himself bij de start naar zich toe en gingen samen met hem op de foto.

Dat geeft dan een mooi plaatje !!

met excuses voor de reclame :-)

Jaarverslag Alpe d’HuZes en geldbesteding



Of: hoe organiseer je zonder kosten Nederlands grootste inzamelingsactie?

2010 was weer een recordjaar voor Alpe d’HuZes. Voor de vijfde keer een succesvolle actie, met weer meer deelnemers en meer geld. Opnieuw werd er een recordbedrag opgehaald, ditmaal van zo’n 12 miljoen euro! Daarmee werd ook een nieuwe mijlpaal bereikt: Alpe d’HuZes heeft andere grote acties achter zich gelaten en is nu Nederlands grootste jaarlijks terugkerende inzamelingsactie. Dat is best iets om trots op te zijn. Temeer daar Alpe d’HuZes alle donaties voor meer dan 100% doorgeeft aan het goede doel. Dat doet geen enkele andere organisatie ons na.

Alles is na te lezen in ons jaarverslag, dat –uiteraard kosteloos– dankzij de inzet van BDO werd opgesteld en door Deloitte is goedgekeurd. Want we willen natuurlijk ook graag melden wat er met het gedoneerde geld is gebeurd en in de toekomst nog gaat gebeuren.




Meer weten over de financiën van Alpe d’HuZes?

Uiteraard is Alpe d’HuZes heel open over haar financiële huishouding. Dat zijn we verplicht naar alle kanjers, sponsors en supporters die zich een jaar lang voor ons inzetten en ons steunen. De groei van het evenement en de steeds grotere zichtbaarheid (Alpe d’HuZes was in 2010 na Serious Request de bekendste inzamelingsactie van Nederland) vergroten bij de organisatie alleen maar de behoefte om zo helder mogelijk duidelijk te maken wat er gebeurt met de donaties. Vandaar dat we blij zijn met dit heldere jaarverslag. Een citaat:

“Als gevolg van haar stringente financiële beleid, het genereren van aanvullende opbrengsten en niet te vergeten de onbezoldigde inzet van alle vrijwilligers, is de Stichting ook in 2010 haar belofte nagekomen om de ontvangen sponsorbijdragen en donaties voor tenminste 100% af te dragen aan KWF Kankerbestrijding. In de periode sinds de oprichting van Stichting Alpe d’HuZes in 2006 tot en met 31 oktober 2010 heeft de Stichting voor een totaalbedrag van € 21,76 miljoen aan sponsorbijdragen en donaties ontvangen. In genoemde periode is een totaalbedrag ad € 22,45 miljoen afgedragen aan KWF Kankerbestrijding, ofwel ruim 103% van de sponsorbedragen en donaties.”

Geldbesteding

Waar gaat al dat geld naar toe? Alpe d’HuZes heeft de afgelopen jaren een aantal belangrijke initiatieven in gang gezet. Het kankerrevalidatieprogramma A-CaRe is het bekendste voorbeeld, naast de leerstoel ‘Leven met Kanker’ aan de Amsterdamse VU. Hier is Irma Verdonck de hoogleraar. Voor deze leerstoel zijn inmiddels 8 projecten gestart. Alpe d'HuZes heeft al € 3,5 miljoen toegezegd voor in totaal 8 onder­zoeks­projecten. Voor een tweede serie projecten die gaat starten in 2011 en 2012 is € 3 miljoen gereserveerd.

Daarnaast is er sinds 2010 de nieuwe leerstoel ‘Kanker en voeding’, met Ellen Kampman als hoogleraar. Deze leerstoel is ook in lijn met onze missie ‘Goed, Gelukkig en Gezond leven met Kanker’. Deze leerstoel is gevestigd aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en is tot stand gekomen in nauwe samenwerking tussen de Wageningen Universiteit en de VU Amsterdam. De leerstoel en het onderzoek richt zich op voeding tijdens en na kanker.

Alpe d´HuZes heeft op dit moment 4 miljoen gereserveerd voor projecten in het kader van het programma Kanker en Voeding.Verder wordt er geïnvesteerd in onder andere sneldiagnose, waarbij patiënten veel sneller dan nu het geval is uitsluitsel krijgen over of en welke vorm van kanker ze hebben. Hieraan nemen in eerste instantie drie ziekenhuizen deel: het Nederlands Kanker Instituut/AVL, Het Radboud MC en het UMC Utrecht. Het programma wordt geleid door professor Bert Kersten van Nyenrode.

Verder zal Alpe d’HuZes geld besteden aan nieuwe initiatieven zoals de Bas Mulder Award voor jonge onderzoekers en staan er nog een aantal onderzoeken op stapel, die zoals alle aanvragen worden getoetst door de Wetenschappelijke raad van KWF Kankerbesteding.

Kijk voor meer informatie op onze pagina Geldbesteding.

Sinds m'n hobby, verliefd zijn, kom ik regelmatig in conflict met de must om te trainen voor de AD6 en aandacht geven aan m'n liefie.

Zaterdag kwam ineens het idee in me op om op de fiets naar Lierop ( ergens achter Eindhoven/Geldrop) te gaan en dan toch aanwezig te kunnen zijn bij de Meeus Race van het Restore Cycling team. Maar ja, da's wel 'n rot eind, en helemaal in m'n uppie.... hmmm neuuhhhh. Oplossing zoeken dus.....
Louis v.d. Meijden eens bellen, die wil ook nog wel eens naar zoonlief Rune gaan kijken ( fietst voor de Rijke ploeg ).  En ja hoor, Louis had er wel oren naar. Besloten werd om met de auto naar de Moerdijk te rijden, en dan vanaf daar te gaan fietsen. Zo'n 100 km. Mooie afstand en dan zijn we nog op tijd voor de start.

Om 8.15 uur stond ik bij Louis voor de deur. Fietsen achterin de auto en op weg. Marc had m'n Iphone met navigatie vakkundig op m'n fiets gemonteerd, niets kon meer fout gaan.
Het was verdraaid handig fietsen met de navigatie. Ik was alleen vergeten m'n push berichten uit te zetten van mail, twitter en wat al niet meer. Dus......... bij Eindhoven was de batt low, of bijna dood.
Louis klampte 2 snel uitziende fietsers aan en vroeg naar de weg. Deze aardige mannen wilden wel even het kopwerk van Louis overnemen en ons door Eindhoven richting Geldrop loodsen. Heel fijn voor Louis want ondertussen had 3Ly uiteraard nog geen meter op kop gereden :-)
Ja kijk, als je met snelle mannen wil fietsen moet je ze gewoon 't kopwerk laten doen, worden ze toch lekker moe en gaan ze niet mopperen dat de max cruise speed bij 3Ly bij 33 km p/u écht stopt.

Afijn om een lang verhaal kort te houden. We zijn zonder problemen op tijd in Lierop aangekomen, hadden prachtig weer, en ook nog even kunnen douchen.

De rest van de dag heb ik doorgebracht naast Marc in de ploegleiders auto. We hadden auto 24 en da's dan weer minder spannend. Geen zak van de race gezien, maar de sfeer was leuk. Grappig om eens mee te maken! Van de 6 renners zijn er 3 in het peleton bij de massa sprint geeindigd.

Rond 20u waren we weer thuis. Een lange drukke dag. Weer 100 km'tjes op m'n trainingslijst kunnen bijschrijven.

Vanavond even uitfietsen met een paar ploegmaatjes; Rondje Westland.

Het zit er weer op. De 107km van het Westland. En ik moet zeggen het ging goed. De afstand is geen probleem, de snelheid hier en daar wel, maar dat had meer met de kopman te maken en die moet je dan gewoon weer even achteraan plakken :-)

Helaas was team maatje Arthur te laat bij de start en omdat we met zo'n grote groep waren besloten we te starten. Wellicht zou hij ons nog inhalen. Dat deed hij dan ook bij de pistsstop.

Al vrij vroeg in de koers kwamen we op het fietspad in de duinen van Scheveningen naar Wassenaar. De kenners weten dat daar een klein klimmetje in zit. Omdat onze sleurhaan Frits weer op kop zat en met 40km p/u de heuvel leek op te willen stuiven, gaf ik een gil tegen 1 van de 4 heren om mij heen : DUWEN!! Arjan nam dit zo letterlijk, week direct van zijn lijn, zette zijn hand op mijn rug en begon me de heuvel op te duwen. Helaas zat er een onbekende in mijn wiel die zo schrok van mijn brul, gaf om zwieper aan z'n stuur en kwam tegen mijn achterwiel, begon te slingeren en stuiterde over de kop op het naast gelegen paardenpad. Allemaal heel jammer voor deze meneer, maar nog veel erger voor team maatje Chris want die werd in de val ook meegenomen.  De eerste lekke band was 'n feit. Maar met vakkundige hulp van Ruud en Marc van B. waren we spoedig weer op weg.

Chris checkt even of z'n hoofd nog vast zit na de val.

Net in Wassenaar aangekomen voelde ik bij elke bocht of hobbel in de weg mijn achtervelg. Ik dacht nog, Marc heeft vanmorgen mijn fiets nagekeken, alles moet in orde zijn. Maar m'n achterband bleek toch langzaam leeg te lopen. Dus weer 'n stop. Ik kreeg amper de tijd om af te stappen, mannen in overvloed om het bandje te verwisselen. Inmiddels kan ik het natuurlijk zelf ook, maar dat wisten zij niet en het leek mij een goed moment om dat even zo te houden :-)
Hierna geen lekke banden meer gelukkig.

Helaas moest Chris hierna wel afhaken. Hij had toch wat last van zijn rug gekregen van de koprol in het zand en het tempo lag wat te hoog.  Ik weet precies hoe hij zich voelde. Nog niet zo heel veel km's in de benen en dan is het pittig om constant boven je kunnen te fietsen. Je blijft dan maar harken en daar word je niet vrolijk van.

De rest van de route verliep prima, het weer was goed, de moraal prima, de sfeer ok, teamwork uitzonderlijk. Kortom niks te mopperen. Er zat nog 'n tijdritje in het parcours en m'n zus Irene heeft hier goede zaken gedaan. Ze werd 4e bij de vrouwen over 'n afstand van 3km met een gemiddelde van 41,570. Ik ben trots op haar. Ton reed ook fantastisch hij werd 21e met 45,331. De jarige job ArendJan van team Hardleers werd 17e met 45,627 gemiddeld. Prachtige tijden allemaal. Ik wist niks van de tijdrit af, zag ineens borden staan van 3km en 2km, en dacht alleen hmmm volgens mij is het nog veel verder naar de finish....

Ireentje bij het score bord.

Bij de finish bleek onze Chris ook weer bovenwater te zijn en konden we met z'n allen nog even napraten en een leuke teamfoto maken. Helaas waren Frits, Mart en Ro in geen velden of wegen te bekennen, dus die staan niet op de foto. Mannen, wel bedankt voor de gezellige dag!!

boven vlnr : Arjan, Monique, Leon, Dylan, Arhur, Chris, Marc v B, Irene, onder; Ton, Ruud en Amber

Aadje 20% wilde ook niet op de foto, maar toch is 't gelukt om hem zeer treffend vast te leggen....

Aadje 20%

De volgende ochtend ontving ik een email van de organisatie dat ik de hoofdprijs had gewonnen met het dichts benaderen van de gemiddelde tijd. Ik dacht, die maken een grapje ik heb niet aan 'n prijsvraag meegedaan, nergens op gegokt, zal wel 'n foutje zijn. Maar ik kreeg steeds meer smsjes, emails om me te feliciteren en toen begreep ik 't pas. Ze hebben alle finish tijden bij elkaar opgeteld, gedeeld door het aantal deelnemers en dan zat ik 't dichts bij de gemiddelde tijd.
Een prachtige hoofdprijs van 2 startbewijzen voor de AmstelGoldRace (tourtocht) en 'n overnachting in het vd Valk hotel met 3 gangen diner, drankjes en ontbijt. Kijk da's nog eens leuk.
De startbewijzen zijn via de Twitter in de aanbieding gegaan voor m'n AD6 aktie en binnen een poep en een scheet weg. Zus Irene heb ik blij gemaakt met 'n overnachting met mij in het hotel. 

En dan moet ik natuurlijk Ruud even in het zonnetje zetten, want ik heb werkelijk genoten om de hele dag tegen zoveel bipsen met : FOTOBOEKEN.NL aan te mogen kijken. Ruud is onze kampioen teamkleding verkopen en hij heeft echt goed z'n best gedaan. Chapeau !!

Kanjer Ruud

Mocht je nog meer foto's van onze super dag willen zien, ga naar het foto album van Ton en
Simone (onze hof fotograaf).

Het zit er weer op. 'n Weekje buffelen in Frankrijk. En als ik zeg buffelen dan bedoel ik ook buffelen op alle vlakken.

Het begon al met de heenreis. Ik dacht luxe achterover te kunnen gaan zitten en door Marc ruim 1100 km Zuid Frankrijk in gereden te worden. Maar nee, na exact 2 uur werd mij duidelijk gemaakt dat het tijd was om te wisselen.  Aan de bak 3Ly, hup. Helemaal niet erg hoor, want zo schiet het wel lekker op als je om de 2 uur wisselt, maar ik moest fff wennen aan m'n nieuwe rol :-)

Op donderdag middag kwamen we aan bij mams en Theo. De volgende ochtend vroeg op want er moest getraind worden op de Cube. Besloten werd om naar Mazamet, naar 't andere huis van mam en Theo te rijden, zo'n 100km verderop en dan konden we met hun mee terug rijden. Zij moesten er immers toch zijn voor wat boodschapjes. Zo gezegd zo gedaan. Nog geen 15km van huis kreeg ik voor 't eerst in m'n leven 'n stoot lek. De 2 minuten ná deze constatering zal ik m'n leven lang niet meer vergeten....... We stapten af, gingen op 'n veilige plek langs de weg staan en vervolgens werd er door Marc 'n setje bandenlichters en 'n binnenbandje voor m'n neus op de grond gegooid. Meneer zelf ging met een grote grijns op z'n gezicht met de armen over elkaar tegen 'n muurtje staan. " Ik geef wel aanwijzingen ", kwam er nog net uit...... Slik..... hellluuppppp ....... Tonnnnnnnnnnnnnn !!!! Was 't eerste wat in me opkwam. Maar hey 3Ly laat zich niet kennen en ik begon alle info die ik in mijn 33 lessen bandje verwisselen heb gehad met 'n noodgang op te diepen uit m'n brein en ging aan 't werk.  In een recordtijd wist ik de klus te klaren onder 't toeziend oog van de strenge jury. Zodra er genoeg lucht in 't bandje zat om er theoretisch gezien mee thuis te komen was ik geslaagd en zou de leermeester nog fff wat extra lucht in de band persen. Makkie eigenlijk, je moet 't gewoon fff doen en dat was 'n goede les. IK KAN UT !!!!!

Geslaagd voor m'n diploma bandje wisselen !

Dat het fietsen verder niet denderend ging is bijzaak. Mijn benen zijn duidelijk niet op z'n best als ik de dag daarvoor 11 uur in 'n auto heb gezeten maar we hebben 't gehaald.

En weg zijn we...

De volgende dag ging 't gelukkig stukken beter. Het was 'n kortere training want er moest gewinkeld worden..... slik weer afzien voor 3Ly. Ik heb niks met winkelen maar och liefde maakt blind dus ik offer me wel op. En ook daarvan moet ik zeggen; Montpellier met je grote liefde is eigenlijk best heel leuk.

Montpellier, leuke winkelstad :-)

Op zondag weer voor dag en dauw op om ruim 300 km verderop in de Pyreneeën te gaan snowboarden. Ik had al 'n jaar of 5 niet meer op m'n board gestaan maar 't ging super. Mooi gebied dat Les Angles. We hadden 2 dagen een strak blauwe lucht, zonnetje en zo'n 16 graden. Marc moest fff wennen aan z'n underdog rol als snowboarder, maar ik moet bekennen, hij sloeg absoluut geen plee-figuur!

Trainen in de bergen voor de AD6

Op maandag avond weer terug naar Bousquet alwaar mams weer 'n diner voor ons klaar had staan. Op dinsdag kwam het ploegleiders-bloed van Marc weer naar boven en werd mij duidelijk gemaakt dat het jammer was dat het rond het vriespunt was en windkracht 15 maar dat ik toch echt op Cube de bergen in moest.... Zelf kon hij niet mee, want iemand had hem verteld dat het 18 graden was in Bousquet. Bij het inpakken van de koffer was er maar 1 beenstuk in de koffer beland en met blote benen fietsen zou hij niet overleven. Er werd nog wel aangeboden dat hij voor, danwel achter me aan zou rijden met de ploegleidersauto maar dit heb ik vriendelijk afgeslagen. Ik zag 't al voor me dat hij als 'n ware Oost Duitse dril coach vanuit de auto commando's door zou gaan geven. Ik had m'n angst van 'n bandje verwisselen overleefd dus kon ik er alleen op uit. En ook dit hoofdstuk heb ik goed doorstaan. Het was eigenlijk heerlijk om in je uppie met de Ipod op je oren in gevecht te zijn met de bergen. Ik heb er echt van genoten. Het was met recht buffelen.

Idd.... te koud met 1 beenstuk.

Marc moest als tegenprestatie ook buffelen, hij mocht de koffers en auto inpakken. Aan het einde van de middag vertrokken we weer richting NL en hadden we er 6 intensieve mooie heerlijke super dagen opzitten. Vele km's in de auto, op de fiets en snowboard afgelegd. 36 uur in 'n dag proppen en 1001 dingen doen zit ons beide in het bloed. Op naar de volgende vakantie.