3ly goes 6

Vandaag was de 1ste Twitter ride een feit. Ik werd rond half 8 wakker van fluitende vogeltjes... was het mijn Wake Up Light of was 't echt ? Het bleek echt te zijn. Ik durfde bijna niet naar buiten te kijken. Na 5 minuten toch de benen uit bed gezwaaid, gordijnen opzij en een aantal onvervalste Haagsche vloekwoorden ontvielen mij..... Wederom een dun laagje sneeuw in Zoetermeer.... Ik heb de cursus Always look on the bright side of Life met glans doorlopen, maar nu werd het me toch echt even te bar. Ik zag de Twitter ride van AJ en mij al helemaal mislukken...

Wat opbeurende Twitterberichten later stond ik klaar in m'n fietskleding. Nog even Crady naar haar logeeradres brengen en toen op de fiets naar de Viergang, kon ik alvast warmdraaien.
Mijn route door de Balij beloofde helemaal niet veel goeds, sneeuw sneeuw en nog eens sneeuw... Maarrrr ook 'n zonnetje en daar was mijn glimlach weer. M'n dansje in de duinen had toch z'n vruchten afgeworpen. (om dit te begrijpen moet je maar op Twitter komen...)
Ik was voor de verandering eens lekker op tijd en zat met spanning te wachten wie er allemaal zouden komen. Het ene na het andere berichtje op mijn Iphone kwam binnen met afzeggers...
Maar uiteindelijk waren we met 6 stoere mannen et moi.



Nieuw voor ons was Eric Boden van team Oostland. Hij lag vanmorgen in bed op z'n laptoppie te kijken op de LinkedIn pagina, zag onze oproep en dacht meteen, ik ga erheen. Gaaf !
Ben Oudshoorn, onze trouwste supporter, met fietsmaatje Erik van het Reppelteam, Richard en Ton m'n teammaatjes, en Arend Jan waren ook van de partij.




Ton had een prachtige route uitgezet van 100km en op een paar kleine stukjes na geen last gehad van sneeuw of ijs. En de hele weg een zonnetje, dat was wel heel bijzonder!!

Over de rit zelf kan ik kort zijn. Ik vond het zwaar !
Moest alle zeilen bijzetten om bij dit 6tal in het wiel te kunnen blijven. Ik hoorde ze tegen elkaar stoere verhalen vertellen over het aantal fietskm's per jaar die werden afgelegd. 75% van de NL-ers doet het met zijn auto nog niet. Alle bergen van het westelijk halfrond werden besproken en hoe vaak en hoe snel ze die waren opgefietst. Dat ze morgen nog even een vossenjacht van tig km gaan doen of een MTB tocht van 90km en bij mij zakte de moed steeds verder in de schoenen.
M'n handen én voeten waren bevroren en gevoelloos. Het eten is nog steeds iets wat meer lijkt op een mislukte circusact. Echt vreselijk onhandig om met van die dikke winterhandschoenen iets achter op je rug in een té klein zakje te moeten zoeken. Vervolgens de verpakking eraf zien te krijgen en dan heel milieubewust het niet op de grond laten vallen maar weer in je rugzakje proppen. Dan hevig buiten adem, want ik probeer de bijna 30km p/u bij te houden, met een hartslag van 180 iets naar binnen werken. Lieve lezer, ik kan u verzekeren, het viel niet mee!

Ik het wél ontzettend genoten vandaag, van de zon, van het landschap, van 6 paar stevige imposante mannenbenen/billen, van de lieve duwtjes in de rug van het hele team als ik 't even niet meer bij kon benen. Ik denk dat ik zo'n 70km op eigen kracht heb gedaan en de laatste 30km vooral geduwd door Ton, waarvoor mijn grote dank :-)
Ook weer veel geleerd dus vandaag : meer oefenen met eten op de fiets, en uberhaupt met eten, nog veel buitenritten maken, dus veel trainen, heel veel trainen, nog meer trainen. Maar ik doe 't graag, ik weet immers waar ik het voor doe, en dat is zóóóó mooi.

ps: Ik wilde nog 'n leuk filmpje onder het blog plakken, maar het duurt me te lang. Ga ik morgen weer proberen.....