3ly goes 6

Gisteren was het dan eindelijk zover. Geen sneeuw, dussss de weg op met de racefiets. Ton had ik al eerder " ontmoet " via ons blog en is al wat ingeburgerd in mijn leven. Maar Arend-Jan, ofwel Twitter ; @dhuzes kende ik alleen nog maar van de vele twitterberichten. We hadden rond 11.oo uur afgesproken op de parkeerplaats voor mijn werk in Scheveningen.

AJ had de route uitgezet, het werd Scheveningen-Zandvoort-Scheveningen. Prachtige rit door de duinen, vlak langs de kust. Jammer dat het zo mega mistig was, ik moest écht dicht bij die 2 mannen blijven om niet te verdwalen in de duinen.....
Na een kmtje of 15 had ik 'n lekke achterband...., shit..... Ik maakte me niet al teveel zorgen, met 2 stoere mannen bij me, moest toch gek lopen wilde ik het met mijn verpletterde charme niet voor elkaar krijgen dat 1 van de 2 dat voor me op ging lossen. Kijk, ik ben heel geemanicpeerd, maar ik mag ook heel graag zien dat het voor me gedaan wordt :-)
En ja hoor, Ton wist zich meteen zijn functie van Mekanieker te herinneren en begon spontaan aan het verwisselen van de achterband. Beetje jammer wel dat hij 'n lekke reserveband bij zich had...., ik hoop dat dat straks in juni beter gaat, anders sta ik toch mooi te kijken op die Alpe...
Maarrrrr redder in nood was AJ, die had 'n perfect binnenbandje bij zich. (er komt nog 'n verslag met video van deze technische intermezzo op de site van AJ ) Klus geklaard en weer op naar Zandvoort.
Gratis toeristische tip: Zandvoort kunt u schrappen uit uw route boekje, het is er echt mega saai, niks te beleven, dus rondje om de kerk en snel weer weg !



Op de terugweg konden we aanhaken bij 'n tourclubje. Prachtig gezicht, stuk of 10 fietsers met dezelfde pakjes aan en flink tempo. Zo'n 35 tot 40km p/u aan het stuk, het ging bijna vanzelf. Viel meteen m'n held Lance 'n beetje van z'n troon, want er is eigenlijk niks aan, zo'n peleton rijden. Je hoeft er niks voor te doen, je gaan bijna vanzelf....maar 't smaakte wel naar meer. Misschien ga ik ook nog wel eens lid worden van zo'n clubje :-) Op de splitsing ergens in de duinen moesten we ze weer laten gaan.

En toen kwam het moeilijkste gedeelte van onze tocht...... eten. Mennnn, dat valt nog niet mee, fietsen ( heuveltjes op en af ), op de weg letten, hijgen én eten tegelijk! Het zag er dan ook wat onsmakelijk uit. Sorry mam, met m'n mond dicht lukte écht niet. Met wijd open malende kaken heb ik 'n krentenbol naar binnen gewerkt. Ik kwam dan ook meteen op 't idee om die DONCCRADY STER- spelregels aan te passen. Eten op de tacx. Sla ik toch mooi 2 vliegen in 1 klap. Eten én fietsen tegelijk. AJ kreeg zelfs al visioenen van 'n fietsend buffet. Lange tafel met stuk of 10 tacxers op 'n rij die ondertussen een diner naar binnen slaan, hahahaha.

Beetje verkleumd kwamen we weer aan in Scheveningen. Even langs de leukste fietswinkel van Den Haag e.o., te weten TOM SCHOUTEN. Paar nieuwe binnenbandjes gekocht, fff kwijlen bij de prachtige fietsen, stoere fietsverhalen opgehangen en toen op naar Residence AJ voor 'n overheerlijk kopje warme chocolademelk met grote dank aan Nicoline, die ik dus ook meteen ontmoet heb. Nico, voor initimi, gaat de Alpe d'huZUS rijden. Binnenkort gaat zij dus vast ook mee fietsen, want ja Nico, ook dáár moet voor getraind worden.



Moe maar voldaan terug naar de auto en naar huis. Uurtje onder de douche gestaan om m'n handen en voeten weer ontdooid te krijgen.... en op naar m'n eerste DONCCRADY STER diner bij Jackie & Sabine. En die leggen de lat meteen hoog, dat zien jullie wel, hahaha, good luck !!!

Inmiddels al uitgenodigd door : @dhuzes, @cab2wheels, @frankad6, @jvdw59, teammaatje Richard, broers&zussen van Richard (ik wil me namelijk laten adopteren door deze familie, vandaar), @davidearnshaw, teammaatje Irene. Dus voorlopig gaat het goed met mijn voedselbank :-)