3ly goes 6

In ben ontzettend trots op mezelf, maar het is me niet gelukt om de 6 te halen. Je moest voor 18 uur aan je laatste beklimming beginnen. Maar ook fysiek had ik ’t niet meer gered. Wel de 5. En het was zwaar, mega zwaar. Ik heb gewoon 70 km geklommen!!! Maar ik moet zeggen dat ik de afdalingen 10x leuker vond. Ik krijg dan ’n soort waas voor m’n ogen, het kan me niet hard genoeg gaan. Was ook leuk om te horen dat er mannen waren die onderaan de berg tegen me zeiden, zooo zoooo dame, jij kan lekker afdalen.

In de laatste beklimming heb ik in bocht 3 om hulp naar boven gebeld, ik kon echt niet meer. Edwin, onze fysio was met Ilona en mij meegegaan in de laatste beklimming ( de 5e). Hij had al heel wat stukken een duwtje in de rug gegeven en ik was bang dat we ’s avonds een fysio nodig zouden hebben voor onze fysio. Eerst m’n zus, Irene gebeld, maar die nam niet op. Later bleek dat ze al in de kroeg bij Team Westland hing..... Dan maar Carla proberen. Die heeft om zich heen gezocht en is uiteindelijk bij de buren, Team Oostland terecht gekomen. Daar was Hans Post wel bereid om mij op te komen halen. Kijk, dat is pas ’n sponsor ( Arctic ) !! In z’n spijkerbroekie met gewone schoenen op z’n race fiets mij nog 2 tot 3 km naar boven duwen, chapeau !!


Hoe de dag verliep:
We zijn om 3 uur opgestaan, om 4 uur in de auto naar beneden de berg af. En onderaan bij het stuwmeer op de fiets gestapt. Een bijzondere belevenis om met z’n 8en in het donker te fietsen met kleine lampjes. Een paar km verderop hebben we Arend Jan nog opgepikt en die is meegefietst naar de start, zo’n 15km. Daar aangekomen was het een mega drukte, zoveeeel fietsers. We konden aansluiten in de rij. Er werden leuke opmerkingen over en weer gemaakt door nerveuze fietsers en liedjes gezongen, gave sfeer! Voor wie de omgeving kent, er stond een rij van onderaan de berg tot aan de rotonde. Rond half 6 gingen wij over de startmatten.
Verder heb ik de hele dag genoten van alle mensen die langs de weg stonden, in elke bocht was zo’n beetje muziek, toeterende supporters, het was gewoon 1 groot feest. Omdat je ’n stuurbordje had kon iedereen langs de kant je naam roepen. M’n “blonde” zus vroeg zich al af waarom er zoveel mensen waren die haar naam wisten......De eerste afdaling was erughhh koud, we kwamen flink onderkoeld beneden.

We hadden de luxe om zowel boven als beneden een verzorgingsteam te hebben. Onderaan de berg konden we alle warme kleding bij Petra en Jolanda weer uitdoen en werd het in ’n rugzak door Ton weer naar boven gefietst. Hij is immers de snelste van ons allemaal, echt super. Boven hadden we Carla en Edwin in de camper. Zodra je aankwam werden je bidons verwisseld en eten voor je klaargezet en kon je eventueel op de massage tafel. Wat ‘n luxe!!

Uiteindelijk is de stand geworden : Richard 7x, Johan 6x, Rob 6x, Hans 5x, Inge 5x, Ilona 5x en Irene 4x. Onze steun en toeverlaten Ton 6x, Art 2x en Hans Hoolwerff en Edwin 1x. Dat is ’n totaal van 53 beklimmingen.
Met z’n allen hebben we 1388 km gefietst, waarvan de helft naar boven.... en 56.533,32 hoogte meters. Dat is dus ruim 56km omhoog.
Richard heeft met z’n 7x de jongens van LEF € 2100 euro lichter gemaakt en de cheque werd boven op de berg uitgereikt door Jeroen en Bart, die na hun beklimming op woensdag op de MTB van Carla en mij wisten hoe zwaar het is. Zij hebben er 5,5 uur over gedaan.

Ik heb de beklimmingen gedaan in :
1 uur 38 / 1 uur 43 / 1 uur 51 / 1 uur 55 en 1 uur 59.

Op m’n “bagage drager” had ik meegenomen; Crady, Theo, Jackie, Dave en Erik.
De 1e was erg emotioneel, alle spanningen van de afgelopen maanden kwamen eruit. De 4e van Dave was gaaf omdat hij net voor de finish naast me kwam fietsen en we hand in hand over de finish konden. En de laatste voor Erik was het zwaarst. Maar ik heb de hele weg gedacht aan de chemo die hij vanaf maandag a.s. weer moet ondergaan.



Allemaal ontzettend bedankt voor jullie interesse, steun en bemoedigende woorden. Bij elke beklimming als ik boven kwam had ik weer zo'n 20 berichten, echt fantastisch om te merken dat er zoveel mensen met me meegeleefd hebben. Onmogelijk om jullie allemaal terug te smsen, ik had genoeg aan mezelf :-)
Een aantal zou het bedrag verdubbelen bij 6x, uiteraard heb ik er geen bezwaar tegen als je besluit dat die 5x ook 'n topprestatie was en toch nog wil doneren :-)

We hebben de avond afgesloten met pizza in het chalet nog even ’n napraatje en toen rolde iedereen stijf, stram maar tevreden het bed in.

Het was ook meteen wel de eerste nacht dat ik geen krakend huis heb gehoord....