3ly goes 6

Nooit geweten dat ’n afwasmachine echt heel veel herrie maakt, als je in datzelfde vertrek probeert te slapen. Dat Crady sinds ze aan de stuff zit veel nare, maar vooral luidruchtige dromen heeft. Dat ik de gemeente Zoetermeer moet bellen, dat ze die lantaarnpaal die recht in m’n gezicht schijnt als ik op de bank lig, moeten verplaatsten. Kortom, geen oog dichtgedaan. Nu was de tijd die ik hiervoor had gereserveerd ook bijzonder kort. Ik ging rond half 1 naar bed terwijl om 3 uur mijn wekker weer ging.... Dit kwam weer doordat ik om 22.00 uur was begonnen met het inpakken van al mijn spullen voor dé week, met een nerveuze Ton om mij heen, die 3 weken geleden alles al onder controle en ingepakt had....

Afijn om 4 uur vertrok ik samen met Ton, Crady en de camper richting Frankrijk. Normaal gesproken slaap ik nooit onderweg in de auto, maar na een uurtje kreeg ik toch in de gaten dat mijn ogen, en vooral mijn lenzen nog wat slaap nodig hadden. Er zat met ons verhuisbedrijf ( Jezus, wat kunnen 2 mensen veel zooi meenemen voor 1 week vakantie) niets anders op dan bij Crady in de mand te gaan liggen. Prima plek, we hebben 1.5 uur heerlijk liggen knorren samen. Ton bracht ons veilig richting Parijs.
Daarna was het mijn beurt om met de camper te rijden. Ik denk dat Ton zich morgen bedenkt als we verder rijden naar de Alpe. Want rijden is stukken relaxter dan co-driver zijn van 3Ly. Ik had al snel het rijdend buffet en de bar uitgevonden en heb Ton alle uren dat ik achter het stuur zat bezig gehouden met broodjes smeren in het knusse keukentje, koffie zetten, frisdrankje uit de koelkast pakken, snoepjes opzoeken in de voorraad. Rond 5 uur werd ik wat flauw en moesten er Tuc koekjes aan te pas komen. Je raadt het al Ton had het zweet op z’n rug staan J. Terwijl hij druk bezig was heb ik Crady ingezet als assistent co-driver en dat viel erg in de smaak. Ze hield de boel goed in de gaten!

Rond 6 uur kwamen we aan bij het huis van mams en Theo in Le Bousquet d’Orb. Prachtig weer, ruim 22 graden, maar geen tijd om in het zwembad te duiken.



Want we moesten de verhuisbus legen. We hebben namelijk 2 grote tv’s meegenomen voor ze vanuit NL. Groot was de verrassing toen bleek dat mams en Theo ook onderweg waren naar huis. Theo heeft afgelopen 2 weken z’n stamcellen weer teruggekregen en een hele zware chemo waardoor hij nu het uiterlijk van Kojak heeft. Kennelijk vonden ze dat hij na 1 dag niet meer te hoeven kotsen, diarree en ander ongemak sterk genoeg was om naar huis te gaan..... Op zich wel fijn, lekker thuis in je eigen omgeving weer aansterken, en met dit uitzicht ’s morgens je ontbijtje naar binnen werken, is toch echt fijner dan in ’n ziekenhuis. Ik hoop dat de chemo en stamceltransplantatie z’n werk heeft gedaan. Half juli hoeft hij pas terug voor controle en begin augustus weten we dan of alles niet voor niets is geweest. Spannende tijden dus weer.

Spannend wordt het vanaf morgen ook voor ons team. Iedereen komt dan aan in het chalet. Is het groot genoeg voor 15 man en 3 honden ? Is het aan te fietsen van het chalet naar Bourg en Alpe ? Hoe ziet die Alpe er nu in het echt uit ? Wat voor trainingen gaan we nog afwerken voor donderdag? En zo heb ik nog wel 20 vragen. Ze zullen de komende week allemaal beantwoord worden.

Via deze link kunnen jullie vanaf donderdag mij en de rest van mijn team en al die andere bijna 3000 sportieve Alpe d’HuZessers volgen. Ga naar Live tijden, en dan naar Teams en vervolgens naar team 074 Team de Viergang. Je kan hier op de dag zelf zien hoe het ons vergaat. Hoe vaak we al die rot berg zijn opgefietst, hoe lang we erover hebben gedaan. Er staan zelfs webcams.
Komt het zien zou ik zeggen!!