3ly goes 6

Door Amber werd mij gevraagd om als gastblogger op te treden en het stukje wat ik ging schrijven mocht best komisch zijn! Na een aantal serieuze berichten die bij enkelen toch wat traantjes deden wegpinken mocht er nu wel weer eens gehuild worden van het lachen. Nu schept mijn achternaam natuurlijk hoge verwachtingen maar helaas moet ik u wat dat betreft teleurstellen. U zult geen kramp in uw buikspieren krijgen en kunt ook gewoon ontspannen gaan zitten want u zult niet lachend van uw stoel vallen hoewel er best wat komische dingen over mijn gastvrouw zijn te vertellen. 2 voorbeelden.

Zaterdag ochtend zijn we 2 uur gaan spinnen omdat de sneeuw de plannen voor een flinke duurtraining in de war had gegooid. Spinnen kan ik trouwens iedereen aanraden. Pittige fietstraining op lekkere muziek en je gaat er heerlijk van zweten. Na 5 minuten liep het water al langs mijn armen, in mijn ogen en druppelde van mijn neus en mijn kin op de vloer, had mijn fietsshirt zich al volgezogen en klonk de zeem in mijn broek als een draaiende wasmachine. Dat ik het warm had hoef ik geloof ik verder niet uit te leggen. Zwemmen en spinnen, in mijn beleving scheelt het niet eens zo heel veel!
Door het watergordijn heen keek ik even opzij waar Amber toch duidelijk met dezelfde spinningles bezig was. Een shirt met lange mouwen aan, wanhopig op zoek naar het zitcomfort van haar nieuwe fietsbroek en met de opmerking dat ze het koud had! Verbazingwekkend en moeilijk voor te stellen als je zelf blij bent dat je een zwemdiploma hebt en al watertrappelend een spinningles tot een goed einde probeert te brengen.
Ook na een uurtje flinke inspanning zag ik dat er nog geen vocht was verschenen op de armen (het shirt met lange mouwen verdween uiteindelijk toch) en pas toen ik inmiddels volledig uitgedroogd, met een keel die aanvoelde als de Sahara en met een plas water onder mijn fiets ter grootte van het IJsselmeer aan de laatste 10 minuten was begonnen, was ik getuige van een historisch moment en zag ik 1 eenzame zweetdruppel op haar rechterhand verschijnen. Komisch en een fotomomentje waard ware het niet dat ik deze keer mijn camera niet bij me had.

Als trouwe abonnee van het maandblad Fiets was ik trots om in september 2008 uit te worden verkozen tot “webfietser van de maand”. Een titel die (dacht ik) werd vergeven aan fanatieke fietsers die hun vele honderden of duizenden fietskilometers en belevenissen onderweg, vertaalden in een leuke weblog. Ik was trots en blij met mijn uitverkiezing omdat ik mij de longen uit het lijf had gefietst, mijn hele sociale leven in de ijskast had gezet om ontelbare uren te kunnen trainen, bergen te kunnen bedwingen, lange fietstochten te kunnen volbrengen.
De verbazing was dan ook groot toen ik bij het omslaan van bladzijde 10 in de nieuwe uitgave een heel bekend gezicht tegenkwam! Amber als webfietser! Ja, u leest het goed : webFIETSER!
Zij weet inmiddels hoe zij een band moet verwisselen, heeft dan inderdaad de Trans-Alp gereden, maar heeft haar verkiezing natuurlijk niet te danken aan het aantal kilometers die zij onder de wielen heeft zien passeren. Zij reageerde heel verbaasd op het verhaal en haar "Oh, oh, wie zou dat toch gedaan hebben???" was heel overtuigend maar ik heb daar inmiddels al doorheen geprikt. Ik heb sterk het vermoeden dat zij weer haar overtuigende glimlach heeft laten werken en het is wel komisch dat zij, buiten alle sponsors, zelfs de volledige redactie van een fietstijdschrift op deze manier weet in te palmen.

Dit zijn slechts 2 voorbeelden en ik zou nog wel meer komische noten kunnen kraken in het “fietsen met Amber”-verhaal! Een verhaal wat misschien ooit in boekvorm in de winkels zal verschijnen. Er is ongetwijfeld ook wel een uitgever die voor de bijl gaat! Ik wou het hier echter voorlopig maar bij laten omdat ik dan misschien nog een keer mag aantreden als gastblogger. Dan wellicht met het verhaal over haar 6-voudige beklimming van de Alpe d’Huez die zij, en daar ben ik van overtuigd, hoe dan ook gaat volbrengen. Als zij haar inspanningen en enthousiasme die zij laat zien ten behoeve van Alpe d’HuZes en het kankeronderzoek kan evenaren op de fiets dan moet dat een peuleschilletje zijn!


Ton Cabaret