3ly goes 6

Afgelopen donderdag ging ik naar de bodypump en vlak voordat ik m'n auto uit wilde stappen kreeg ik 'n telefoontje. Eugène, een oud leerling van me uit de puppy klas en een vriend van het jagen. Ik dacht heel even, laat maar gaan. Maar nam toch op, je weet nooit waarom hij belt. Z'n vader, mijn favoriete Aad (in ons jachtclubje heten ze bijna allemaal Aad), was onlangs erg ziek, er zou toch niks met hem zijn....
Maar nee, Eugène had m'n blog gelezen en was onder de indruk van alles. Hij wilde me graag sponsoren. Of € 500,= voldoende was ? Ik verslikte me bijna in m'n kauwgom. Tuuuurlijk Eus, geweldig, echt super! Ik mocht hem de volgende dag een nota sturen.
En hier hield het niet op. De volgende dag ontving ik vele cc mails van hem, waarin hij collega bedrijven vroeg mij ook te sponsoren. Inmiddels is hier ook al
weer € 250,= uitgekomen. Echt super dat mensen zo met je meeleven.



Elke keer denk ik weer, nu zijn m'n contacten wel allemaal aangeschreven, nu zal ik wel stilvallen met sponsoren en elke week komen er weer verrassingen, echt super gaaf !

Afgelopen vrijdag op vergadering ook nog wat mensen enthousiast gemaakt en het zal me niets verbazen als daar ook nog iets uit gaat komen.
Vond de opmerking van m'n teammaatje Inge wel leuk, ze vroeg of mijn aktiepagina aan het einde van de regenboog staat :-)
Zo voelt het inderdaad wel en ik voel noggggg meer geluk aankomen, dus hou m'n saldo in de gaten zou ik zeggen.

Gisteravond was ik bij Youp in de Koninklijke Schouwburg te gast. Een gave voorstelling, goed om weer even een avondje heerlijk te lachen. Na de voorstelling ben ik 'm even een dikke zoen gaan geven in de artiestenfoyer voor zijn sponsoring. Hij zag er goed uit, kilootje of 10 lichter, fris en fruitig, ja hij mocht er wezen! Youp was onder de indruk van mijn fietsplannen en dat is leuk om te horen. Meestal steek ik de artiest wat veren in z'n "hol", dit keer was het andersom, ook wel eens leuk :-)

Door mijn werk bij een artiestenmanagementbureau ( leuk scrabble woord trouwens!) kom ik makkelijker met de artiesten in contact. In de afgelopen maand heb ik er een paar benaderd en eigenlijk waren ze allemaal super enthousiast. Hieronder alvast een blik in mijn "artiestenstal" voor dit moment. En ik ben vast van plan om de stal uit te breiden de komende maanden.

Youp vertelde me dat in zijn directe omgeving ook mensen met kanker vechten. Zo zie je maar, het maakt die rotziekte niks uit, jong, oud, 3 hoog achter, villa in Frankrijk, BN-er, iedereen kan er direct of indirect mee te maken krijgen.

Vanmiddag kreeg ik een emailtje van Christian Farla (illusionist) dat hij een deel van zijn merchandise opbrengsten aan mijn aktie gaat besteden..., ik was er even stil van, zo gaaf die betrokkenheid, super !!!

In de afgelopen week heb ik enorm moeten vechten op de spinningfiets, het ging niet vanzelf zeg maar. Moe, iets teveel hooi op m'n vork. Geen avond thuis, of sporten, of in het theater of hondentraining geven. Ik heb eigenlijk wel bewondering voor de AD6ers die er nog 'n gezin naast hebben. Ik zou niet weten hoe ik die in m'n agenda moest toevoegen. Vanavond staat er Bodypump op het programma van 6 tot 7 en om 8 uur mag ik dan weer in het theater in Haarlem aanwezig zijn bij Femmage.
Morgenavond heb ik een captainsdiner bij de VVTP, ofwel de Vereniging Vrije Theater Producenten. Jullie begrijpen zeker wel waar het tijdens het diner over zal gaan, en dat de flyers bij elk bordje zullen liggen, hahaaha. Ik ga door tot ik er bij neerval !!!

Omdat ik vanmorgen na 5,5 uur buiten in de kou staan met jachthondjes en hun baasjes compleet bevroren was, besloot ik dat buiten fietsen vandaag niet mijn ding zou worden. Sinds jaar en dag heb ik last van de ziekte van Renaud. Niks aan de hand, kan je 100 mee worden, maar lastig is 't wel. Dooie vingers, dooie tenen, geen gevoel meer.



Niet handig om dan te gaan fietsen in de kou. Dussssss, trainingsmaatje Ton gewhapt of hij zin had om te tacxen. Om een uurtje of 3 zaten we naast elkaar op de tacx een trainingsrondje van 2 uur af te werken onder het genot van 'n video over de oorsprong Alpe d'Huzes 2006 en 2007 en toen nog wat swingende muziek op de Ipod. Voor 'n verslag van dit "rondje" kijk eens op Ton's blog.

Eind september 2009 heb ik Ton "gevonden" op het worldwideweb omdat hij zo'n leuk fietsblog had. Ik dacht meteen deze man heeft verstand van fietsen, die ga ik eens wat vragen stellen. Nu zo'n kleine 4 maanden later zie ik 'm wel eens denken, "My God, waarom heb ik haar ooit antwoord gegeven....." Regelmatig drijf ik 'm tot wanhoop. Vooral als m'n huishoudelijke kwaliteiten ter sprake komen. De volgers van mijn blog weten al dat koken niet in mijn vocabulair voorkomt. Hierdoor is boodschappen doen ook niet echt nodig. Ton vindt het wel leuk om te koken en nodigt zichzelf af en toe uit om er als goed coach en trainer op toe te zien dat 3ly toch goed eet. Groot is zijn verbazing als hij hier de kastjes en koelkast opent. Alsof ik op het punt sta om te verhuizen. Niets, niks, nakka. En dat wat er staat is meestal ver over de datum.

Vanmiddag na het spinnen ging ik 'n wasmachine aanzetten (dat lukt me dan nog wel) en bood aan zijn spullen ook even mee te draaien, we gingen immers toch nog eten, en ik moet af en toe laten merken dat ik zijn geduld en hulp enorm waardeer.
Hij begon meteen als volleerd huisman te bazelen over waslabels, temperatuur en het mocht niet in de droger. Grote vraagtekens boven 't hoofd van 3Ly. Waslabels, dat zijn toch die onhandige kaartjes achter in je fietsbroek en shirt ? Die knip ik er altijd meteen uit, dat kriebelt zo. Staat daar handige info op, johhh ? Hoe krijg ik die was dan droog? Ophangen? Ik heb nog nooit was opgehangen, ik prop gewoon alles in de droger, en het gaat altijd goed. Maar nee de kleding van meneer Cabaret mocht niet in de droger... Ok. Weer iets geleerd...


Lekker gegeten en na de koffie vroeg ik of hij nog wat wilde drinken. "Ja, lekker doe nog maar wat fris zei Ton". Heel charmant zou ik wel even voor mijn gast zorgen. Ik trok de koelkast open, pfff gelukkig er stond nog 1 of ander sapje. Oepsss, grote groene brokken met ogen in de appelsap, da's vast niet helemaal jofel :-)

Heel langzaam begin ik te vrezen voor de mentale gesteldheid van Ton. Waarschijnlijk is hij aan het eind van z'n latijn na 3 juni en moet ik 'm voor behandeling naar 'n kliniek brengen om af te kicken van zoveel huisvrouw-onvriendelijk gedrag van 3Ly.

En 3Ly ? Die ligt alleen voortdurend in 'n deuk van het lachen om het verbaasde gezicht van haar coach alsof ik van 'n andere planeet kom.



Ton jongen, nog ffff volhouden joh, na 3 juni mag je afkicken :-)

Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar gisteren even een uurtje of 2 in heb gezeten... Was best even lekker om je af te vragen;

• waarom is mijn relatie op de klippen gelopen?
• waarom heeft Theo kanker gekregen?
• waarom gaan er de laatste tijd zoveel mensen dood aan kanker in mijn omgeving?
• waarom was er in oktober niks te zien op de röntgen foto's van Crady en waarom heeft ze nu ineens botkanker?
• waarom lijkt het alsof alles tegenzit in mijn leven?
• waarom kan ik nu niet méér bij m'n moeder & Theo zijn om ze te steunen en zij mij?
• wanneer zijn m'n tranen op?

Maar al gauw kwam ook de helderheid van geest weer boven dat het geen zin heeft om te blijven sippen en mezelf al die vragen te stellen. Ik zal er nooit antwoord op krijgen. De enige tip die ik op de laatste vraag heb gelezen is, dat je meer moet drinken dan er aan tranen uitgaat...., kijk daar heb je dan wat aan!
Het is bovendien ook heel vervelend voor je contactlenzen dat huilen, ze worden er vettig van, je ziet de hele wereld als 'n grote blurr en je krijgt er ongelooflijke pijn in je dak van.
Nee een voorschot nemen op m'n ellende heeft absoluut geen zin, ik moet leven in het NU. (thx Monique).

Ik probeer altijd ook iets positiefs te zien in de bovenstaande vragen. Voor wat betreft Crady wist ik toen zij bijna 8 jaar geleden in mijn leven kwam dat ik haar waarschijnlijk tussen de 8 en 12 jaar later weer zou moeten loslaten. Het is kut, sorry geen ander woord voor, dat dit binnenkort gaat gebeuren. Maar ik kan 't ook omdraaien en dankbaar zijn dat ik dit nu weet en onze quality time extra goed benutten. Nog meer van haar genieten dan ik al deed, nog meer leuke dingen met haar doen. De AD6 bewust af en toe even opzij zetten om eerst een lekkere wandeling met haar te maken en dan een uurtje later te gaan spinnen of op de tacx te stappen. Zo, dat ik er later geen spijt van krijg dat ik te weinig heb genoten. Ik moet niet teveel in haar mooie schele ogen kijken, want het idee dat ik haar straks moet laten inslapen is te pijnlijk, daar moet ik dus niet teveel aan denken en genieten van wat er NU is, en daar doe ik m'n stinkende best voor.

En om even iets recht te zetten: Ik krijg erg veel lieve berichten via sms/mail/twitter/telefoon met de vraag " hoe gaat het nu met Crady?"
Aan Crady merk je nog niks, ze is nog even blij en vrolijk als altijd. En dat is ook weer zo'n goede les voor me, zij kan niet in de toekomst kijken en zich zorgen maken over wat komen gaat.
Een mevrouw in de lift op mijn werk zei vandaag nog : "Wat glanst ze toch prachtig he, ze is vast heel gezond!" Ik heb maar met ja geantwoord.

De mooiste spreuk ontving ik vandaag van een AD6/Twitter vriend, hij heeft 'm voor me op 'n tegeltje gezet en ik denk dat veel mensen hier iets aan kunnen hebben. Het heeft mij in elk geval een glimlach bezorgd vandaag.


En ik kan 't niet vaak genoeg herhalen, alle ellende heeft me de laatste tijd ook zo ontzettend veel lieve reacties van soms totaal vreemden bezorgd, daar word ik af en toe best even stil van, bedankt allemaal, het helpt te weten dat je niet alleen bent.

Vandaag had ook nog iets heel moois. We hebben onze cheque bij de Rabobank opgehaald. In december hadden we 1.365,= opgehaald. We wisten dat de bank dit ging verdubbelen. Nou was rekenen nooit mijn goeiste vak zeg maar :-), ik wist echter wel dat als we 3.000,= zouden halen dit meer was dan 2x het bedrag. En daar zou ik al super blij mee zijn. Wat blijkt; is het 3.700,= geworden. Ik dacht nog even, hadden we die cheque nog maar een maandje laten staan daar bij de bank, wie weet, had ie nog meer jongen gekregen, hahaha.
Er zijn dus heel veel lieve medewerkers van de Rabo Zuid Holland Midden die hun kerstpakket hebben opgeofferd voor 'n geweldig goed doel; de Alpe d'HuZes. Via deze weg, nogmaals bedankt!!

Vanmiddag ging ik op controle met Crady bij de orthopeed. Was ik de vorige keer in oktober bij de operatie als de dood dat de diagnose botkanker zou zijn, deze keer had ik er totaal geen rekening mee gehouden. Het was immers in oktober allemaal goed, dus waar zou ik me druk om maken.

In het gesprek heb ik aangegeven dat ze bij wandelingen langer dan 15min weer kreupel loopt. Dat ze s' morgens als we naar beneden gaan, twijfelt bij het traplopen. Het is net of ze staat te bedenken welke poot ze als eerste zal verzetten. Ook heb ik gemerkt dat ze meer dan normaal aan haar poten ligt te likken en af en toe een natte bef heeft van het kwijlen....

Maarten ( de orthopeed ) drukte alleen wat op haar schouder en toen begon ze al vreselijk te piepen en grommen. Hij trok niet eens aan haar poot en dit deed dus al behoorlijk pijn.
Besloten werd om foto's te maken van haar schouder.
Het werd snel duidelijk.... zwarte en witte vlekken op haar schouder, vrijwel zeker botkanker !
Maarten zag ook dat de artrose voor nog meer gewoekerd bot had gezorgd en ook daar kan ze de pijn van hebben. Besloten werd om haar de komende 6 weken op Cortaphen Forte te zetten als pijn en ontstekingsremmer. Op 15 maart gaan we weer foto's maken en dan leggen we de 3 series naast elkaar en weten we 't zeker.
Ik heb alles in een roes aangehoord en begon ook nog leuk over m'n Alpe d' Huzes verhaal en wist Maarten zelfs nog 'n flyer in z'n hand te drukken....

Op weg naar huis drong het verhaal pas goed tot me door. Me and my shadow...., daar gaat op niet al te lange termijn een einde aan komen. Bijna 8 jaar is Crady zo'n 24u per dag bij me. We zijn een twee-eenheid. Ze heeft maar 'n half woord nodig en begrijpt me en andersom kan ik haar lezen alsof ik haar zelf gemaakt heb. Onvoorstelbaar nog dat hier een einde aan gaat komen.

Ook dacht ik nog even, dat ik het allemaal niet goed had aangehoord en het misschien nog wel mee kon vallen. Maar zojuist luisterde ik de voicemail af en daar stond Maarten op. Hij bevestigde nogmaals dat hij de foto's uit oktober had vergeleken met de foto's van vandaag en dat hij het verhaal helaas niet rooskleuriger kon maken.

Het lijkt wel alsof ik sinds m'n start aan de Alpe d' Huzes meer dan anders geconfronteerd word met kanker in mijn omgeving. Theo, de man van mijn moeder, die ineens de ziekte van Kahler heeft, de vader van Rob m'n teammaatje is vanmorgen overleden aan asbest kanker, een vriendin van Seb (vriend van me) is gisteren overleden aan kanker, het gezicht van de Ad6; Herman Houweling is gisteravond gestorven aan darmkanker. Het kostte me vandaag wat moeite om dit los van elkaar te zien. Alsof er een vloek ligt op mijn deelname aan de Ad6.... Maar ik realiseer me dat als ik morgen besluit een Volvo te kopen, ik vanaf morgen ineens iedereen in zo'n auto zie rondrijden. Noem het toeval...

Ik ga in de komende maanden met volle teugen genieten van Crady en ik blijf haar gedrag lezen. Zodra ik zie dat ze teveel pijn gaat krijgen zal ik de beslissing moeten nemen om haar in te laten slapen. Tegen beter weten in kan ik ook nog hopen op een wonder op 15 maart, maar de leeftijd van sprookjes ben ik inmiddels voorbij. Het enige wat ik kan doen is OPGEVEN IS GEEN OPTIE dus ik ga door met genieten van m'n schele klikobak !

Vanmorgen toen ik wakker werd vertelde Sander de Heer op radio2 mij dat het vandaag de meest depressieve dag zou worden van 2010. Fijn om te weten, als je nog twijfelt of je überhaupt wel je rechterbeen uit bed wil zwaaien... Maar ik ging de uitdaging aan om er een top dag van te maken. En dat is gelukt, al zeg ik 't zelf :-)

Het is me gelukt om :

• redactioneel stukje in Zoetermeers suffertje te krijgen.
• AD (Haagsche Courant) gaat vooraankondiging maken van de cheque uitreiking van woensdag a.s. bij de Rabobank en later een interview voor de AD6.
• kreeg telefoontje van de boekhouder van Tineke Schouten dat ze me met 500,= wil steunen, wauwww gaaf. Tineke zit al ruim 2 jaar niet meer bij ons bureau en toch heeft ze aan me gedacht, helemaal top!!
  

• vriendinnetje en oud collega had m'n mail gevonden in haar emailbox en besloot vanavond om ook nog maar even 100,= over te maken. Esmee, bedankt je bent 'n kanjer!
  
• wellicht binnenkort nog aandacht in grote landelijke krant... wordt aan gewerkt...
• met Theo gaat 't naar omstandigheden goed.
• ik ben gezond en gelukkig.
• het spinnen vanavond ging heerlijk.
  

Dus ja ik zou zeggen...., doe mij nog maar zo'n Blue Monday, ik kan er niet genoeg van krijgen :-)

Zelf maar even de publiciteit opgezocht via de plaatselijke krant Postiljon, alle beetjes aandacht helpen zullen we maar denken!

Vanmorgen om 11 uur hadden we met 't hele team afgesproken in de Viergang. Er stond een spinningles van teamcaptain Johan op het programma van ruim 1,5 uur. En het leuke was dat ons hele team compleet was, inclusief Edwin onze sport fysio en Ton onze mecanicien/soigneur. Het was 'n heerlijke les met ruim 60 man.

Ton

En nog 'n filmpje omdat 't zo leuk is :-)

Nee, nee, nee, ik hoor jullie al denken..... ojee, 3Ly en fietsen..., zit ze nu ook al aan de dope ?
Don't worry. Niet nodig, ik doe 't allemaal puur op wilskracht en overtuiging :-). Nee ik wil 't even hebben over de edele delen. Jaaaaa, hup, 't kan er maar uit zijn !

Toen ik vorig jaar begon met fietsen omdat een paar vriendinnen het leuk vonden om een TransAlp route te gaan fietsen was er werkelijk niemand die mij verteld heeft dat je daar behoorlijk pijn van aan de bips kunt krijgen. Laten we het dan nog maar niet over de edele delen hebben.
Ook nu, nu ik me tussen de echte fietsers mag mengen. Van die (voornamelijk) mannen met zo'n slordige 10.000 km op de teller per jaar, op de fiets wel te verstaan. Geen vent die mij gewaarschuwd heeft dat het best wel eens pijn kan doen.
Jaaaaa, als je het onderwerp ter sprake bent. Maar goed, als vrouw begin je toch niet zomaar onder het genot van een drankje na de spinningles over last van slapende schaamlippen of beurse zitknobbels. Maar goed, ik zit nu in een heus team met 6 kerels en dacht, we zijn nu 'n soort van familie, nu moet ik het wel kunnen vragen.....
Afijn, ALSSSS je er dan over begint komen ineens de verhalen los. Krijg je te horen dat ook zij last hebben van slapende testikels, doorgereden billetjes die ingevet moeten worden met Nivea Light, bloederige horror verhalen, wat al niet meer....


Had niemand mij dat eerder kunnen vertellen dat deze sport eigenlijk heeeeel gevaarlijk is???
Voor dit Alpe d' HuZes leven was ik een druk bezette vrouw met jachthonden, wedstrijden, trainen en jagen. Daar wordt je vanaf je eerste contact verteld dat je nooit in de loop van een jachtgeweer moet kijken, da's niet handig. En wegatletiek, daar kreeg je blaren van op je voeten, ook niet handig maar er was mee te leven.

Ik ben inmiddels zo'n 6 fietsbroeken en een slordige 800 euro verder. En ik weet 't zeker, die broeken worden ontworpen door kerels, dat kan niet anders! Ze zitten gewoon niet lekker. Of die kerels hebben hiervoor bij Pampers gewerkt of bij Tena Lady, en hebben zich laten omscholen naar zeemlerendamesfietsbroeken maken. Ik sta op 't punt om Leontien van Moorsel een mail te sturen hoe zijn dat in hemelsnaam al die jaren gedaan heeft.

Feit is dat het fietsen en verdere trainingen best lekker gaat, maar JanJanssen ( m'n racefiets) en ik gaan geen vrienden worden, dat is me wel duidelijk. Ik zie nu al op tegen 3 juni. Zo'n slordige 12 uur of dat zadel zitten.... Zou 't heel raar staan een groot western zadel op m'n fiets, want paardrijden daaaar ben ik (ook) goed in en dat zit 'n stuk comfortabeler :-))

ps: sponsors, don't worry, ik ga die 6x halen hoor, want..... OPGEVEN IS GEEN OPTIE !!!

Het was 'n rare week, zo'n eerste week van het jaar. 't Is weer om eer je er erg in hebt. Ik heb nog een paar verwoede pogingen gedaan om wat uren bij te kopen bij vrienden en kennissen, die er toch niks nuttigs meer deden, want ik kwam, zoals gewoonlijk weer tijd tekort.

Het bloggen schoot er even bij in. Maar het sporten ging gewoon door. Sinds een paar weken het bodypumpen ook weer opgepakt..., en dat heb ik geweten, mijn 39++ lijf sputterde daarna behoorlijk tegen. Ik heb spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat ik spieren heb.
Natuurlijk had ik met wat minder gewichten kunnen beginnen, maar ja het woord matigen komt niet echt in mijn vocabulaire voor. Als ik ergens voor ga, dan is het voor de volle 100%.
Vrijdag en vandaag toch weer op de spinningfiets gestapt, want de show must go on, spierpijn of niet. Morgen ga ik de Alpe d' Huez nog maar eens virtueel beklimmen en dan zit mijn 1e week van het nieuwe jaar er als 'n tevreden mens op.




En het werd ook nog supermooi afgesloten door diverse sponsors.
Guido van Dieteren van Guido's Orchestra, ook wel bekend van Symphonica in Rosso orkest zag het belang van de zaak in en zegde mij zijn sponsoring toe.
Op de Viergang sporten ook veel middenstanders die ons een warm hart toedragen en in no time hadden we een luxe probleem. Teveel shirtsponsors.... Althans we dachten dat er 8 sponsors op ons shirt mogen, maar inmiddels blijkt dat het er ook meer mogen worden. We hebben zelfs besloten dat we eventueel tot tatoeage overgaan als het shirt vol is, hahaha.
En toen belde er ook nog 'n "oud" atletiek vriendje van The Hague RoadRunners op, ook die gaat me met zijn bedrijf Maqutos sponsoren, Geer bedankt!!!
Ted de Braak, inmiddels met zijn lieve De in Frankrijk wonend heeft ook mijn pagina en gironummer gevonden, ook die gaan me sponsoren.
Echt te gek allemaal. En net toen ik dacht, poeh poeh dat was een mooie sponsorcentjesweek, kwam er een mailtje van Ben, m'n oom ( hahaha sorry Ben 't is nog fff wennen, Ome Ben :-), dat hij met The Hague Jazz ook gaat sponsoren en in een mailing aan zo'n 5000 man aandacht gaat geven aan m'n aktie. Daar moet toch ook wat uitkomen lijkt mij zo.
Oja en vriendinnetje Marja zei vanavond in de ballenbak bij Ikea tegen me... Am ik ga elke week tot aan 3 juni m'n 50cent euries sparen en dan heb ik straks ook 'n leuk bedrag voor je.
Kijk en dat is the spirit !!! Want alle kleine beetjes maken ook 'n mooi bedrag.

Nou en verder hoop ik dat die 11Stedentocht deze week verreden kan worden, dan hebben we dat circus ook maar gehad, kunnen we over tot de orde van de dag. De zon weer laten schijnen, het ijs uit m'n straat laten ontdooien, geen ruiten meer krabben, weer op naar de korte rokjes en bloemen en dan ben ik weer helemaal gelukkig !

Maak er weer wat moois van de komende week. En bedenk : De Alpe d' HuZes steunen is belangrijker dan het bedrag dat je daarvoor over hebt / kan missen. Met z'n allen komen wij aan het streefbedrag van 30.000 voor ons team en 10 miljoen voor de totale aktie. Ruim 2000 sporters zetten hun hele leven op z'n kop voor deze aktie, zet jij je portemonaie deze week op z'n kop en steun ons !!!

Door Amber werd mij gevraagd om als gastblogger op te treden en het stukje wat ik ging schrijven mocht best komisch zijn! Na een aantal serieuze berichten die bij enkelen toch wat traantjes deden wegpinken mocht er nu wel weer eens gehuild worden van het lachen. Nu schept mijn achternaam natuurlijk hoge verwachtingen maar helaas moet ik u wat dat betreft teleurstellen. U zult geen kramp in uw buikspieren krijgen en kunt ook gewoon ontspannen gaan zitten want u zult niet lachend van uw stoel vallen hoewel er best wat komische dingen over mijn gastvrouw zijn te vertellen. 2 voorbeelden.

Zaterdag ochtend zijn we 2 uur gaan spinnen omdat de sneeuw de plannen voor een flinke duurtraining in de war had gegooid. Spinnen kan ik trouwens iedereen aanraden. Pittige fietstraining op lekkere muziek en je gaat er heerlijk van zweten. Na 5 minuten liep het water al langs mijn armen, in mijn ogen en druppelde van mijn neus en mijn kin op de vloer, had mijn fietsshirt zich al volgezogen en klonk de zeem in mijn broek als een draaiende wasmachine. Dat ik het warm had hoef ik geloof ik verder niet uit te leggen. Zwemmen en spinnen, in mijn beleving scheelt het niet eens zo heel veel!
Door het watergordijn heen keek ik even opzij waar Amber toch duidelijk met dezelfde spinningles bezig was. Een shirt met lange mouwen aan, wanhopig op zoek naar het zitcomfort van haar nieuwe fietsbroek en met de opmerking dat ze het koud had! Verbazingwekkend en moeilijk voor te stellen als je zelf blij bent dat je een zwemdiploma hebt en al watertrappelend een spinningles tot een goed einde probeert te brengen.
Ook na een uurtje flinke inspanning zag ik dat er nog geen vocht was verschenen op de armen (het shirt met lange mouwen verdween uiteindelijk toch) en pas toen ik inmiddels volledig uitgedroogd, met een keel die aanvoelde als de Sahara en met een plas water onder mijn fiets ter grootte van het IJsselmeer aan de laatste 10 minuten was begonnen, was ik getuige van een historisch moment en zag ik 1 eenzame zweetdruppel op haar rechterhand verschijnen. Komisch en een fotomomentje waard ware het niet dat ik deze keer mijn camera niet bij me had.

Als trouwe abonnee van het maandblad Fiets was ik trots om in september 2008 uit te worden verkozen tot “webfietser van de maand”. Een titel die (dacht ik) werd vergeven aan fanatieke fietsers die hun vele honderden of duizenden fietskilometers en belevenissen onderweg, vertaalden in een leuke weblog. Ik was trots en blij met mijn uitverkiezing omdat ik mij de longen uit het lijf had gefietst, mijn hele sociale leven in de ijskast had gezet om ontelbare uren te kunnen trainen, bergen te kunnen bedwingen, lange fietstochten te kunnen volbrengen.
De verbazing was dan ook groot toen ik bij het omslaan van bladzijde 10 in de nieuwe uitgave een heel bekend gezicht tegenkwam! Amber als webfietser! Ja, u leest het goed : webFIETSER!
Zij weet inmiddels hoe zij een band moet verwisselen, heeft dan inderdaad de Trans-Alp gereden, maar heeft haar verkiezing natuurlijk niet te danken aan het aantal kilometers die zij onder de wielen heeft zien passeren. Zij reageerde heel verbaasd op het verhaal en haar "Oh, oh, wie zou dat toch gedaan hebben???" was heel overtuigend maar ik heb daar inmiddels al doorheen geprikt. Ik heb sterk het vermoeden dat zij weer haar overtuigende glimlach heeft laten werken en het is wel komisch dat zij, buiten alle sponsors, zelfs de volledige redactie van een fietstijdschrift op deze manier weet in te palmen.

Dit zijn slechts 2 voorbeelden en ik zou nog wel meer komische noten kunnen kraken in het “fietsen met Amber”-verhaal! Een verhaal wat misschien ooit in boekvorm in de winkels zal verschijnen. Er is ongetwijfeld ook wel een uitgever die voor de bijl gaat! Ik wou het hier echter voorlopig maar bij laten omdat ik dan misschien nog een keer mag aantreden als gastblogger. Dan wellicht met het verhaal over haar 6-voudige beklimming van de Alpe d’Huez die zij, en daar ben ik van overtuigd, hoe dan ook gaat volbrengen. Als zij haar inspanningen en enthousiasme die zij laat zien ten behoeve van Alpe d’HuZes en het kankeronderzoek kan evenaren op de fiets dan moet dat een peuleschilletje zijn!


Ton Cabaret

Vanmorgen om 8 uur ging 'm wekkertje na 'n bijzonder onrustige, bijna slapeloze nacht... Om 9 uur stond ik redelijk fris en fruitig in het bos met 6 puppies en eigenaren om ze weer wat bij te brengen op het gebied van de jacht. Daarna nog 2 uur 'n groep gevorderden en toen snel naar huis.

Ik ben 'n beetje flabbergasted op 't moment...