donderdag 24 maart 2011
Sluipmoordenaar
23:43 |
Afgelopen week moest Theo weer voor z'n 2 wekelijkse bloedprik beurt naar het lab in Bedarieux. De laatste paar keer gingen de waardes van zijn bloed steeds weer 'n beetje achteruit. Zo ook afgelopen week. Ik ontving daarop een lange mail van mijn moeder dat ze hun plannen voor deze zomer rigoureus gingen omgooien.
Wat wil het geval; Al lange tijd hebben ze het plan om samen nog eens een lange vakantie naar Schotland te plannen. Deze stond voor het najaar in de agenda. Voor die tijd zou er een nieuwe keuken in hun huis in Frankrijk geïnstalleerd worden. Maar omdat de sluipmoordenaar in Theo z'n bloed bezig blijft, ook na de stamceltransplantatie hebben ze besloten dat dit allemaal niet zo belangrijk is en ze eerst hun reis naar Schotland gaan maken.
Op zich een goede beslissing maar ik merk dat ik dan even uit het veld geslagen ben door zulke berichten. In mijn leven lijkt op dit moment namelijk alles alleen maar heel goed te gaan. Ik ben über gelukkig zeg maar. En omdat ze toch op ruim 1100 km afstand zitten betrap ik mezelf er af en toe op dat ik niet altijd even goed stilsta bij wat hun bezig moeten houden daar in het mooie Frankrijk. Beslissingen nemen dat je nog 1 x samen op vakantie wil gaan, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn bijvoorbeeld. Zulke gedachtes vliegen me dan ineens ontzettend aan. Ik voel me verlamd en vreselijk verdrietig. Voel me tekort schieten in mijn drukke leven hier, en te weinig aandacht voor hun problemen en verdriet. Mijn reactie is dan dat ik me in m'n schulp terugtrek, even alle sociale contacten en verplichtingen afzeg. Uithuilen, goed slapen, wakker gekust worden door je grote liefde, een ochtend wandeling maken in de zon met Henkie de hond, en dan zie je alles weer wat zonniger in.
Het maakt je ook weer even wakker en de woorden van Alpe d'Huzesser Basje komen dan weer extra binnen. " Doe wat je graag wil doen vandaag, morgen kan te laat zijn".
Carpe diem dus !
Wat wil het geval; Al lange tijd hebben ze het plan om samen nog eens een lange vakantie naar Schotland te plannen. Deze stond voor het najaar in de agenda. Voor die tijd zou er een nieuwe keuken in hun huis in Frankrijk geïnstalleerd worden. Maar omdat de sluipmoordenaar in Theo z'n bloed bezig blijft, ook na de stamceltransplantatie hebben ze besloten dat dit allemaal niet zo belangrijk is en ze eerst hun reis naar Schotland gaan maken.
Op zich een goede beslissing maar ik merk dat ik dan even uit het veld geslagen ben door zulke berichten. In mijn leven lijkt op dit moment namelijk alles alleen maar heel goed te gaan. Ik ben über gelukkig zeg maar. En omdat ze toch op ruim 1100 km afstand zitten betrap ik mezelf er af en toe op dat ik niet altijd even goed stilsta bij wat hun bezig moeten houden daar in het mooie Frankrijk. Beslissingen nemen dat je nog 1 x samen op vakantie wil gaan, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn bijvoorbeeld. Zulke gedachtes vliegen me dan ineens ontzettend aan. Ik voel me verlamd en vreselijk verdrietig. Voel me tekort schieten in mijn drukke leven hier, en te weinig aandacht voor hun problemen en verdriet. Mijn reactie is dan dat ik me in m'n schulp terugtrek, even alle sociale contacten en verplichtingen afzeg. Uithuilen, goed slapen, wakker gekust worden door je grote liefde, een ochtend wandeling maken in de zon met Henkie de hond, en dan zie je alles weer wat zonniger in.
Het maakt je ook weer even wakker en de woorden van Alpe d'Huzesser Basje komen dan weer extra binnen. " Doe wat je graag wil doen vandaag, morgen kan te laat zijn".
Carpe diem dus !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Word mijn sponsor!
klik op de afbeelding
About Me
- 3Ly
- De belevenissen van Marc den Hoed en Amber van Driel met de camper en de 3 honden; Henkie, Casey en Janne door Europa.
1 reacties:
moderne media maken de wereld klein(er) maar op deze momenten is het toch een heel end en zou je willen dat het veel minder is denk ik. Sterkte met je sores-op-afstand!
Carpe diem inderdaad...
Een reactie posten