3ly goes 6

Het was me 't weekendje wel weer, oefff.

Ik had de prachtige Westland Spinningmarathon in m'n agenda staan, maar omdat impulsieve 3Ly besloot haar huis in de verkoop te gooien kon ik er niet aan meedoen. De hele dag heb ik voor joker thuis zitten wachten op mensen die naar de NVM Open Huis dag zouden komen. Nu stond mijn huis ook pas sinds vrijdag op Funda, dus 't was wat krap, ik geef 't toe. Maar niet geschoten.....

Tussendoor nog 2 dagen hondentraining gegeven. Maar vanmiddag was er dan toch weer tijd om een stukje te gaan fietsen. Samen met m'n liefie 'n rondje van 94km gedaan. Pijnacker-Reeuwijkse plassen-Gouda-Rotterdam-Pijnacker. Beetje les gehad in sprintjes trekken, laag in de beugel zitten, wisselen van zithouding en stukken staan. De benen deden het prima. En uiteraard heb ik 94km in het wiel gezeten, hahaha, ja 3Ly doet nog steeds geen kopwerk. Bovendien is het uitzicht prima, die lichtblauwe billen en gespierde benen van Restore :-)
Nog wel wat aan m'n mentale gesteldheid te doen, want na ruim 3 uur ben ik het fietsen gewoon zat. En straks op die berg zit je toch wel zo'n 11 tot 12 uur op je fiets.... da's nog fff een dingetje zeg maar....

Aankomende week weer niet alle dagen tijd om te trainen. Morgenavond ga ik samen met Nathan van Team Hardleers naar DE man achter de Westland Spinningmarathon om te kijken wat we nog allemaal van hem kunnen leren voor onze marathon. Dinsdagavond moet ik werken met Karin Bloemen en pas woensdag is er weer tijd voor 'n gezamenlijke spinningavond met Team Telstar en Team Hardleers. Donderdag een avondje theater met m'n vriendinnetjes die ik op dit moment ook veel te weinig zie en dan is 't al weer vrijdag....

Time flies when you're having fun, en dat heb ik !!

Afgelopen week moest Theo weer voor z'n 2 wekelijkse bloedprik beurt naar het lab in Bedarieux. De laatste paar keer gingen de waardes van zijn bloed steeds weer 'n beetje achteruit. Zo ook afgelopen week. Ik ontving daarop een lange mail van mijn moeder dat ze hun plannen voor deze zomer rigoureus gingen omgooien.

Wat wil het geval; Al lange tijd hebben ze het plan om samen nog eens een lange vakantie naar Schotland te plannen. Deze stond voor het najaar in de agenda. Voor die tijd zou er een nieuwe keuken in hun huis in Frankrijk geïnstalleerd worden. Maar omdat de sluipmoordenaar in Theo z'n bloed bezig blijft, ook na de stamceltransplantatie hebben ze besloten dat dit allemaal niet zo belangrijk is en ze eerst hun reis naar Schotland gaan maken.

Op zich een goede beslissing maar ik merk dat ik dan even uit het veld geslagen ben door zulke berichten. In mijn leven lijkt op dit moment namelijk alles alleen maar heel goed te gaan. Ik ben über gelukkig zeg maar. En omdat ze toch op ruim 1100 km afstand zitten betrap ik mezelf er af en toe op dat ik niet altijd even goed stilsta bij wat hun bezig moeten houden daar in het mooie Frankrijk. Beslissingen nemen dat je nog 1 x samen op vakantie wil gaan, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn bijvoorbeeld. Zulke gedachtes vliegen me dan ineens ontzettend aan. Ik voel me verlamd en vreselijk verdrietig. Voel me tekort schieten in mijn drukke leven hier, en te weinig aandacht voor hun problemen en verdriet. Mijn reactie is dan dat ik me in m'n schulp terugtrek, even alle sociale contacten en verplichtingen afzeg. Uithuilen, goed slapen, wakker gekust worden door je grote liefde, een ochtend wandeling maken in de zon met Henkie de hond, en dan zie je alles weer wat zonniger in.



Het maakt je ook weer even wakker en de woorden van Alpe d'Huzesser Basje komen dan weer extra binnen. " Doe wat je graag wil doen vandaag, morgen kan te laat zijn".

Carpe diem dus !

Afgelopen weekend deden een paar van mijn stoere mannen uit TeamTelstar mee aan de Joop Zoetemelk Classic. Uiteraard deden ze dit in ons prachtige tenue. Want uiteraard moeten we voor onze gulle sponsors een beetje in de picture rijden. Ton en Ruud bedachten zich geen moment en trokken Dé Joop Himself bij de start naar zich toe en gingen samen met hem op de foto.

Dat geeft dan een mooi plaatje !!

met excuses voor de reclame :-)

Jaarverslag Alpe d’HuZes en geldbesteding



Of: hoe organiseer je zonder kosten Nederlands grootste inzamelingsactie?

2010 was weer een recordjaar voor Alpe d’HuZes. Voor de vijfde keer een succesvolle actie, met weer meer deelnemers en meer geld. Opnieuw werd er een recordbedrag opgehaald, ditmaal van zo’n 12 miljoen euro! Daarmee werd ook een nieuwe mijlpaal bereikt: Alpe d’HuZes heeft andere grote acties achter zich gelaten en is nu Nederlands grootste jaarlijks terugkerende inzamelingsactie. Dat is best iets om trots op te zijn. Temeer daar Alpe d’HuZes alle donaties voor meer dan 100% doorgeeft aan het goede doel. Dat doet geen enkele andere organisatie ons na.

Alles is na te lezen in ons jaarverslag, dat –uiteraard kosteloos– dankzij de inzet van BDO werd opgesteld en door Deloitte is goedgekeurd. Want we willen natuurlijk ook graag melden wat er met het gedoneerde geld is gebeurd en in de toekomst nog gaat gebeuren.




Meer weten over de financiën van Alpe d’HuZes?

Uiteraard is Alpe d’HuZes heel open over haar financiële huishouding. Dat zijn we verplicht naar alle kanjers, sponsors en supporters die zich een jaar lang voor ons inzetten en ons steunen. De groei van het evenement en de steeds grotere zichtbaarheid (Alpe d’HuZes was in 2010 na Serious Request de bekendste inzamelingsactie van Nederland) vergroten bij de organisatie alleen maar de behoefte om zo helder mogelijk duidelijk te maken wat er gebeurt met de donaties. Vandaar dat we blij zijn met dit heldere jaarverslag. Een citaat:

“Als gevolg van haar stringente financiële beleid, het genereren van aanvullende opbrengsten en niet te vergeten de onbezoldigde inzet van alle vrijwilligers, is de Stichting ook in 2010 haar belofte nagekomen om de ontvangen sponsorbijdragen en donaties voor tenminste 100% af te dragen aan KWF Kankerbestrijding. In de periode sinds de oprichting van Stichting Alpe d’HuZes in 2006 tot en met 31 oktober 2010 heeft de Stichting voor een totaalbedrag van € 21,76 miljoen aan sponsorbijdragen en donaties ontvangen. In genoemde periode is een totaalbedrag ad € 22,45 miljoen afgedragen aan KWF Kankerbestrijding, ofwel ruim 103% van de sponsorbedragen en donaties.”

Geldbesteding

Waar gaat al dat geld naar toe? Alpe d’HuZes heeft de afgelopen jaren een aantal belangrijke initiatieven in gang gezet. Het kankerrevalidatieprogramma A-CaRe is het bekendste voorbeeld, naast de leerstoel ‘Leven met Kanker’ aan de Amsterdamse VU. Hier is Irma Verdonck de hoogleraar. Voor deze leerstoel zijn inmiddels 8 projecten gestart. Alpe d'HuZes heeft al € 3,5 miljoen toegezegd voor in totaal 8 onder­zoeks­projecten. Voor een tweede serie projecten die gaat starten in 2011 en 2012 is € 3 miljoen gereserveerd.

Daarnaast is er sinds 2010 de nieuwe leerstoel ‘Kanker en voeding’, met Ellen Kampman als hoogleraar. Deze leerstoel is ook in lijn met onze missie ‘Goed, Gelukkig en Gezond leven met Kanker’. Deze leerstoel is gevestigd aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en is tot stand gekomen in nauwe samenwerking tussen de Wageningen Universiteit en de VU Amsterdam. De leerstoel en het onderzoek richt zich op voeding tijdens en na kanker.

Alpe d´HuZes heeft op dit moment 4 miljoen gereserveerd voor projecten in het kader van het programma Kanker en Voeding.Verder wordt er geïnvesteerd in onder andere sneldiagnose, waarbij patiënten veel sneller dan nu het geval is uitsluitsel krijgen over of en welke vorm van kanker ze hebben. Hieraan nemen in eerste instantie drie ziekenhuizen deel: het Nederlands Kanker Instituut/AVL, Het Radboud MC en het UMC Utrecht. Het programma wordt geleid door professor Bert Kersten van Nyenrode.

Verder zal Alpe d’HuZes geld besteden aan nieuwe initiatieven zoals de Bas Mulder Award voor jonge onderzoekers en staan er nog een aantal onderzoeken op stapel, die zoals alle aanvragen worden getoetst door de Wetenschappelijke raad van KWF Kankerbesteding.

Kijk voor meer informatie op onze pagina Geldbesteding.

Sinds m'n hobby, verliefd zijn, kom ik regelmatig in conflict met de must om te trainen voor de AD6 en aandacht geven aan m'n liefie.

Zaterdag kwam ineens het idee in me op om op de fiets naar Lierop ( ergens achter Eindhoven/Geldrop) te gaan en dan toch aanwezig te kunnen zijn bij de Meeus Race van het Restore Cycling team. Maar ja, da's wel 'n rot eind, en helemaal in m'n uppie.... hmmm neuuhhhh. Oplossing zoeken dus.....
Louis v.d. Meijden eens bellen, die wil ook nog wel eens naar zoonlief Rune gaan kijken ( fietst voor de Rijke ploeg ).  En ja hoor, Louis had er wel oren naar. Besloten werd om met de auto naar de Moerdijk te rijden, en dan vanaf daar te gaan fietsen. Zo'n 100 km. Mooie afstand en dan zijn we nog op tijd voor de start.

Om 8.15 uur stond ik bij Louis voor de deur. Fietsen achterin de auto en op weg. Marc had m'n Iphone met navigatie vakkundig op m'n fiets gemonteerd, niets kon meer fout gaan.
Het was verdraaid handig fietsen met de navigatie. Ik was alleen vergeten m'n push berichten uit te zetten van mail, twitter en wat al niet meer. Dus......... bij Eindhoven was de batt low, of bijna dood.
Louis klampte 2 snel uitziende fietsers aan en vroeg naar de weg. Deze aardige mannen wilden wel even het kopwerk van Louis overnemen en ons door Eindhoven richting Geldrop loodsen. Heel fijn voor Louis want ondertussen had 3Ly uiteraard nog geen meter op kop gereden :-)
Ja kijk, als je met snelle mannen wil fietsen moet je ze gewoon 't kopwerk laten doen, worden ze toch lekker moe en gaan ze niet mopperen dat de max cruise speed bij 3Ly bij 33 km p/u écht stopt.

Afijn om een lang verhaal kort te houden. We zijn zonder problemen op tijd in Lierop aangekomen, hadden prachtig weer, en ook nog even kunnen douchen.

De rest van de dag heb ik doorgebracht naast Marc in de ploegleiders auto. We hadden auto 24 en da's dan weer minder spannend. Geen zak van de race gezien, maar de sfeer was leuk. Grappig om eens mee te maken! Van de 6 renners zijn er 3 in het peleton bij de massa sprint geeindigd.

Rond 20u waren we weer thuis. Een lange drukke dag. Weer 100 km'tjes op m'n trainingslijst kunnen bijschrijven.

Vanavond even uitfietsen met een paar ploegmaatjes; Rondje Westland.

Het zit er weer op. De 107km van het Westland. En ik moet zeggen het ging goed. De afstand is geen probleem, de snelheid hier en daar wel, maar dat had meer met de kopman te maken en die moet je dan gewoon weer even achteraan plakken :-)

Helaas was team maatje Arthur te laat bij de start en omdat we met zo'n grote groep waren besloten we te starten. Wellicht zou hij ons nog inhalen. Dat deed hij dan ook bij de pistsstop.

Al vrij vroeg in de koers kwamen we op het fietspad in de duinen van Scheveningen naar Wassenaar. De kenners weten dat daar een klein klimmetje in zit. Omdat onze sleurhaan Frits weer op kop zat en met 40km p/u de heuvel leek op te willen stuiven, gaf ik een gil tegen 1 van de 4 heren om mij heen : DUWEN!! Arjan nam dit zo letterlijk, week direct van zijn lijn, zette zijn hand op mijn rug en begon me de heuvel op te duwen. Helaas zat er een onbekende in mijn wiel die zo schrok van mijn brul, gaf om zwieper aan z'n stuur en kwam tegen mijn achterwiel, begon te slingeren en stuiterde over de kop op het naast gelegen paardenpad. Allemaal heel jammer voor deze meneer, maar nog veel erger voor team maatje Chris want die werd in de val ook meegenomen.  De eerste lekke band was 'n feit. Maar met vakkundige hulp van Ruud en Marc van B. waren we spoedig weer op weg.

Chris checkt even of z'n hoofd nog vast zit na de val.

Net in Wassenaar aangekomen voelde ik bij elke bocht of hobbel in de weg mijn achtervelg. Ik dacht nog, Marc heeft vanmorgen mijn fiets nagekeken, alles moet in orde zijn. Maar m'n achterband bleek toch langzaam leeg te lopen. Dus weer 'n stop. Ik kreeg amper de tijd om af te stappen, mannen in overvloed om het bandje te verwisselen. Inmiddels kan ik het natuurlijk zelf ook, maar dat wisten zij niet en het leek mij een goed moment om dat even zo te houden :-)
Hierna geen lekke banden meer gelukkig.

Helaas moest Chris hierna wel afhaken. Hij had toch wat last van zijn rug gekregen van de koprol in het zand en het tempo lag wat te hoog.  Ik weet precies hoe hij zich voelde. Nog niet zo heel veel km's in de benen en dan is het pittig om constant boven je kunnen te fietsen. Je blijft dan maar harken en daar word je niet vrolijk van.

De rest van de route verliep prima, het weer was goed, de moraal prima, de sfeer ok, teamwork uitzonderlijk. Kortom niks te mopperen. Er zat nog 'n tijdritje in het parcours en m'n zus Irene heeft hier goede zaken gedaan. Ze werd 4e bij de vrouwen over 'n afstand van 3km met een gemiddelde van 41,570. Ik ben trots op haar. Ton reed ook fantastisch hij werd 21e met 45,331. De jarige job ArendJan van team Hardleers werd 17e met 45,627 gemiddeld. Prachtige tijden allemaal. Ik wist niks van de tijdrit af, zag ineens borden staan van 3km en 2km, en dacht alleen hmmm volgens mij is het nog veel verder naar de finish....

Ireentje bij het score bord.

Bij de finish bleek onze Chris ook weer bovenwater te zijn en konden we met z'n allen nog even napraten en een leuke teamfoto maken. Helaas waren Frits, Mart en Ro in geen velden of wegen te bekennen, dus die staan niet op de foto. Mannen, wel bedankt voor de gezellige dag!!

boven vlnr : Arjan, Monique, Leon, Dylan, Arhur, Chris, Marc v B, Irene, onder; Ton, Ruud en Amber

Aadje 20% wilde ook niet op de foto, maar toch is 't gelukt om hem zeer treffend vast te leggen....

Aadje 20%

De volgende ochtend ontving ik een email van de organisatie dat ik de hoofdprijs had gewonnen met het dichts benaderen van de gemiddelde tijd. Ik dacht, die maken een grapje ik heb niet aan 'n prijsvraag meegedaan, nergens op gegokt, zal wel 'n foutje zijn. Maar ik kreeg steeds meer smsjes, emails om me te feliciteren en toen begreep ik 't pas. Ze hebben alle finish tijden bij elkaar opgeteld, gedeeld door het aantal deelnemers en dan zat ik 't dichts bij de gemiddelde tijd.
Een prachtige hoofdprijs van 2 startbewijzen voor de AmstelGoldRace (tourtocht) en 'n overnachting in het vd Valk hotel met 3 gangen diner, drankjes en ontbijt. Kijk da's nog eens leuk.
De startbewijzen zijn via de Twitter in de aanbieding gegaan voor m'n AD6 aktie en binnen een poep en een scheet weg. Zus Irene heb ik blij gemaakt met 'n overnachting met mij in het hotel. 

En dan moet ik natuurlijk Ruud even in het zonnetje zetten, want ik heb werkelijk genoten om de hele dag tegen zoveel bipsen met : FOTOBOEKEN.NL aan te mogen kijken. Ruud is onze kampioen teamkleding verkopen en hij heeft echt goed z'n best gedaan. Chapeau !!

Kanjer Ruud

Mocht je nog meer foto's van onze super dag willen zien, ga naar het foto album van Ton en
Simone (onze hof fotograaf).

Het zit er weer op. 'n Weekje buffelen in Frankrijk. En als ik zeg buffelen dan bedoel ik ook buffelen op alle vlakken.

Het begon al met de heenreis. Ik dacht luxe achterover te kunnen gaan zitten en door Marc ruim 1100 km Zuid Frankrijk in gereden te worden. Maar nee, na exact 2 uur werd mij duidelijk gemaakt dat het tijd was om te wisselen.  Aan de bak 3Ly, hup. Helemaal niet erg hoor, want zo schiet het wel lekker op als je om de 2 uur wisselt, maar ik moest fff wennen aan m'n nieuwe rol :-)

Op donderdag middag kwamen we aan bij mams en Theo. De volgende ochtend vroeg op want er moest getraind worden op de Cube. Besloten werd om naar Mazamet, naar 't andere huis van mam en Theo te rijden, zo'n 100km verderop en dan konden we met hun mee terug rijden. Zij moesten er immers toch zijn voor wat boodschapjes. Zo gezegd zo gedaan. Nog geen 15km van huis kreeg ik voor 't eerst in m'n leven 'n stoot lek. De 2 minuten ná deze constatering zal ik m'n leven lang niet meer vergeten....... We stapten af, gingen op 'n veilige plek langs de weg staan en vervolgens werd er door Marc 'n setje bandenlichters en 'n binnenbandje voor m'n neus op de grond gegooid. Meneer zelf ging met een grote grijns op z'n gezicht met de armen over elkaar tegen 'n muurtje staan. " Ik geef wel aanwijzingen ", kwam er nog net uit...... Slik..... hellluuppppp ....... Tonnnnnnnnnnnnnn !!!! Was 't eerste wat in me opkwam. Maar hey 3Ly laat zich niet kennen en ik begon alle info die ik in mijn 33 lessen bandje verwisselen heb gehad met 'n noodgang op te diepen uit m'n brein en ging aan 't werk.  In een recordtijd wist ik de klus te klaren onder 't toeziend oog van de strenge jury. Zodra er genoeg lucht in 't bandje zat om er theoretisch gezien mee thuis te komen was ik geslaagd en zou de leermeester nog fff wat extra lucht in de band persen. Makkie eigenlijk, je moet 't gewoon fff doen en dat was 'n goede les. IK KAN UT !!!!!

Geslaagd voor m'n diploma bandje wisselen !

Dat het fietsen verder niet denderend ging is bijzaak. Mijn benen zijn duidelijk niet op z'n best als ik de dag daarvoor 11 uur in 'n auto heb gezeten maar we hebben 't gehaald.

En weg zijn we...

De volgende dag ging 't gelukkig stukken beter. Het was 'n kortere training want er moest gewinkeld worden..... slik weer afzien voor 3Ly. Ik heb niks met winkelen maar och liefde maakt blind dus ik offer me wel op. En ook daarvan moet ik zeggen; Montpellier met je grote liefde is eigenlijk best heel leuk.

Montpellier, leuke winkelstad :-)

Op zondag weer voor dag en dauw op om ruim 300 km verderop in de Pyreneeën te gaan snowboarden. Ik had al 'n jaar of 5 niet meer op m'n board gestaan maar 't ging super. Mooi gebied dat Les Angles. We hadden 2 dagen een strak blauwe lucht, zonnetje en zo'n 16 graden. Marc moest fff wennen aan z'n underdog rol als snowboarder, maar ik moet bekennen, hij sloeg absoluut geen plee-figuur!

Trainen in de bergen voor de AD6

Op maandag avond weer terug naar Bousquet alwaar mams weer 'n diner voor ons klaar had staan. Op dinsdag kwam het ploegleiders-bloed van Marc weer naar boven en werd mij duidelijk gemaakt dat het jammer was dat het rond het vriespunt was en windkracht 15 maar dat ik toch echt op Cube de bergen in moest.... Zelf kon hij niet mee, want iemand had hem verteld dat het 18 graden was in Bousquet. Bij het inpakken van de koffer was er maar 1 beenstuk in de koffer beland en met blote benen fietsen zou hij niet overleven. Er werd nog wel aangeboden dat hij voor, danwel achter me aan zou rijden met de ploegleidersauto maar dit heb ik vriendelijk afgeslagen. Ik zag 't al voor me dat hij als 'n ware Oost Duitse dril coach vanuit de auto commando's door zou gaan geven. Ik had m'n angst van 'n bandje verwisselen overleefd dus kon ik er alleen op uit. En ook dit hoofdstuk heb ik goed doorstaan. Het was eigenlijk heerlijk om in je uppie met de Ipod op je oren in gevecht te zijn met de bergen. Ik heb er echt van genoten. Het was met recht buffelen.

Idd.... te koud met 1 beenstuk.

Marc moest als tegenprestatie ook buffelen, hij mocht de koffers en auto inpakken. Aan het einde van de middag vertrokken we weer richting NL en hadden we er 6 intensieve mooie heerlijke super dagen opzitten. Vele km's in de auto, op de fiets en snowboard afgelegd. 36 uur in 'n dag proppen en 1001 dingen doen zit ons beide in het bloed. Op naar de volgende vakantie.